Giessenburg en Natuurgebied de Avelingen!

Woensdag 20 Januari

De twee Zusjes rijden vroeg in de morgen een stukje over de N216 richting Schoonhoven. We  parkeren aan het begin van de Peursemse weg. We lopen het kleine buurtschap Klein-Peursum binnen, wat uit 10 huizen bestaat. Klein-Peursum valt weer onder het grotere buurtschap Peursem wat zich als een lang lint langs de noordoever van het riviertje de Giessen uitstrekt. En dit buurtschap valt weer onder het dorp Giessenburg......kunnen jullie het nog volgen?

Genietend rondkijkend over de polder langs het landelijke weggetje, valt ons oog ineens op een bijzonder manlijk exemplaar. Het is een stoere muskusrattenvanger, ja, dat is een echt bestaand beroep. Hij was wel in de stemming voor een praatje op deze koude woensdagmorgen met twee meisjes uit de polder. De muskusratten of beverratten vormen een serieus risico voor onze dijken en kades. Ze graven lange gangen en maken diepe holen in de oevers van onze waterwegen.

De muskusrat komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. Er bestaan verschillende verhalen hoe de muskusrat in Nederland is gekomen. Eén verhaal is dat een Tsjechische graaf een aantal muskusratten vanuit Alaska naar Europa heeft meegenomen, om er in zijn buitenverblijf op te kunnen jagen. De muskusratten plantten zich sneller voort dan de graaf ze kon vangen en dat was het begin van de grote populatie muskusratten in Europa. Het dier heeft ook geen natuurlijke vijanden in Nederland. Als de waterschappen niet zouden ingrijpen, zou de populatie veel te veel toenemen.

De stoere muskusrattenvanger vertelt ons dat hij er vorig jaar 34 had gevangen. Maar in de begin jaren negentig waren het er wel 4000 per jaar. Ik vraag; Krijg je per stuk betaald? Net  als een premiejager.........lachen natuurlijk. Nee, hij was gewoon in dienst van het Waterschap. Met een lach nemen we afscheid....

Wij wandelen verder en kijken bewonderend naar de mooie monumentale boerderijen. Ik spot nog een boerendisco in een schuurtje, vast de ‘hotspot’ van Peursum. De veehouderij vormde voor Giessenburg een belangrijke bestaansbron en er wonen hier van oudsher vele welgestelden. Het buurtschap Peursum, kan zich er zelfs op beroemen dat het zo’n vijftig jaar geleden, per hoofd van de bevolking gerekend, de hoogstaangeslagene in de belasting was van alle gemeenten in Nederland. Het overtrof zelfs het ook toen al als rijk bekend staande Wassenaar. Kijk, dat vindt ik nu leuk, waar een klein boerendorp groot in kan zijn......

Iets verderop aan de overzijde van het riviertje de Giessen hebben we een mooi zicht op de achterzijde van de oude stoomgraanmaalderij. In deze historische fabriek werden sinds 1909 veekoeken geproduceerd. Nu is hier de Graanbuurt gevestigd, daarover later meer. We steken de brug over en komen in het hart van het dorp Giessenburg. De naam Giessenburg komt van de burcht....de Giessenburcht oftewel Kasteel Giessenburg. Aan het riviertje de Giessen werd in 1411 een houten toren gebouwd. Later verving Arent van Gent het houten bouwsel door een stenen woontoren en groef er een gracht omheen. Hij noemde zich als eerste Heer van Giessenburg. Helaas is rond 1800 het slot Giessenburcht afgebroken.

Wij slaan linksaf en lopen over de Dorpsstraat richting de Graanbuurt. Als jullie ooit in de buurt van Giessenburg komen, en je houdt van landelijk winkelen, dan is de Graanbuurt een ‘must’.....Bijna tachtig eigentijdse winkels met een bijzonder assortiment, gevestigd in een sfeervolle omgeving. In de Kolenbeurs is op unieke wijze het historisch centrum van Giessenburg nagebouwd. Als je moe bent van het winkelen vlei je dan neer in het nagebouwde oude treinstation van Giessenburg, voor een High Tea of een High Wine.

Bijzonder is ook de Uitdragerij van Arie Boer, gevestigd in de oude stoomgraanmaalderij. De oude fabriek zit tot de nok vol met oude en antieke kroonluchters, brocante, oude deuren en antieke bouwmaterialen. Mis het niet....

Een kwartiertje later zijn we weer bij ons beginpunt. Maar we willen meer....Tussen Boven-Hardinxveld en Gorinchem ligt een prachtig klein natuurgebiedje waar het heerlijk wandelen is. Natuurgebied de Avelingen lag vroeger binnendijks, maar eeuwen geleden is het door een dijkverlegging buitendijks komen te liggen. Hierdoor kreeg het riviergetijde weer grip op de Avelingen en kon er een uniek stukje natuur ontstaan.

Even een theetje en algauw lopen we soppend door de modder langs het Schelluinse Gat. Als je geduldig bent, kun je je hier tussen het riet verschuilen......er blijken hier veel ijsvogels rond te vliegen. Wij zijn opzoek naar sporen van de bever......die vinden we wel, maar we zien ze niet. Er blijken hier een aantal beverfamilies te leven, maar ze zijn vaak pas tegen de avond te zien. Wat verderop zien we de aalscholverkolonie. Deze vrij grote watervogel is een spookachtig verschijning, met hun haaksnavel en gespreide vleugels. Een beruchte eigenschap van de vogels is dat ze bomen doodschijten. De bomen worden kaal en spookachtig wit want ze kunnen niet tegen het overmatige gepoep van de aalscholvers.

Langs de grienden lopen we terug naar de auto. De elegante landing van de Grote Zilverreiger is een mooi eind van weer een aantal mooie uren in onze eigen Alblasserwaard.