Kavala, ooit het “Mekka van Tabak”!

Woensdag 2 September

Ik ben helemaal in the mood, ontsnapt aan Anastasia mijn schoonmoedertje........lekker weer, on the road again. Eerst even naar een grote supermarkt, koelkastje en de wijnkelder zijn helemaal leeg. Parkeren we bij de supermarkt staan er ineens twee ‘forse’ dames in het blauw aan de camperdeur. Douane!

Wij hebben toch ook altijd iets bijzonders. Of we even de autopapieren willen laten zien en de paspoorten. Tuurlijk, wij zijn de beroerdste niet. Eerst de kluissleutel....Waar is die ook al weer verstopt? 😳 Ik krijg het er warm van....Ohh Ja, ik weet het alweer. En ook graag een bewijs wanneer we Griekenland zijn binnengekomen. Ja, 1 Juli, en we weten ook dat we eind Dec. het land weer uit moeten zijn. Ik ben nogal van het weggooien, dus ik heb het oneway ticket allang niet meer. Ohhh, gelukkig hebben we het bewijs nog van de Gobox uit Oostenrijk. Dat was ook voldoende. We zwaaien ze vriendelijk uit. Pfffffff!

Wat later naderen we de stad Kavala, die gebouwd is op de hellingen van de berg Simvolo. Vroeger was het een welvarende stad, mede door het feit dat er goud werd gedolven in het Pangeo-gebergte. We zetten de daling in naar het centrum van de stad met een paar fikse haarspeldbochten. Uiteindelijk komen we uit bij de haven en kijken we op naar het kasteel wat op een strategisch uitkijkpunt is gelegen. Griekse Adonis wurmt de camper door het drukke verkeer en we zien het aquaduct van Kamares voor ons verschijnen. Dit historische monument wat de stad in tweeën deelt, is een indrukwekkend deel van een uitgebreid watervoorzieningssysteem. Het is gebouwd in 1530 door Süleyman de Eerste om water te leveren vanuit een bron aan het schiereiland Panagia. Het is 280 meter lang en bestaat uit 60 bogen in vier verschillende groottes.

We rijden onder één van de bogen van het aquaduct door en vervolgen onze weg naar het grote dorp Neo Karvali. Hier ligt Camping Alexandros. Niks bijzonders, niet duur, gewoon praktisch om de stad Kavala te bezoeken.

Eind van de middag gaan we nog even brommen. Niet ver van de camping liggen een aantal lagunes die bij het Nationaal Park Oost-Macedonië en Thracië horen. Ja, dan begint mijn vogelhart toch harder te kloppen......Via een aantal weggetjes komen we uit bij Pontolivado Beach. We slaan af richting de lagunes. We spotten gelijk een groep flamingo’s en verder alleen wat reigers. We rijden door tot het weggetje stopt bij een viskwekerij. In de lagune zien we de grote karpers met een boog boven het water uitspringen. Prachtig.

Overal staan borden, No Fishing, No Camping. Maar, This is Greece........😉
Hele rijen caravans staan op het strand, zelfs met allerlei aanbouwsels. Dit kan alleen maar in Griekenland 😆, iets verderop zien we een man aan het vissen pal onder het bord, No Fishing. Hij haalt de ene na de andere grote vis uit het water. Het strand is mooi, maar het ligt net onder de rook van een olieraffinaderij. De zon gaat onder en wij brommen terug naar ons huis op wielen......We gaan een visje bakken.....

Donderdag 3 September

Al vroeg brommen we langs het ‘Moerdijk’ van Kavala. Hier draag je graag een mondkapje, wat een lucht.....Ineens een heftige pijn in één van mijn kleine tenen. Ik schreeuw, Auwwww! Stop! Griekse Adonis maakt een noodstop. Er zat een wesp klem in mijn sandaaltje....Nou, die had me te pakken met zijn steekapperaat. Ik lig kermend achterover op het zadel, voet  op het brommerstuur, de angel zat er nog in. Een ‘knijpende‘ Adonis zodat het gif niet verder verspreid......Zal ik het gif uitzuigen, vraagt die ook nog......😉 Dat gaat me toch iets te ver, we trekken nu al aardig wat bekijks langs de weg, laat staan als hij ook nog op m’n teen gaat sabbelen......

Even later brommen we Kavala binnen. We besluiten eerst de oude wijk Panagia te verkennen. Deze historische wijk ligt onder het kasteel. Via kleine geplaveide straatjes klimmen we steeds hoger richting de kasteelmuren. In de muren zijn nog delen van een tempel te zien. Richting de poort van het kasteel komen we langs het Halil Bey Complex, dit grote complex stamt uit de late Ottomaanse periode en is een klassiek voorbeeld van de islamitische architectuur. Ik vind het een bijzonder gebouw. Puffend beklimmen we de zeer steile straatjes ondertussen bewonderen we de traditionele huizen geverfd in allerlei aparte kleuren.

