Pippie Lauda geeft gas!

Maandag 9 Maart

We moeten het er nog even van nemen in Nederland. Bijna is het zover, dan gaan we van 130 kilometer op de snelweg naar 100 kilometer. Dus Pippie Lauda snelt maandagmorgen in haar ferrarirode bolide over de snelweg richting Den Bosch. Mijn bijrijdster hangt vastgesnoerd in de riemen en roept; Niet zo hard! Niet zo hard! Mijn rijstijl wekt jaloerse blikken op, ik trap het gas nog wat dieper in, want dit is de laatste keer dat we 130 mogen. Ik neem afslag Heusden en scheur over de Heusdense brug de carpoolplaats op. Daar staat een heuse Blonde Pitpoes op ons te wachten. Hup, achter in de racewagen en richting Wijk en Aalburg. De Bijrijdster en de Pitpoes hadden nogal wat commentaar op mijn rijstijl maar dat ben ik gewend. Kijk voor je! Heb je die wel gezien! Zulk soort kreten vliegen door de lucht, maar daar trek ik me niks van aan, en geef lekker nog een keer een dot gas.🏎🏎BROEMMM!

Beetje witjes stappen ze uit, tijd voor een lekkere wandeling. Ik heb mijn racemonster geparkeerd onder het wakend oog van één van de zes kerken van dit godsvruchtige dorp. Laten we zeggen dat we een beetje uit de toon vallen, we worden subtiel nagekeken. We lopen de Maasdijk op, waar we linksaf slaan. Een ooievaar houdt vanaf een hoge uitkijkpost de omgeving in de gaten. Aan onze rechterhand de ondergelopen uiterwaarden, honderden ganzen, zwanen, en meerkoeten hebben het daar fantastisch naar hun zin. Nederland op zijn mooist.

Over de smalle Maasdijk lopen we verder, een fazant met zijn opvallende kop slaakt een rauwe kreet en fladdert weg. Een poes verscholen tussen het gekapte hout. En dan is het weer eens zo ver, verdwaald natuurlijk! We hebben een wandelpaal gemist. Terug naar het beginpunt bij de kerk. Ik zie Ed en Willem Bever op een verkeersbord, ze waarschuwen voor overstekende soortgenoten. Bij de kerk aangekomen is de nood hoog, de meisjes moeten plassen. Ik hoop dat het ons vergeven wordt, maar we hebben de struiken rond de kerk water gegeven.🤫

Bij de kerk ook een mooi bankje in de zon. Mijn Bijrijdster begint te klagen dat we niks lekkers hebben bij de koffie en de thee wat naar haar zin is. Ik zeg niet zeuren, je weet toch dat de Brabantse grenzen bijna gesloten zijn, dus geen Franse chocoladebroodjes meer, geen Zeeuwse Bolussen maar een ordinaire Brabantse eierkoek. Tegenover het bankje is toevallig de biologische bakkerij van Gerard&Suus. Zij gebruiken alleen pure en natuurlijke biologische grondstoffen.

We besluiten onze eigen creatieve route te volgen, dus aan het eind van de lange Bergstraat slaan we links af. Een veld vol bloeiende krokussen. Een boerderijautomaat trekt onze aandacht, een soort Febo met boereneitjes en boerenkaas. Langs de zoveelste kerk komen we weer uit op de Maasdijk. Bijna ieder dijkhuis heeft wel een paar schaapjes lopen. En wat zijn ze leuk! De Korenmolen ‘De Twee Gebroeders’ is nog wekelijks in bedrijf voor het malen van biologisch meel. En jullie raden het al, dit meel wordt gebruikt in de bakkerij van Gerard&Suus.

We komen weer uit bij de kerk waar onze kilometervreter al op ons wacht. Riemen vast en Pippie Lauda geeft weer gas. Ik lever Blonde Pitpoes weer bij de carpool af en scheur met mijn Bijrijdster in een duizelingwekkende vaart van wel 130 kilometer per uur weer naar Kaatsheuvel terug. En we finishen ruim binnen de tijd! 🏎🏎🏁