Even wennen......bij de Oisterwijkse Vennen!

Donderdag 14 Januari

Dapper stapt Zusjelief bij me in de auto. En even later scheur ik met Suzi de snelweg op richting Tilburg. Mijn copiloot heeft moeite om de papieren routebeschrijving te volgen, kwestie van vergeten bril. Dus algauw een afslagje verkeerd en dan zijn we verdwaald op een industrieterrein. Dat vraagt om ingrijpende maatregelen.....🤔 Ohhh ja, de redding is nabij, ik heb ook navigatie op mijn telefoon, dus even later worden we vergezeld door Cees. Cees met een C graag, want zijn kakineuze stem verraadt dat Kees met een K veel te gewoontjes voor hem is.

Cees met een C stuurt ons al snel weer de juiste richting op. Pippie Lauda scheurt voor de lol nog een extra bonusrondje op een rotonde en dan komen we eindelijk aan op de parking in de Van Tienhovenlaan bij de Oisterwijkse Vennen.

Opgelucht stapt Zusjelief uit, ze heeft het weer overleefd.....😉 We gaan één van de populairste wandelingen van Brabant lopen, de 14 Vennenroute. Vlakbij Oisterwijk liggen vele sfeervolle vennen die ontstaan zijn na de laatste ijstijd. Ijzige poolwinden bliezen zand op tot heuveltjes, die nu nog goed te zien zijn in het bos. Achter de heuvels vulden de uitgewaaide kommen zich met regenwater en zo ontstonden tientallen vennen.

De wandeling start bij Brabantse Natuurpoort Groot Speijck, hier is ook het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten gevestigd. Warm aangekleed en met muts en handschoenen bewapend beginnen we aan de eerste van de negen kilometer. Het is koud, grijs, en een ijle witte winterlucht hangt boven de vennen. Het paarsachtige Wilde Gagel aan de oever van het eerste vennetje geeft gelukkig nog een beetje kleur. Deze struik verspreid een heerlijke aromatische geur, wat niet zo vreemd is, want in het verleden was Gagel een belangrijk bestanddeel van bier.

Even verderop zien we de Echte Tonderzwam, ze zijn keihard en hebben twintig jaar nodig om tot enige omvang te komen. De laatste jaren worden met regelmaat Tonderzwamdieven  opgepakt. Deze dieven van Aziatische afkomst breken met breekijzers de tonderzwammen  van de bomen. De zwammen zijn populair bij Aziaten omdat ze een medicinale werking zouden hebben. In China is de tondelzwam bekend als middel tegen slaapproblemen, hartklachten en impotentie.

De Tonderzwam ook wel Tondelzwam genoemd, heeft in Nederland zijn naam te danken aan het materiaal dat hij leverde voor tondeldozen. De tondeldoos is de voorloper van de lucifer. Het gebruik van het middelste deel van de Tonderzwam voor het maken van vuur is van zeer oude oorsprong. De uitrusting van de circa 5300 jaar oude gletsjermummie “Ötzi” die in 1991 in de Italiaanse Ötztaler Alpen werd gevonden bevatte een stukje tonderzwam samen met een stukje pyriet waar vonken mee kunnen worden geslagen. Uit deze unieke vondst blijkt dat het belang van de tonderzwam als leverancier voor tondel op z’n minst een periode omspant van 5300 jaar. Toch weer leuk om te weten.....

Met tintelende vingers stoppen we bij een bankje om ons te warmen aan een kopje thee. Het bos is in winterslaap, wat blijft zijn de kleine verrassingen van de natuur. De dikke tapijten van verschillende soorten mos, overvloedig en weelderig groeiend tussen de wortels van de bomen. Het opvallende geel van de Gele Trilzwam, vergezeld door zijn broertje de Zwarte Trilzwam, gezamenlijk balancerend op een spitse tak. 

Bij het Kolkven staat de stenen Wiersmabank, met zijn in steen uitgehakte wapenschilden. Hier hebben heel wat adelijke personen uitgerust, dromerig uitkijkend over het sprookjesachtige ven met zijn kleine eilandjes. Als jullie in de buurt van Boscafé “Boshuis Venkraai” komen, neem dan zeker een rustpauze. Wat een fantastische plek om een huisbiertje te drinken......genaamd “Blonde Kraai”.

Bij één van de vennen heeft de natuur weer een bijzonder kunstwerk geschapen. Hoe vochtiger het is des te groener de boomstammen kleuren. Daarbij spelen algen een rol maar steeds vaker kom je ook bomen tegen die fel oranje oplichten. De veroorzaker hiervan is Trentepohlia umbrina, een groenalg die caroteen-pigment aanmaakt. Dankzij deze uit zuidelijke landen oprukkende alg krijgt het winterbos nog meer kleur. 

Nog een laatste blik op dit kleurige kunstwerk en we lopen de laatste kilometer over een slingerend pad langs het zoveelste ven om weer uit te komen bij Groot Speijck.

Het was wennen.......bij de Oisterwijkse Vennen! In de uitgestrekte polders van de Alblasserwaard is altijd wel iets te zien of te beleven. Hier in het wat sombere winterse bos moeten we het van de kleine verrassingen hebben die de natuur ons schenkt.....