Monemvasia.......een reis terug in de tijd!

Maandag 26 Oktober

Tijd om te vertrekken van Boza Beach. Eerst wordt de camper nog gewassen door Griekse Adonis. Hij was een beetje stoffig door zijn ‘off the road’ ritje. Nog een laatste espressootje met de gezellige Brabanders, en dan zeggen we tot ziens, geen vaarwel want ik weet wel zeker dat we ze binnenkort weer gaan ontmoeten.

We rijden een leuke route richting Neapoli, de meest zuidelijke stad op het Griekse vaste land. In één van de dorpjes stoppen we bij een traditioneel bakkertje, heerlijk brood en zoetigheid verdwijnt er in de camperkast. Neapoli is vooral bekend omdat hier de ferry’s vertrekken naar het eiland Kythira. De stad straalt een gemoedelijke sfeer uit, er is langs de boulevard overal plaats genoeg om met de camper te staan. Maar wij rijden aan het eind van de boulevard een heel smal kustweggetje op. Als je dit volgt kom je uit in het kleine haventje van Paleokastro. Weer helemaal goed, wat een leuke plek weer......

Dinsdag 27 Oktober

Al vroeg in de morgen parkeren we langs de boulevard in Neapoli. Ik krijg een appje van een campervriendin dat de Griekse eilanden van Code Oranje, naar geel gaan. Dus de eilanden zijn weer toegankelijk voor ons. Chris gaat bij de havenpolitie informeren wat het kost om met de camper het eiland Kythira te bezoeken. Nou, dat was even slikken, €250 voor ons, heen en terug. We slaan dit jaar maar even over, misschien een andere keer.

De brommer eraf en al snel brommen we de stad uit. We gaan één van de belangrijkste geoparken van Europa bezoeken. Een stukje voorbij het dorpje Agios Nikolaos slaan we linksaf een onverharde weg in. Je volgt gewoon de borden Petrified Forest, dan kom je er vanzelf. Naast de zee werden fossielen ontdekt van boomstammen met versteende wortels die dateren van drie tot vier miljoen jaar geleden. Een prachtig ruig gebied openbaart zich voor onze ogen. Reusachtige boulders liggen verspreid in het grijze, rauwe landschap, met hier en daar een paars accent van de bloeiende heide.

Er staat een groot bord dat de weg is afgesloten, maar Griekse Adonis is een echte Griek, hij houdt niet van verbodsborden en scheurt gewoon door over het mulle zand. Maar hij moet het toch opgeven, het lijkt of we met de Camel Trophy meedoen, we lopen vast in het zand...Via een omweg komen we in een soort sprookjesland met ‘gebalsemde’ getuigen van een natuur die miljoenen jaren geleden leefde.

Er is niemand.....we kunnen in alle rust van deze bijzondere plek genieten. We nemen later  een verkeerde afslag en belanden bij de ‘crèche’ van een geitenboerderij. Hoe leuk om te zien, je zou ze allemaal mee willen nemen......In een aparte kraal staan de volwassen geiten en enkele schapen bij elkaar. De geitenboer is weer een vreselijk aardige man.

Na deze leuke ontmoeting gaan we nog een stukje toeren. Voorbij het dorp Agios Nikolaos nemen we de bergroute richting het dorpje Velanidhia. Echt weer waanzinnig mooi. Dit traditionele dorpje ligt vastgeplakt tegen de berghelling te pronken met zijn rode daken en blauwe luiken. Nog hoger in de rotswand boven het dorpje, op werkelijk een spectaculaire plek, hebben gelovigen een grotkerkje gebouwd. Bijzonder!

We brommen nog een stukje verder richting Cape Maleas, maar bij Cape Pounda stopt de weg echt. Hier vandaan loopt een wandelroute van 1,5 uur naar Cape Maleas en dan ben je echt op het uiterste puntje van het vaste land van Griekenland. Tijd om te keren, en weer terug in Neapoli verplaatsen we de camper weer naar ons leuke plekje in het haventje van Paleokastro.

