Een grijze en sombere dag in Januari!

Van wandelen wordt ik vrolijk, ook al is het grijs en somber buiten. Je voelt dat je leeft en het is nog gezond ook. Wat wil je nog meer. We parkeren Suzi dinsdagmorgen vlakbij de Zuid Willemsvaart. Ik trek de handrem maar flink aan, ik hoop niet dat Suzi het in haar hoofd haalt om te gaan zwemmen.

We zijn in Den Dungen, even voorbij Den Bosch. De inwoners woonden, vanwege wateroverlast, op ‘die dunghen’ ofwel op de hoge zandruggen. Daar is het dorp naar vernoemd. Het eerste stukje lopen we over een dijk langs de Zuid Willemsvaart maar al gauw slaan we linksaf en komen uit bij de Meerse Plas. In de volksmond ook wel het Dungens Gat genoemd. En een diep gat is het, de plas is wel 22 meter diep. Er is zelfs een duik- en een hengelsportvereniging die er gebruik van maken. Er wordt op brasem,snoek en karpers gevist. Lopend op het pad wat rond de plas loopt, zie ik toch weer iets bijzonders. Op een dode boom groeit een kolonie zwammen. Nou, wat is daar nou speciaal aan zie ik jullie al denken. Maar dit zijn namelijk spekzwoerdzwammen, en ik zuig dit niet uit mijn duim, ze lijken er ook echt op. Er zijn zelfs Oliebolzwammen!

Langs een echte crossbaan waar ik met Suzi wel een keer los zou willen gaan, lopen we verder langs het water. Aan een bouwvallige steiger liggen een aantal kleine bootjes te vergaan. De vissers hebben de zinkende scheepjes verlaten. De akkers staan nog vol met prei. Op het verlaten strandje zijn de enige bezoekers de watervogels. Wij verlaten de plas en lopen langs de dijk en zien een schutskooi. Een schutskooi werd gebruikt om loslopend vee op te sluiten. Na de beesten “geschut” te hebben werd de burgemeester gewaarschuwd. Hij bracht de eigenaar op de hoogte. Tegen een betaling van een boete kreeg die zijn beesten weer terug. Even verderop zien we een beeldje van de Heilige Antonius, die was erg populair in de Middeleeuwen. Hij was de beschermheilige van de varkens en beschermde tegen allerlei ziektes bij mens en dier waaronder de Pest.

Het weer verslechtert, we zoeken een droog plekje om te pauzeren. En tot onze verbazing komen we langs Arboretum d’n Hooidonk. Dat was de sjieke naam maar het is dus een bomentuin. En daar staat een gastvrije koffiekeet, met de deur wagenwijd open voor twee natte wandelaars. Nou, we hadden het daar prima naar ons zin. Luxe plekje.

De bomentuin telt nu 1250 verschillende bomen en struiken, waaronder zeer bijzondere. Achter vele bomen en struiken schuilt een verhaal; de boom komt uit een bijzondere tuin, is door een bekend persoon geschonken of is geplant door een belangrijk persoon of een speciale gebeurtenis. Na een bedankje in het boek geschreven te hebben gaan wij weer verder. Mooi levenswerk van een hoveniersechtpaar, ga zeker een keer kijken als je in de buurt ben.

Laatste stukje en we komen uit bij het kanaal. Leuk wandelen in Den Dungen, vele mooie oude boerderijen en als verrassing de bomentuin. Ga ook lekker wandelen, je wordt er echt een gelukkig mens van!