Edessa en de Vikoskloof!

Vrijdag 2 Oktober

We ontvluchtten na twee nachten het chaotische Thessaloniki. Griekse Adonis heeft hier zijn jeugdjaren doorgebracht. Als zevenjarig jongetje kwam hij uit het dorpse Kallyfitos in deze grote stad te wonen. Gelukkig mocht hij zijn lievelingskip aan een touwtje meenemen. Thessaloniki was vijftig jaar geleden een hele gemoedelijke stad, men sprak elkaar zelfs aan met ‘Broer’. Nu is het een metropool van 1,1 miljoen inwoners en is de stad compleet uit zijn jasje gegroeid.

Twee nachten stonden we op Camperplaats Zampetas, een caravan/camperdealer in de buurt van het vliegveld. Als je iets te repareren hebt, of als je de stad wil bezoeken een prima plek. Het is wat lawaaierig en rommelig, maar je camper staat hier veilig. Het was leuk om weer wat vrienden te zien maar we zijn blij dat we de drukte weer achter ons kunnen laten.

Terug naar de kust was onze bedoeling, maar impulsief besluiten we de afslag naar Edessa te nemen. Het eerste deel van de route zien we alleen maar katoenvelden. De trekkers met hun witte pluizige lading rijden af en aan. Wat verderop tuffen we de fruitschuur van Griekenland binnen. Even een quickstop om een brood te kopen, nog warm uit de oven. De onweerstaanbare geur doet ons besluiten om te stoppen in Pella. Pella waar het hart van Macedonië klopt, want hier is één van de grootste Grieken uit de geschiedenis geboren, namelijk Alexander de Grote. Maar wij slaan deze keer over, druk als we zijn met eten van het warme brood met lokale zoete tomaten en Griekse kaas.

De perzikbomen zitten nog vol in het blad, maar nog even en dan vallen de bladeren, en moeten ze de hele winter poedelnaakt door het leven. In de verte zien we de berg Vermion. Het authentieke stadje Edessa is gebouwd op een hoog plateau, waar vandaan je een schitterend uitzicht hebt over de vlakte. Maar Edessa is vooral bekend om de hoogste en breedste waterval van Griekenland. De Karanos klettert 70 meter naar beneden met een enorme kracht. Wat vooral leuk is, dat je achter de waterval door kan lopen. Vlak ervoor bevindt zich ook nog een kleine grot die je kan bezoeken.

Even lopen we nog naar de watermolen, er is daar ook een complex bij met een café, een aquarium en een aantal kunstzinnige winkeltjes. We besluiten nog een stukje door te rijden richting Arnissa. Daar slaan we rechtsaf, en nemen we de weg langs de appelboomgaarden die langs Lake Vegoritida liggen. Een overnachtingsplek vinden we langs het meer op de parking bij het dorp Padeleimonas.

Zaterdag 3 Oktober

Ohhhh, What a night! Om half drie ‘s nachts vindt een crossende mafkees op zijn brommer het nodig om een paar keer langs de camper te scheuren. Als afscheid toetert hij ook nog. Ik doe geen oog meer dicht.

We vertrekken vroeg. Dit is het leefgebied van de beren en overal staan waarschuwingsborden langs de wegen. De camper daalt en daalt en dan zien we het adembenemend mooie Lake Kastoria in de verte liggen. Twijfel, Twijfel.....Zullen we hier blijven? Nee, we doen het niet, anders arriveren we nooit bij de westkust. Bij Nestorio raken we de kluts kwijt, de doorgaande weg is afgesloten dus we moeten binnendoor. Wegwijzers niet te vinden, na een paar keer vragen zitten we weer in de goeie richting. Een stukje voor het gehuchtje Pefkos (10 huizen) kruisen we de Aliakmonas River, de langste rivier van Griekenland met zijn 324 kilometer.

