Kunst, Paddestoelen en een Kasteel!

Met mijn knalrode Ferrari scheur ik naar Haaren. Nog bleek om hun neus stappen Zusje en Moederlief uit. Ja, Ja, ik weet dat ik niet de allerbeste chauffeur van Nederland ben. We gaan weer wandelen, een prachtdag vandaag. Eerst een stukje door de nieuwbouw waar niks bijzonders te zien is. Alleen de straatnaam spreekt tot de verbeelding namelijk Tempeliersdal. Ze kunnen er ook wat van in Brabant!

We slaan een landelijk weggetje in, met een aantal kastanjebomen. Plotseling zie ik twee paar gestreepte benen de lucht in steken. De welgevormde benen komen nog mooier uit met de sjieke pumps. Waar lopen we nu toch weer tegen aan? Het blijkt een kunstminnende paardenboer te zijn. In het weiland staan diverse grappige kunstwerken. Daar hou ik nu van, heerlijk dat onverwachte! Verder wandelend komen we tussen de boomkwekerijen uit. Haaren staat bekend als de Tuin van Brabant en dankt deze naam aan de aanwezigheid van deze boomkwekerijen.

Zigzaggend tussen de plassen komen we uit in het buurtschap De Gever. Hier wonen 75 mensen, waar we er geen één van gezien hebben. Maar wel de medebewoners namelijk een stel leuke schapen. Dan komt echt het mooiste deel van de wandeling. Eerst een bruggetje over een snelstromend beekje, van al dat watergebeuren moesten we alledrie plassen. Dus op een rij allemaal broek naar benee. We doorkruisen een weiland, ik hou nauwlettend de grote wilde koebeesten in de gaten. Pffff! Weer overleefd! Een bruggetje over en we komen op een prachtig bospad uit. Speurneus Zusjelief heeft een stel paddestoelen gevonden. Eindelijk, een paar prachtige exemplaren om op de picture te zetten. Ze staan tussen de bramenstruiken waar ik natuurlijk hopeloos in verstrikt raak. Maar, Yes! Ik heb ze, de paddestoelen van kabouter Spillebeen, waar hij op zat te wippen. Weten jullie het versje nog? 

Ik neem een spurt want ik loop hopeloos achter. Nu komt Kasteel Nemelaer in zicht. Het eerste wat ik doe is in de sloot bij het kasteel kijken. Wij waren hier eerder en toen leek het of er wietplanten in stonden. En dat is helemaal niet gek in dit gebied. Een paar weken geleden hebben ze nl. een drugslab ontdekt in een voormalig klooster op Landgoed Haarendael hier vlakbij. Het lijkt wel of Brabant de wietschuur van Nederland is. Tijd voor een theetje, zitten we lekker aan de thee te lurken komen er twee enthousiaste jonge honden op visite. Ze springen bijna op schoot. Één duikt er in de rugzak en gaat er met ons picknickkleedje vandoor. Ik sprint er achteraan maar ze waren keurig opgevoed en brachten het kleedje voor de voeten van hun baas. Vreselijk om gelachen. Na dit grappige intermezzo, lopen we weer verder. We komen langs een biologische groentenkwekerij, uitkijkend over de boerenkool en de spruiten komen we weer uit in het dorp Haaren. Het was weer reuze gezellig met mijn wandelmaatjes!