Pippie bijna in Katzwijm!

Zondag 8 Maart

Twee vroege vogels staan om half 10 startklaar op de parkeerplaats Wilgenhof in het dorp Giessen. Dat zijn wij natuurlijk weer. We lopen het Almbos in, het ziet er gezellig uit. Het Almbos werd een halve eeuw geleden aangeplant als een recreatiebos. Er staan vooral populieren. We steken een paar bruggetjes over en komen in een populierenlaan uit. Tussen de bomen in het gras zien we al wat vroege voorjaarsbloeiers. Het paarse longkruid met zijn aparte gevlekte bladeren, het geel van het Speenkruid en de petieterige bloempjes van het Maart viooltje. Hoog in de bomen horen we het gezang van de wielewaal en de tuinfluiter.

We lopen het bos uit en slaan links af. De wolken zijn zwaar van de nog niet gevallen regen. In de polder een grote groep zwanen. Al kletsend en om ons heen kijkend naderen we het pittoreske dorpje Uitwijk. Zusje Spiedend Oog spot twee fazanten ver weg in de polder. Een kleurrijk mannetje met zijn bruin getinte vrouwtje. Langs een imposant huis met een waakse hond lopen we het dorpje in. Uitwijk met zijn 400 inwoners ligt hoog op een zanddonk aan de oever bij een bocht aan de rivier de Alm. In de kleine oude kern valt de muziektent op van de fanfare Juliana, die bestaat zelfs al 92 jaar. Naast de muziektent een bronzen beeld van twee vrouwen gemaakt door een kunstenaar uit Woudrichem.

Het begint te regenen, wij wandelen gewoon door. De zondagsdienst is bezig in het kerkje. Een kunstzinnig bankje staat op een mooi plekje aan het water, twee patrijzen vliegen luid protestend op uit een moerasbosje. Het regent even pittig door, regen in ons gezicht, geen schuilplaats te bekennen. Langs een leuk weggetje gaan we richting Fort Giessen.

Fort Giessen maakt onderdeel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het werd gebouwd rond 1880 en diende om een aanval op Woudrichem af te slaan. Een paar jaar geleden is het fort gerestaureerd en er is een educatiepark aangelegd over de 1ste Wereldoorlog zelfs met een echte loopgraaf. Het is nu een natuurfort. Omdat de grootste kolonie vleermuizen van Nederland ‘onderhuurder’ is, mag het fort geen toeristische attractie worden. Want de bomvrije bijgebouwen dienen namelijk als overwinteringsplaats en kraamkamer van de vleermuizen.

Na even rondgekeken te hebben, gaan wij langs een klein dierenparkje het Almbos weer in. Aan onze linkerhand zeer oude grienden (wilgenhakhout) die door Brabants Landschap nog net als vroeger beheerd worden. Zusje Spiedend Oog spot drie spechten, en mijn vogelaarshart gaat gelijk sneller kloppen. Ik sluip zachtjes door het struikgewas, en richt mijn camera. Als ik wil knippen gaan ze er ‘lachend’ vandoor. Mopperend loop ik terug en dan gebeurt het...... Ik stort als een blok beton neer, mijn voet bleef hangen in een bramenlus. Verdwaasd zit ik daar, Zusjelief komt me te hulp. Mijn rechterhand 🩸 🩸bloedt. Jaaaah, en dat is geen goeie combinatie hoor. Pippie en bloed........mijn oren beginnen te suizen, ik wordt duizelig en klam. Ik val bijna in katzwijm. Zusjelief sjort me overeind en we strompelen naar een omgevallen boom. Na tien minuten gaat het weer een beetje. Beetje trillerig maar gelukkig geen 112tje.🙄 

 We waren dicht bij de auto. En twintig minuten later wordt ik verwend met een kopje thee en een omeletje met kaas. Ik hou er wel een gekneusde pols aan over. Maar morgen..... gaan we weer wandelen!