Drimmelen, de toegangspoort tot de Biesbosch!

Mijn Griekse Adonis is weer terug uit Griekenland. Hij heeft een leuke tijd gehad met zijn broer Bill uit Boston. Het was drie jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst gezien hadden. Dat heb je met families die over de hele wereld verspreid wonen, dan wordt tijd een kostbaar iets. Dinsdagmorgen zet ik Chris af bij zijn werk en ik ga ontbijten bij Vaders en Moederlief. Daarna vertrekken we naar het dorp Drimmelen.

Het voormalige dorp Drimmelen werd tijdens de St.-Elizabethsvloed van 1421 van de kaart geveegd. Veel verder landinwaarts ontstond toen Oud-Drimmelen. Later in 1645 ontstond Nieuw-Drimmelen aan een spuisluis bij de Amer. In 1730 werd een groot deel van Oud-Drimmelen door brand verwoest. Dus de meeste mensen verhuisden naar Nieuw-Drimmelen, wat geleidelijk aan Drimmelen ging heten.

We nemen eerst een kijkje in het Biesbosch Bezoekerscentrum aan de haven van Drimmelen. Daarvandaan vertrekt de wandelroute door Drimmelen en Natuurgebied de Worp. De dijk aflopend komen we in het knusse dorp terecht. Langs de dorpsschool uit 1846 en de oude dorpsklok komen we aan bij de Herengracht. Dit fraaie straatje loopt langs het haventje met aan beide zijden 18e- en 19e- eeuwse huizen. Genietend ademen we de sfeer van vroeger in. Langs het water zijn nog een aantal oude hoogstam appelboomgaarden.

Met aan de linkerkant de Breedevaart lopen we het dorp uit en komen tussen de maisvelden terecht. De bermen zijn ingezaaid met een wildbloemenmengsel, wat het lopen langs de rechte paden een stuk vrolijker maakt. In de verte zien we het natuurgebied de Worp liggen. Maar eerst gaan we het gehucht Oud-Drimmelen met een bezoek vereren. Het bestaat nog uit 9 huizen en een oud kerkhofje. Langs een met statige bomen omzoomd pad komen we uit bij het stille en verlaten kerkhofje. Generaties lang zijn hier overledenen toevertrouwd aan de aarde. Waar het kerkhof nu is, stond vroeger een kerk.

Het kerkhofje is afgesloten met een groot slot. Maar appeltje eitje, door een gat in het hek staan we in een paar tellen binnen. Op een aantal plaatsen liggen nog een aantal gebroken grafzerken. Een duif vliegt uit de boom, mijn hart stond bijna stil van schrik. Slecht geweten Pippie? Moet je maar niet op verlaten begraafplaatsen rondscharrelen.

Verder gaan we weer, nu richting het natuurgebied, we vonden het algauw saai. We besluiten een afslag te nemen. De man bij de info in het bezoekerscentrum had ons al gewaarschuwd dat we daar niet heen konden i.v.m prikkeldraad. Dat moet je niet tegen ons zeggen want we klauteren door een droge sloot en bijna op ons buik kruipen we onder het prikkeldraad door. We komen uit bovenop een dijk en zigzaggend tussen de koeievlaaien door lopen we richting het dorp. We klimmen nog over drie hekken en we staan weer op de doorgaande weg. Moederlief is nog zo fief als een jonge meid!

We lopen naar de haven en ons rondje zit erop. Hiervandaan vertrekken vele boten de Biesbosch in, maar vergeet ook het mooie Drimmelen niet te bezoeken.