De weg is goed te rijden, het is alleen oppassen voor de vele gaten in het wegdek. Het is bochtenwerk, de ene S-bocht volgt op de andere. Griekse Adonis heeft er plezier in........ Het is een prachtige route. Bij een bron net voor het dorpje Pefkofito vullen we de flessen met zuiver bronwater. De camper wurmt zich met wat passen en meten door het nauwe dorpje Chrissi en dan komen we uiteindelijk weer op de doorgaande weg richting Konitsa terecht. Bij Konitsa zetten we ons ‘huis op wielen’ op de parking aan het begin van het dorp. Prima plek voor vannacht.

Zondag 4 Oktober

Na een ‘chemisch’ nachtje ben ik weer helemaal het vrouwtje. Konitsa is een traditioneel dorp gebouwd op de hellingen van de berg Timfi. Het dorp is welvarend, vlakbij ligt de Kloof van Aoos met zijn beroemde stenen boogbrug. Al vroeg stonden we de kloof te bewonderen, we waren zeker niet alleen, hier komen bussen vol met toeristen.

We zijn nu aangekomen in de regio Zagoria in het Pindosgebergte. Het Nationaal Park Vikos Aoos is sinds 1973 beschermd natuurgebied. De camper brengt ons over een spannende bochtige weg recht in het hart van het prachtige dorpje Aristi. Daar slaat de paniek pas echt toe bij stresskip Pippie, Griekse Adonis verblikt en verbloost niet en stuurt de camper kalm dwars door de zondagsdrukte. En dan slaan we een nog smaller weggetje in wat omhoog loopt richting het dorpje Vikos. Pfffff! 😅

Bij het dorpje ligt één van de grootste natuurwonderen van Griekenland, de Vikoskloof. De kloof is vernoemd naar het dorpje Vikos, waar de kloof van ruim 1600 meter diep eindigt. De Tymfi-berg wordt steeds indrukwekkender, de uitzichten zijn werkelijk adembenemend. Nou, had ik toch al weinig adem, zo benauwd had ik het.........Helaas is het niet helder, maar we zijn in één van de mooiste gebieden van Griekenland aangekomen.

Vikos binnenrijden was ook nog even een dingetje. Ik ga lopen hoor......roep ik. Nee, mocht niet, en even later parkeren we bij het oude natuurstenen kerkje op het dorpsplein. De sfeer voelt gelijk goed, wat een leuke plek. Bij de taverne draait de kip vrolijk rond aan ‘t spit, Yaya (oma) is walnoten aan het rapen, ze verzamelt ze in haar schort. Later lopen we nog naar het uitzichtpunt waar we over de beroemde kloof heenkijken. Hij ziet er dreigend uit........

Maandag 5 Oktober

Het weer is compleet van slag. Het is warm en benauwd, wat regen en zo nu en dan een donderklap. Vinden wij helemaal niet erg, alleen worden de foto’s minder mooi. Brommend gaan we over de bochtige weg richting de dorpjes Megalo Papigo en Mikro Papigo. Bij de brug over de Voidomatis River stoppen we. Ik ben werkelijk overdonderd door de schoonheid van het turquoise water van deze bergrivier. Het is één van de schoonste en meest heldere rivieren van Europa en hij ontspringt in de Vikoskloof. De brug is een populair startpunt om te gaan raften.  Trouwens, ook een prachtige plek om te gaan staan met je camper.

We gaan eerst een bezoekje brengen aan het kleinste Papigo dorp, Mikro Papigo. Later bezoeken we Megalo Papigo op de terugweg. De dorpjes liggen beiden op een grandioze plek, de toppen van de berg Tymfi torenen hoog boven de nietige dorpjes uit. De traditionele architectuur met de natuurstenen huizen met kleurrijke details, historische kerkjes en de oude Platanen geven deze Zagoria dorpen een unieke sfeer. We lopen over geplaveide paden,langs fotogenieke steegjes, en gezellige café’s. Later rijden we weer terug over de smalle weg met de meest verbluffende uitzichten. Dit gebied mag je werkelijk niet missen, het is één van de best bewaarde geheimen van Griekenland........