Lieve groet, uit een “adembenemend” Methana!

Dinsdag 19 November

Tuut! Tuut! Tuut! Mijn oren tuuten, na al dat getuut van mijn Griekse Adonis. Hij is al dagen bezig om zich voor te bereiden voor het bezoek aan Epidaurus. Jaartallen, bouwstijlen, Goden en Godinnen, van alles krijg ik te horen. Maar helaas voor hem gaat alles het ene oor in en het andere uit. Ik heb hele andere gedachten in mijn hoofd dan mijn Griekse filosoof.

Rond 9 uur rijden we het parkeerterrein van Epidaurus op. Het is absoluut niet druk, er staan twee campers en een handvol personenwagens. Kuuroorden bestonden er in de Peloponnesos al tweeduizend jaar geleden. Hiervan was Epidaurus de beroemdste. We lopen richting het theater. Het is prachtig bewaard gebleven, alle zitrijen zijn nog intact. Er is plaats voor 12.000 toeschouwers, en het theater wordt nog steeds gebruikt in de zomer om de klassiekers op te voeren.

Het heeft een formidabele akoestiek, zelfs op de bovenste zitplaatsen is het aanstrijken van een lucifer te horen.  Als je op de bovenste rij in het midden staat, dan zweef je blik over een magisch landschap en dat voel je tot in je ziel.

De ruïnes van tempels en kuurslaapzalen liggen midden in een naaldbomenwoud en de ranke cipressen ontbreken natuurlijk ook niet. Het kleine museum bekijken we aan het eind van een bezoek. Een groep Japanse toeristen luisteren aandachtig naar hun gids.

Wij vertrekken en via Fanari en Kaloni  zijn we bijna op het eindpunt van onze bestemming aangekomen, namelijk het vulkanische schiereiland Methana. Over de smalle landtong, net voordat we het dorp Methana bereiken komt ons een walgelijke meur tegemoet, het is werkelijk adembenemend. Ik roep om wasknijpers, mijn Adonis trekt zijn bandana over zijn neus. In het begin van het dorp liggen de zwavelhoudende bronnen en een oud vervallen kuuroord. We rijden naar de andere kant van het dorp en vinden een mooie parking aan zee. Hier staan we prachtig en ver weg van de allesoverheersende geur. We hebben er zin in om dit bij veel toeristen vrij onbekende stukje Griekenland te ontdekken.

Woensdag 20 November

Het was heerlijk slapen met het geklots van de golven naast ons huis op wielen. Maar je moet er wel veel van plassen, van al die watergeluiden. Naast de camper hebben we een hot pool ontdekt. Dus om half 8 lagen we al te dobberen in het warme helende water. Uiterlijk  20 minuten mag je maar in de pool blijven, anders is het niet zo heilzaam meer. Ik hield het na tien minuten al voor gezien, ik werd zo misselijk als een kat van de geneeskrachtige dampen.

Maar het was een mooi begin van de dag. Eerst parkeren we de camper in de jachthaven, staat die veilig als wij op pad zijn met de bromtol. Eigenlijk gaan we weer zonder plan op pad, zoals zo vaak maar dan komen we meestal de allerleukste dingen tegen. Griekse Adonis slaat een klein weggetje in en we maken een stop bij een aantal zeer oude olijfbomen. Deze wijze reuzen zijn zeker wel rond de duizend jaar oud. Brommend gaan we weer verder en plots maakt Chris een noodstop, een obstakel op de weg. Oké, het is een kleine baby , een addertje, nog niet zo lang geleden uit het ei gekropen. Maar zelfs dan zijn ze al giftig. Het is de Kleinaziatische adder komt alleen maar voor in Griekenland en Turkije. Het is één van de grootste addersoorten en behoorlijk giftig. Wij laten die kleine verder met rust en gaan verder.

Langs een klein weggetje met muren van vulkanische stenen komen we uit bij de zee met de typische zwarte rotsen die bij een vulkanisch landschap horen. Steeds hoger gaan we de bergen in, extra jas en sokken aan, koud. Heel Methana is opgebouwd door lavakegels- en stromen. Er zijn meer dan dertig uitgedoofde vulkaanmonden. Lyrisch wordt ik als we stoppen bij een uitzichtpunt, wat uitkijkt over een vallei met olijfbomen tussen de imponerende pieken van de bergen. Zo mooi. Uurtje later weer bij de camper, die werd goed bewaakt door een koppel ganzen. Ik verschuil me in de camper, ze vallen echt aan. Mooie dag vandaag, wat een adembenemende natuurpracht heeft Methana.

Donderdag 21 November

 Grillig weer vandaag, fikse wind. We vertrekken laat, eerste stop bij de Cave of Pigeons. Had ik me meer bij voorgesteld, niet doen dus, geen duif te bekennen.We brommen lekker verder langs de kust, net voor het visserdorpje Vathi volgende stop. Een bord Ancient Acropolis laat het hart van Griekse Adonis sneller kloppen. Dus ik ben ook de pineut, ik sjouw er weer achteraan. Maar hier krijgen we geen spijt van. Een soort Hof van Eden ligt op ons te wachten . De resten van de Acropolis liggen in een weelderig groene omgeving. Tapijten van klavertjes  overwoekeren de stenen muren. De olijf, vijgen, granaat en amandelbomen staan verspreid tussen de brokstukken. De vruchten van de schijfcactus beginnen te kleuren naar eetbaar rood.

Donderkoppen verzamelen zich rond de bergen op het vaste land, tijd om ons terug te trekken in ons huis op wielen. We rijden het “adembenemende” dorp Methana weer in en pikken de camper weer op om naar ons vaste plekje uit de stank te rijden. Hier staan we goed om het slechte weer uit te zitten wat ze voorspeld hebben. Morgen weer verder met de ontdekking van het “adembenemende” Methana. Lieve groet van ons!