Lake Kerkini!

O, toen

lag het kalme en doodstille water in mijn gedachten.

Zelfs met een gewicht van plezier, en de lucht,

Nooit eerder zo mooi, zonk neer in mijn hart,

en hield me vast als een droom!

 
Zondag 27 September

Gisteravond laat arriveren nog een Franse en een Roemeense camper. De nacht is donker en stil, op het gehuil van de jakhalzen na. Zo nu en dan een knal, met dit geluid worden de brutale wilde zwijnen op afstand van het dorp gehouden. Het is de tijd dat de walnoten rijp zijn en daar zijn deze scharrelaars dol op.

Vroeg in de morgen sta ik al buiten en tuur over de nevelige wetlands van Lake Kerkini. Ik zoek de waterbuffels, maar ik zie heel in de verte alleen de flamingo’s foerageren. Dan maar een kopje thee. Opeens roept Griekse Adonis; Snel! Snel! Ik vlieg de camper uit, net op tijd. Tussen het hoge riet doemen uit de ochtendmist zwarte logge gedaantes op. Daar zijn ze dan........de waterbuffels. Het was een magisch moment......Ze wandelen de pier op richting de grazige oevers van het meer.

Aan de noordoostzijde van het meer grazen overal kudde’s waterbuffels. De totale populatie bestaat uit meer dan 3000 beesten. Ze worden gehouden om hun vlees en melk. De melk blijkt van zeer hoge kwaliteit te zijn en wordt gebruikt voor ijs en eersteklas gebak. De taverne’s in de dorpen rond het meer hebben als specialiteit buffelvlees op het menu staan. Op ons gemak vertrekken we, nog even water tanken en we zwaaien het leuke jonge Roemeense stel gedag.

Het dorpje Kerkini leeft van de toeristen. Hier is ook het infocentrum van het meer gevestigd. Voor veel Europese vogelaars is Lake Kerkini een onvergetelijke ervaring. Wij zijn te vroeg, tijdens de vogeltrekperiode in Okt. en Nov. komen hier spectaculaire aantallen vogels voor. Maar ook nu is er van alles te zien en te doen rond het meer. We rijden het dorp door richting het haventje (limanaki). Bij het haventje is het een drukte van belang. Hier kun je een boottripje van één uur maken over het meer. Het is zondag, dus veel Griekse families genieten van hun vrije dag en trekken er ook op uit.

Wij besluiten eerst lekker te gaan lunchen bij Restaurant Elodia, net voor de dijk naar het haventje. Je kan hier eventueel ook overnachten met de camper op de parking. Op ons gemak genieten we van een rocca-salade, feta uit de oven, verse frietjes en gefrituurde courgette met zaziki. Glaasje erbij en genieten maar.......

Daarna stoelen naar buiten en in de relaxstand. Einde van de middag verplaatsen we de camper naar het haventje. We staan eerste rang, nu maar hopen op een mooie zonsopkomst.

Maandag 28 September

Nou, die zonsopkomst viel letterlijk in het water. Grijs, grauw en nat. Wel goed geslapen, we werden beschermd door de drie honden die ons ‘even’ als hun baasje beschouwen. Even wat gevogeld en daarna besluiten we naar het dorp Ano Poroia met de camper te rijden. Het zijn eigenlijk twee dorpen gescheiden door een ravijn vol bomen. Boven het dorp ligt een bos vol oude Platanen. Daar vermaken we ons een uurtje. Overal beekjes, de bladeren dwarrelen uit de bomen, de herfst is eindelijk ook gearriveerd in Griekenland. 

We gaan terug naar ons leuke plekje aan het meer. Lake Kerkini was vroeger een moerasgebied, door het bouwen van een dam in de Strimonas River in 1932 is het stuwmeer ontstaan. Het doel hiervan was irrigatie van de omliggende landbouwgebieden en het tegengaan van overstromingen. Nu is het ook een vogelgebied van internationaal belang voor trekvogels.

Griekse Adonis heeft een praatmaatje gevonden, zeg maar😉 Tsipouromaatje. Ik ga lekker wandelen over de dijk. Mijn drie vrienden gaan gezellig mee. Handig is het niet, ze jagen alle lepelaars weg en later duiken ze met z’n drieën een sloot in om te proberen een eend te vangen. Wat gelukkig niet lukte..... Net op tijd terug bij de camper voordat er een gigantische onweersbui losbarstte.

Dinsdag 29 September

De zon kruipt langzaam over de horizon, Lake Kerkini ontwaakt....... Wat een spectaculaire kleuren, hier had ik op gehoopt. Wat later vertrekken we naar het twintig kilometer verder op gelegen dorp Lithotopos. Het weggetje langs het meer is uitkijken geblazen. De weelderige groene begroeiing neemt het zicht in de bochten weg. Griekse Adonis toetert er lustig op los. Veilig aangekomen parkeren we bij de stuwdam op een parkeerplaats. Brommer eraf en we gaan even een stukje toeren. In de verte een eilandje vol pelikanen, wat zijn ze toch leuk met hun onverzorgde kapsels en hun grote snavel.

Ik had deze tijd al meer vogels verwacht, helaas niet zoveel soorten, en vaak heel ver weg. Waarom dan toch naar Lake Kerkini gaan? Omdat het meer de plek is om de kracht van schoonheid te leren kennen.....

Het verlangen.

Altijd en overal dat verlangen.......