Hallo, is daar Iemand?

Ik loop achter....wel drie hele verhalen. Druk, druk met wandelen. Dat komt omdat Zusjelief haar winkel is gesloten door de lockdown, dus plenty tijd om de natuur in te trekken. Maar jullie zullen je wel afvragen; Waar is toch die derde Muts, ook wel Oppermuts genoemd, gebleven? Nou, dat zal ik jullie vertellen....De week voor kerst is dat geniepige Coronavirus via mijn vader ons leven binnengeslopen. Moederlief ook getest en ook positief natuurlijk. Mijn vader is hard ziek geweest en de eerste dagen hielden we ons hart vast....Wij konden alleen maar op afstand toekijken en ons machteloos voelen omdat we niet konden helpen. Gelukkig had mijn moeder het in lichte mate en zij staat haar mannetje wel....Dus het was een eenzame kerst en oud&nieuw, en er zijn heel wat traantjes geplengd. Op dit moment gaat mijn 86 jaar oude vader heel zachtjes vooruit maar hij heeft flink ingeleverd.

Dus jullie begrijpen, er stond er één na al die weken te trappelen om op stap te gaan.....en dat was Oppermuts.

Vrijdag 15 Januari 

Op de parking van Natuurpoort de Spartelvijver bij Hooge Mierde is helemaal niemand. Wij zijn de enige.....Later blijkt dat we zijn gaan wandelen in één van de dunstbevolkte gebieden van Nederland. Het café bij de spartelvijver is dicht natuurlijk en de poort ook. Maar voor ik het weet is Oppermuts al onder de afzetting doorgekropen. Ik volg......maar ik zit direct klem door mijn rugzak op mijn rug. Lachen natuurlijk.....gelukkig is er niemand.....🙈

We volgen de wandelroute “Naar ‘t Panneven”. Zelden zo’n saaie wandeling gelopen, lange rechte paden en lanen waar geen eind aan komt. Dan lopen we Landgoed Utrecht binnen, dit landgoed bestaat voor het grootste gedeelte uit productiebos. De typische produktiebossen worden gevormd door naaldboomsoorten als douglas, grove den, corsicaanse den en lariks. Er is een eenvoudig ezelsbruggetje om het verschil te herkennen tussen een den, spar en lariks; tel de naalden en kijk naar de beginletter van de bomen. De spar (met de S van solo) heeft telkens één naald. De den (met de D van duo) heeft steeds twee naalden bij elkaar en de lariks (met de L van legio) heeft bundeltjes van meerdere naalden. Toch een handig weetje!

Bij het Panneven drinken we een theetje. Het ven lijkt wel een poedelbadje, dat valt erg tegen....Het voelt erg eenzaam hier. We worden er een beetje lacherig van......Hallo, is daar Iemand? Om ons heen kijkend in dit eenzame bosgebied zien we alleen maar bomen, bomen en bomen. Toch sluipt hier een eenling rond. Een paar dagen geleden zijn hier nog pootafdrukken gevonden van een wolf. De rentmeester bevestigde dat er afgelopen zomer ook al sporen zijn gevonden.

Over een modderig pad modderen we verder. Verderop komen we in open gebied met weilanden, hier komen veel buizerds voor. Vaak zijn ze cirkelend te zien hoog in de lucht. De roep van de buizerd klinkt als een langgerekt klagend gemiauw. Ik zie een donker exemplaar zitten in het weiland. Verschuilend achter de vele gekapte stammen zet ik hem zo goed mogelijk op het portret, maar het is ver weg. In de winter zitten ze dus vaak op de grond, dan eten ze regenwormen. Maar hij is een alleseter, als hij een prooi ziet vanaf zijn uitkijkpost dan laat de buizerd zich er als een baksteen opvallen.

Nou, ik hoop dat dat de buizerd ons met rust laat want ze vallen ook weleens mensen aan. Meestal komt dit voor in het broedseizoen, wanneer ze er alles aan doen om hun jongen te beschermen. Maar ook in de herfst en winter kan je het slachtoffer worden van een aanval van een horrorbuizerd. Vooral joggers met fluorescerende kleding zijn het doelwit, die kleuren worden door buizerds als gevaarlijk ervaren.

Gelukkig dragen wij als Muts een muts, en Oppermuts is ook nog bewapend met haar wandelstokken. Want het is behoorlijk schrikken, de buizerd valt altijd van achteren aan en soms worden de klauwen gebruikt. Wat kun je nu doen bij een aanval? Blijf rustig, kijk het dier aan, ren niet weg en maak je zo groot mogelijk en zwaai met je armen en roep hard. Een leuk weetje is.....Draag een pet en zet daar achterstevoren een zonnebril op. Een buizerd houdt er niet van om aangekeken te worden.

Ons laatste stukje van de wandeling loopt over de Weeldse Heide. Het is koud, er zit sneeuw in de lucht, zo nu en dan een sneeuwvlok. De hele wandeling geen teken van leven.......Ik beloof dat de volgende verhalen en foto’s spannender zullen zijn.

Hallo, is daar iemand?