Dry January!

Woensdag 13 Januari 

Ik sta droog.....Geen druppel alcohol, geen aperitiefje, geen glaasje wijn bij het eten, wat een ongezellige gebeuren is dat. Ik dacht; Laat ik eens gek doen, een nieuw jaar, even een maandje niet.....een soort zelftest. En nu ik toch zo verstandig bezig ben, een kritische blik op het ouder wordende lichaam kan ook geen kwaad.

Ja, die fronsrimpel is alleen maar dieper geworden het laatste jaar, er gebeurde ook zo veel in 2020 waardoor ik hevig mijn wenkbrauwen optrok en daardoor mijn fronsrimpel zwaar overbelastte. De wallen onder de ogen die krijg je vanzelf als je een slechte slaper ben, het enige voordeel is dat ‘s nachts de mooiste verhalen en gedachten geboren worden. De hals begint het te verliezen van de zwaartekracht, ondanks al dat gesmeer en geklop van dure crèmes, verspilde moeite.....

Boven de taille heb ik nog niet zoveel te klagen, flubberende bovenarmen heb ik nog niet, maar de kipfileetjes zijn al besteld. De borstpartij is nog aardig in shape.....De inspectie gaat verder. Oeps! Zie ik het nu goed, zit daar nu een rolletje.....😳 Het blijkt dat op 75-jarige leeftijd je vetgehalte zelfs verdubbeld......wat een mooi vooruitzicht is dat toch!

De contouren van de bilpartij beginnen ook te vervagen, en mijn benen zijn net een landkaart vol rivieren......dat is de tol van jaren werken in de horeca en mijn eigen winkels. Ik kan maar één conclusie trekken; Het aftakelingsproces is begonnen, het lichaam raakt zachtjes in verval, maar gelukkig is mijn geest nog jong en sprankelend. En uit onderzoek blijkt; hoe ouder, hoe gelukkiger.....

En om in conditie te blijven ga ik weer wandelen natuurlijk.....En met wie kan ik dat beter doen dan met één van mijn wandelmaatjes........deze keer mijn zusje. We racen door de polder zo naar het Dirk IV Plein in Hoornaar. De dorpskerk van Hoornaar met zijn monumentale toren is van heinde en ver te zien. Als een baken in de polder. Ons geboortedorp kent een lange bestaansgeschiedenis, oude kronieken tonen aan dat de kerk in het jaar 642 reeds zou zijn gebouwd. Deze werd echter vernield door de Noormannen op één van hun vele tochten. Later werd zij weer herbouwd op een zanddonk en was bij de vele overstromingen die de Alblasserwaard teisterde een geliefd toevluchtsoord.

Dat was wel nodig ook, want de Alblasserwaard werd sedert 1350 maar liefst 33 maal door overstromingen geteisterd. Jarenlang hebben de ringen aan de zijmuur van de kerk nog getuigd van het feit dat men hier de boten aan kon leggen. Maar ook deed zij dienst als gevangenis. Onder de toren werden de dieven en dronkaards opgesloten. De nor is nu verbouwd tot een ruimte waarin de predikant zich zondags verkleed.

We lopen over de Dorpsweg richting Grotewaard. We staan even stil bij het geboortehuis van mijn vader. Het lieflijke boerenhuis wordt al meer dan 100 jaar bewoond door een loot uit de stam van de Familie Groen. Wij lopen verder, even verderop zie ik een knotwilgenkring, de betekenis daarvan heb ik niet kunnen achterhalen. Dan zie ik een oude bekende, de blauwe reiger staat doodstil op zijn vaste stek langs de oever van de sloot.

Via het Laantje lopen we het mooie dorp Noordeloos binnen. Het riviertje de Giessen, door de lokale bewoners de “Boezem” genoemd, verdeelt het dorp in twee gedeeltes. Wandelend over de Noordzijde genieten we van de schilderachtige boerderijen en de fraaie oude bruggetjes over de Giessen. Ik spot de eerste sneeuwklokjes, de boerenkool in de moestuin staat er prachtig bij. Boerenkool is een echte wintergroente, als de vrieskou over de boerenkool gaat blijken er bepaalde suikers in het blad te worden aangemaakt en dan smaakt hij nog lekkerder.

Over de Hugo Botterweg lopen we een stukje door de polder en komen uit bij de Provincialeweg. Langs die weg staat de Boterslootse Molen te pronken, een industrie-en poldermolen uit 1837. Wij lopen de lange Middenweg af en komen weer uit in Hoornaar. Nog een extra loopje over het nieuw aangelegde Donkpad. Dat start bij natuurplas De Donk, hier gingen wij vroeger altijd zwemmen. Mijn eerste zwemlessen kreeg ik hier, ik vond het doodeng, dat geheimzinnige donkere water met al die waterplanten en vissen.

Vanaf het Donkpad weer een mooi uitzicht op de kerk. De wijngaard van een achterneefje is in winterrust. Maar afgelopen jaar werden de eerste flessen gebotteld......hoe leuk is dat! Op het moment zijn ze overal bezig om de knotwilgen te knotten, een echte winterklus. De knotwilg groeit snel, om te voorkomen dat de takken te zwaar worden, en de wilg inscheurt of omvalt moet je regelmatig blijven knotten. Deze karakteristieke bomen horen wat mij betreft voor altijd thuis in onze mooie polders.

Tijd om huiswaarts te keren, tijd om te wijnen.....Ohh, nee....Dry January! Gelukkig nog maar 18 dagen, 8 uur, 46 minuten en 11 seconden.....