Cromvoirt, een dorp vol paarden!

-Het is vrijdagmorgen, afgelopen dagen heb ik mijn uurtjes weer gemaakt bij Rituals. Dus Hoera!, weer 4 dagen vrij, voelt als een mini-vakantie. Tegen elven parkeren we Suzi pal voor de heilige Sint-Lambertuskerk. Er zal haar daar vast niks overkomen want ze staat op een gezegende parkeerplaats. We zijn in het landelijke Cromvoirt. In de volksmond ook wel Krommert genoemd.

Naast de kerk staat het prachtige oude gemeentehuis uit 1899. Tegenover de kerk is een herberg 't Wapen van Cromvoirt. Zoals in Brabant gebruikelijk, eerst op zondag naar de kerk en dan een borrel in de kroeg. Wij lopen het weggetje naast de herberg in, want daar begint onze wandelroute ' Ommetje Cromvoirt'. Moederlief leest de kaart en prompt slaan we niet rechtsaf maar linksaf, maar komen wel uit bij twee hele leuke paarden. Weer op de juiste route, lopen we over mooie zandpaden en langs de oever van de Zandleij. Het is een prachtige dag, er hangt nog een lichte nevel over de akkers en de weilanden.

Maar de zon doet al aardig haar best. Hier hou ik van, een mooi landelijk dorp, doorkijkjes, water, stukje bos en heel veel dieren. En niet te vergeten leuk gezelschap, Moederlief natuurlijk!

We lopen de Cromvoirtse dijk op, dat is een smalle dijk met een houtwal. De dijk  die rondom de akkers loopt, moest het dorp beschermen tegen overstromingen. Overal waar we kijken zien we paarden, groot, klein en in allerlei kleuren en dessins. We zijn echt in het hart van paardenland, manege's, paardenpensions en prachtige ruiterpaden in de bossen. Ik heb even wat leuke weetjes opgezocht over paarden;

- Ze kunnen beter in de nacht zien dan mensen

- Ze kunnen heel erg oud worden, de oudste was Old Billy, die werd 62 jaar oud

- Ze drinken 35 liter water per dag

- Ze zijn met heel veel, 75 miljoen op de hele wereld

- Ze mogen geen boterbloemen eten, worden daar ernstig ziek van

- Ze slapen staand, en hebben 25 meter darmen

Toen was het tijd voor een break, we vonden achter een houtwal een omgevallen boom, dus een pracht van een picknickplek. Een brutaal roodborstje zat ons constant uit te dagen, maar het lukte me niet om er een foto van te maken. Zachtjesaan komen we weer in het dorp, dat nu geen Cromvoirt meer heet maar ' Kneutergat'. Het duurt ook niet lang meer of het carnaval zal weer in alle hevigheid losbarsten. Ons ommetje loopt ten einde, en we vinden Cromvoirt een prachtig dorp, waar meer paarden wonen dan mensen.