Lieve mensen, als jullie ooit een bezoek brengen aan Kavala, bezoek absoluut het kasteel en beklim de toren. Er wacht je een fantastisch uitzicht op de stad en het beroemde aquaduct van Kamares. Ik vond het echt geweldig!  We bekijken nog even de gevangenis, die was heerlijk koel in deze zomerhitte. Dan dalen we af in snel tempo richting brommer en brommen we de binnenstad in.

Kavala was in vroegere tijden het “Mekka van Tabak”. In het begin van de twintigste eeuw was de stad namelijk het grootste centrum in Griekenland dat tabak over heel de wereld exporteerde. Er waren 160 tabaksbedrijven actief en door de stad staan nog overal de oude tabakshuizen. Helaas de meeste in staat van verval, maar ze zijn nog steeds prachtig. We brengen een bezoekje aan het Tabaksmuseum, het enige museum in Europa dat gewijd is aan tabak. Je kan er een leuk uurtje zoet brengen en je werpt een blik in een bijna verdwenen industrie. Begin van de avond gaan we nog even de bergen in boven Nea Karvali. Boven het ‘Moerdijk’ van Kavala hangt een dikke laag smog. Arme mensen die hier moeten wonen...... Morgen gaan we naar de andere kant van Kavala, richting Nea Peramos.

Vrijdag 4 September

Volgende morgen vroeg nemen we de rondweg rond Kavala, en daarna weer de doorgaande weg langs de kust. We rijden nu aan de mooie kant van Kavala, het ene strand volgt na het andere. Maar wat is het druk hier, het Scheveningen van Noord-Griekenland. Bij Neo Iraklitsa ligt een Camping Paradiso. Nou, wat voor de één het paradijs is, voor ons is het de hel.... Kleine plaatsen, boven op elkaar, lawaai.....wegwezen hier. Wat nu? We moeten wel in dit gebied blijven hangen tot zondag, want een vriend van Chris trouwt zaterdagavond in het kleine kerkje van Neo Iraklitsa en hij wil daar graag bijzijn.

De kust hier is moeilijk voor camperaars, hoog, druk en met steile weggetjes naar de stranden. De camper trotseert de drukte van Nea Peramos en voorbij Agia Marina stoppen we langs de weg. Griekse Adonis gaat even een kijkje nemen en komt even later terug; Ik heb wat gevonden! Hij heeft kennis gemaakt met Thasos, een aardige zeventiger, we mogen van hem op een stukje grond van vrienden staan. Dus we hebben nu een soort privécamping, het is wel een oude rotzooi met een paar oude caravans, maar voor ons helemaal goed. Verder de rest van de dag een beetje gelanterfant.......het camperleven is zwaar.

Zaterdag 5 September

Zigzaggend brommen we over een slingerend pad tussen de wijngaarden. De druiven hangen er prachtig bij. We zijn in Ampelakia (betekent wijngaardjes in het grieks), een soort uitstulping in zee, met een aantal prachtige stranden. Helaas zijn die stranden allemaal in bezit genomen door enorme Beachclubs. De bijbehorende hypnotiserende dreun draagt ver over het witte zand, het is onmogelijk om te ontsnappen aan de luide.muziek. Een wachttoren houdt al eeuwenlang de wacht op een heuvel. Hij kijkt nu uit over de baai waar Neo Peramos aan ligt.

Een bord waar Red Rocks opstaat trekt onze aandacht, zoiets kunnen wij niet weerstaan. Dus rechtsaf een smal betonnen weggetje in, wat later overgaat in een dirtroad. We zien geen enkele wegwijzer meer, en komen uit bij een mosselkwekerij op een schitterende lokatie. Een schaapsherder wijst ons de weg, ........bij die olijfboom een geitenpad in. Laten er toch heel veel olijfbomen in Griekenland zijn, maar we vinden de juiste.....We lopen 10 minuten in de bloedhitte in ganzenpas achter elkaar en komen uit bij een enorme rots.

De ijzers om te zekeren glinsteren in de zon, hier wordt in de winter de klimsport beoefend. Ik had rode rotsen verwacht, en ben wel wat teleurgesteld. Oké, er zit wel wat rood in het gesteente.....We werpen nog een blik op het het kerkje in Nea Iraklitsa, waar vriend Alexis  vanavond eeuwig trouw beloofd aan zijn Efi.

Morgen gaan we richting Chalkidiki, daar hebben we echt veel zin in. Nou, het is een veel te lang verhaal geworden, dus jullie zullen er wel onderhand ‘tabak’ van hebben........😊