Natuurgebied de Langstraat!

Al een aantal weken wil ik naar dit natuurgebied toe, maar iedereen riep; Wat is daar nou te zien! Nou heel veel. Het was boven verwachting, een hele leuke wandeling. We hoeven niet ver te rijden, binnen 10 minuten staan we op ons startpunt in Sprang-Cappelle. Het natuurgebied de Langstraat ligt op de overgang van zand naar klei, die de "Naad van Brabant" wordt genoemd. Dit gebied ligt tussen Waalwijk en Waspik. Het kenmerkende van dit gebied is het slagenlandschap met zijn lange smalle percelen die omzoomd zijn met elzenheggen.

We beginnen eerst met een stuk langs de Spoorbaanweg, we zien in het water een moedereend met vier kleintjes. Er zit een lelijk eendje tussen, of is het juist de mooiste? We zien in de verte Waalwijk liggen, maar daar gaan we niet naar toe. Linksaf gaan we, het hoge gras in, wat wel drie kontjes hoog staat. Naast ons een roggeveld, overal zijn bloeiende gele lissen te zien. We komen de resten van een geplukte fazant tegen. Hard is de natuur. Nu komen we op een veld uit, begroeid met zuring, distels, fluitekruid en het mooie paars van de koekoeksbloemen. Zigzaggend om de verse en verdroogde koeievlaaien heen stuiten we op een nieuwe uitdaging. Er liggen een paar takken over een slootje heen, wat een brug moet voorstellen. Ik stap er zo overheen met die lange stelten, Moederlief kreeg de slappe lach bovenop het wankele bruggetje.

Het loopt gelukkig goed af, er is niemand in de sloot gekukeld. Nu gaan we een gebiedje in met allemaal riet. Klaprozen tussen het riet, wat een mooie combinatie is dat. Tijd voor een theetje met een Zeeuwse bolus voor de afwisseling. Gewoon zittend op de grond, geen bankje te bekennen. Struinend tussen het riet en de biezen gaan we verder en komen uit op een weggetje langs het Zuidafwateringskanaal. Velden roodachtig gekleurd door de zuring, nieuwsgierige koeien kijken ons loom na. De ganzen geven hun waarschuwingsroep dat er gevaar is. Maar wij hebben geen kwaad in de zin, we genieten alleen maar. Op een bankje bij de afslag naar de uitkijktoren van Landgoed de Dullaart ploffen we neer. Even de benen rust en een klein lunchje. Een lekker bruin broodje met oude kaas, en een klein glaasje rode wijn past daar perfect bij. Wat is het leven toch goed!

Later beklimmen we de uitkijktoren en hebben een mooi zicht over de petgaten. Soort uitgegraven plassen, nu mooi moerassig gebied geworden. Een paradijsje voor alle soorten vogels en je vindt er bijzondere wilde bloemen. We wandelen het landgoedje uit en komen op de weg richting Sprang-Capelle. Het laatste stukje lopen we langs het Halve Zolen lijntje en zien Suzi in de verte trouw op ons wachtten. Aanrader deze wandeling, zorg alleen voor een goede wandelkaart want de kans om te verdwalen is groot.