Megen, het Assisi aan de Maas!

Donderdag 18 Februari 

Al vroeg in de morgen staan we voor het indrukwekkende standbeeld van Graaf de Brimeu. Dit heerschap heeft een uitzonderlijke invloed gehad op het historische stadje Megen, waar we ons op dit moment bevinden. De meeste vestingstadjes aan de Maas hebben grotendeels een protestante bevolking, maar Megen is daar een uitzondering op. Carolus, Graaf van Megen en Ridder van het Gulden Vlies, was lid van een groep edelen rond de Spaanse Koning. In tegenstelling tot Willem van Oranje bleef hij de Spaanse vorst trouw, waardoor Megen katholiek bleef. Protestante ketters hadden trouwens een kwaaie aan Carolus. Hij liet voor straf het puntje van hun tong met een gloeiend ijzer wegbranden.

Na Carolus gegroet te hebben beginnen we met onze wandeling rond Megen. Door de mooie middeleeuwse straatjes met hun ‘keinderkupkes’ lopen we richting de Maasdijk. Er heerst in het oude hart een vredige rust, die alleen verstoord wordt door......jullie raden het al....drie kwebbelende Mutsen. Even een blik op de Gevangentoren, die vormde met een andere toren de Gevangenpoort. Dit was een toegangspoort en gevangenis. Hier zijn velen gevangenen opgesloten, in afwachting van hun verhoor en soms executie door middel van ‘het Sweert’ of ‘het Koord’.

We wandelen verder en vanaf de dijk hebben we een mooi uitzicht op het Franciscanenklooster wat in 1648 is gesticht. Het klooster is gewijd aan de Heilige Antonius van Padua. Na de capitulatie van ‘s Hertogenbosch in 1629 moeten de kloosterlingen de stad verlaten. De minderbroeders trekken naar Megen waar wel godsdienstvrijheid heerste. Langs een mooi beeld met de naam “Verwachting” komen we aan op een bijzondere plek op de dijk in Megen.

Hier staat namelijk al meer dan tachtig jaar de zogenaamde “Lulboom”. Een begrip in Megen, het is de ontmoetingsplek voor jong en oud. Hier komt men bij elkaar om even bij te kletsen op de “Lul-Benkskes”. Er wordt hier zelfs ieder jaar het drukbezochte “Lulboomfestival”, ook wel Lulboompop genoemd, georganiseerd. Dat dus plaatsvind bij de “lulboom” van het pittoreske stadje Megen..... Ik wil niet lullig doen, maar ik vond het toch wel weer een bijzonder iets......😂 van wat er zich allemaal afspeelt in het “Assisi aan de Maas”.

De route stuurt ons rechtsaf de Maasuiterwaarden in. We lopen door een prachtige bomenlaan, het lijkt wel een kathedraal.....Zo Mooi! De twee andere Mutsen hebben er flink de pas in en ik loop er zoals altijd weer achter aan te hollen. In de verte de skyline van Megen, en links van ons het dorpje Appeltern in de verte. Langs een vreselijk meurende  varkensfokkerij komen we uiteindelijk uit bij de Kapel der Zeven Weëen. Hier klimmen we de Maasdijk weer op met zijn ruisende bomen en mooie vergezichten over de Maas. Aan de overkant van de rivier ligt Gelderland met de dorpen Maasbommel en Appeltern, verbonden met Megen door een veerdienst.

Via de Koolmarkt lopen we Megen weer in en even later staan we voor de poort bij het Clarissenklooster. Maar die bleef hermetisch gesloten, de Mutsen waren niet welkom.....wat ik ook wel enigszins kan begrijpen, zij leven namelijk grotendeels in stilte.....😉

Op de plek waar ooit een kasteel stond bouwden de Zusters in 1720 een klooster, en hier wonen zij nog steeds. De Zusters Clarissen zijn de volgelingen van Clara, een volgelinge van Franciscus van Assisi. Het gebed, neemt een hele grote plaats in in het leven van de Zusters. Vroeger in het strenge slot-klooster zag men familie tijdens het bezoek alleen van achter tralies. In het klooster bevindt zich nog een steeds werkende hostie-kloosterbakkerij.

Het bakken van hosties is werk dat vanouds grotendeels door vrouwelijke religieuzen werd gedaan. Vooral voor in beslotenheid levende kloostergemeenschappen (zoals de Clarissen) vormde dit een passende vorm van werk. Vroeger werden de hosties in bakijzers op een haardvuur gebakken. Vanwege brandgevaar gebeurt het tegenwoordig met elektrische bakijzers, maar nog steeds in stilte en toewijding. Een hostie is een stukje brood dat in de eucharistieviering gebruikt wordt. Te commune gaan, betekent het ontvangen van een hostie, die door de priester is geheiligd.

Het laatste stukje van onze wandeling lopen we door de Kloosterstraat, en komen we nog een keer langs het Fransiscanenklooster. Naast het klooster staat de kapel van Broeder Everardus. Bij Megenaren vooral bekend als ‘t Heilig Bruurke’ van Megen. Broeder Everardus was portier in het klooster. Hij kwam op voor de onderkant van de Megense gemeenschap. Na zijn dood werd hij daarvoor vereerd met een eigen kapel. Waar nu nog dagelijks mensen een briefje met daarop een wens (voor een ander) aan hem geven, in de hoop dat die wens uitkomt.

Megen, het Assisi aan de Maas heeft ons verrast met zijn middeleeuwse pracht en interessante geschiedenis. Maar het blijft ook een typisch Brabants dorp met zijn leuke eigenaardigheden.....