Even gluren bij de buren!

Maandagochtend 10 uur stappen we in de Suzi om naar Roosendaal te gaan. We hebben een ontmoeting met Frank en Patricia om 11 uur bij het station. Gisteren kreeg ik nog een appje met de vraag; Zullen we fietsen huren op het station? Ik belde enigzins vertwijfeld op en moest bekennen dat ik al 30 jaar niet op een fiets had gezeten. Maar ik heb me toch laten overhalen want fietsen verleer je toch niet werd me verteld. Mijn haatverhouding met de fiets is ontstaan toen ik van mijn twaalfde tot  mijn zestiende jaar naar de Mavo in Gorinchem moest fietsen, door weer en wind. Iedere dag tien kilometer heen en tien kilometer terug. Toen ik zestien werd en een hippe brommer kreeg, heb ik gezworen nooit meer te fietsen en dat heb ik lang volgehouden, tot nu toe.

Dus tegen elf uur waren we op het station en parkeerde Suzi naast haar date voor vandaag, een zwarte Peugeot, echt een knapperd! Fietsen werden geregeld en ik voelde gelijk al aan mijn achterste dat het een zware dag zou worden. Frankie ging voorop, eerst ging het naar Wouw om ergens koffie te gaan drinken. Maar op maandag alles dicht en het zelfde verhaal in het volgende dorp Wouwse Plantage. Toen was daar als een Fata Morgana onze redding in zicht.........een echte aardbeienautomaat. Ze waren zo zoet, zo sappig, zo rood, zo verrukkelijk! Na deze verkwikkende onderbreking weer verder , ik klim weer op het martelwerktuig en ga er weer met goede moed tegenaan. Toen kregen we de volgende uitdaging , we gingen off-road, het leek de Paris-Dakar wel al slippend worstelden we ons door het mulle zand. Dat overleef ik ook weer.

Enigzins wanhopig gaan we richting Belgie, misschien is daar dan iets van eten te vinden? We komen in Essen waar zelfs de frituurkotten ons niet als klant willen, alles dicht! Met de hongerklop in ons lijf zochten we naarsig verder en eindelijk is er een broodjeszaak in zicht en we laten ons in een "zetel" ploffen. Een vers sapje en een panini en we kunnen er weer tegen en we gaan weer richting ons vaderland. Nog een stop voor een drankje en we waren weer vlot in Roosendaal. Fietsen ingeleverd, hopelijk tot weerziens over dertig jaar.

Na een Italiaans ijsje was het weer tijd voor het afscheid, volgende keer weer in Goes of Gorinchem. Suzi had het ook naar haar zin gehad en ze bracht ons vlot weer naar huis. Enigzins wijdbeens strompel ik het huis in en mijn billen voelen aan als een rauwe biefstuk, mag ook wel na 31 km. op de teller.