Woensdag 28 Oktober

De Griekse Meteorologische Dienst heeft Code Rood afgegeven voor vandaag. Het is nu grijs en druilerig. We besluiten te gaan rijden, om nu hier heel de dag te blijven staan, daar hebben we geen zin in. Via Neapoli en het dorp Dhermatianika rijden we een prachtige bergroute in de regen over een vrij nieuwe weg. We kijken verlangend naar Aghios Fokas met zijn pittoreske kerkje op een smalle pier in zee, wat een wereldplek om met de camper te staan. Maar nu is het er eenzaam en verlaten.

Over een bochtige weg langs een aantal kustplaatsjes rijden we Ghefyra binnen. En gelijk zien we de ‘Big Toy’ truck van Arjan en Miranda en de camper van Martijn en Kim in de haven staan. We sluiten natuurlijk weer aan. Later arriveren er nog een aantal campers. Iedereen zoekt een goede plek om het slechte weer af te wachten. Nou, op een gegeven moment was Zeus het zat, en ging hij compleet over de ‘rooie’. Hij liet het donderen, bliksems, stortbuien, wind maar gelukkig geen hagel, want daar houden campers niet van. Tussen de stortbuien door hadden we het heel gezellig met elkaar.Later fotografeer ik nog de enorme zeerots waarop Monemvasia ligt, prachtig omlijst door een regenboog.

Donderdag 29/Vrijdag 30 Oktober

Twee dagen vullen we met papierwerk, boodschappen en gezelligheid. Ik tuur af en toe naar de mysterieuze donkere rots die uit de zee opdoemt. Nog even wachten, we komen eraan..... Hier ligt de Byzantijnse en Venetiaanse kasteelstad Monemvasia, onaangetast door de tijd. Vanuit Ghefyra kun je Monemvasia niet zien. Het ligt namelijk verscholen achter de grote zeerots van 300 meter hoog. Deze stad werd onzichtbaar vanaf het vaste land gebouwd om vijandelijke aanvallen te vermijden. Het is alleen vanaf zee te zien en alleen via een smalle weg verbonden met het vaste land.

Er sluit nog een Nederlandse camper aan, nog meer gezelligheid met Anneke en Ries. Ik ga eindelijk naar de kapper, voor vrouwen een ‘angstig’ moment in het buitenland. Het was hard nodig, zelfs mijn vader van 85 lentes riep; Wat zie je er toch uit! Ik zei; Paatje, je Pippie is een hippie geworden.......😉 Toch maar een afspraak gemaakt en werkelijk waar 😅ik ben nog herkenbaar voor manlief. Vorig jaar in Naflio was dat wel anders, de kapster had me zo toegetakeld dat Griekse Adonis me straal voorbij liep.......zo onherkenbaar was ik💇‍♀️🙈

Zaterdag 31 Oktober

Na iedereen uitgezwaaid te hebben gaan we eindelijk naar één van de meest romantische plaatsen van Griekenland. Deze fantastische plek is oorspronkelijk gebouwd in de Middeleeuwen en wordt sindsdien continue bewoond. Tegenwoordig zijn de meeste oude herenhuizen omgebouwd tot guesthouses en boetiekhotels. We lopen het stadje binnen, ik ben gelijk zwaar verliefd, ‘niet op Griekse Adonis’, maar op de smalle straatjes met de charmante winkeltjes, oergezellige kafenions, sfeervolle restaurants en de oude gebouwen.

Het dorp is verdeeld in twee gedeeltes. De benedenstad is goed begaanbaar en de huizen zijn hier grotendeels intact. Een wandeling naar het rotsplateau brengt je naar de bovenstad op 300 meter hoogte, een behoorlijke klim over gladde stenen. Oppassen dus. In het onbewoonde bovenste deel van de stad kom je de overblijfselen van oude Byzantijnse gebouwen tegen. Ik bekijk de Agia Sofia, een kerk uit de 13e eeuw met mooie fresco’s. We gaan nog hoger over een rotsachtig bochtig pad. Hier vandaan heb je een prachtig uitzicht over Ghefyra en de kustlijn.

We dalen weer af en maken nog een aantal foto’s van de benedenstad met zijn adembenemend uitzicht over zee. Monemvasia, een stenen nederzetting met een unieke middeleeuwse sfeer. Ik vind het één van de highlights van Griekenland, mis het niet als je de Peloponnesos bezoekt. Een wandeling door de smalle geplaveide straatjes van de kasteel stad is als .............een reis terug in de tijd!