Over Rammelaars en Waterkippen!

Dinsdag 24 Maart

Net als iedereen moeten we er het beste van maken. Vanaf dat we terug waren in Nederland, wisselen we steeds om de paar dagen van camperplaats. We switchen steeds van Camperplaats de Punt in Gorinchem naar Campererf Kweetal in Schelluinen. Chris is weer voor een paar dagen bij zijn oude werkgever gaan werken. Die heeft in ieder geval wat te doen. Voor mij is het moeilijker iets te vinden, te duur, te oud en te blond.....😉 en ik verveel me absoluut niet, wandel, fotografeer en blog er lustig op los. Daar kom ik de tijd wel mee door.

Campererf Kweetal ligt in de polder bij het dorpje Schelluinen. Rond de camper scharrelen de waterhoentjes in het rond, in de volksmond worden ze waterkippen genoemd. Het zijn grappige, eigenwijze watervogels. Ze zwemmen met schokkende bewegingen, en als ze lopen hebben ze hun kopje naar beneden, wippen met hun staart en kijken kippig in het rond. Tussen het riet maken ze hun nest. Het is niet ongebruikelijk dat twee of soms zelfs drie of vier vrouwtjes de eieren in hetzelfde nest leggen. Een zogenaamd dumpnest. Vrouwtjes en mannetjes bebroeden deze eieren en voeren de jongen. De meerkoet en de waterkip hebben vaak grensconflicten en meestal blaast het kleine waterkipje de aftocht.

Iedere keer als we op het campererf staan, hoorde ik ‘s nachts gezellig gekeutel onder de camper. Blijkt dat de waterkippen op stok gaan onder de camper. Grappig. Ik ga een stuk wandelen, en vlakbij aan de overkant in een weiland nestelt een zwanenpaar. Iedere dag is het vrouwtje ijverig bezig om haar nest nog groter en imposanter te maken. Er liggen twee eieren in. Het mannetje houdt ijverig de wacht en patrouilleert in de sloot vlakbij en houdt met argusogen alles in de gaten. Een statige reiger eenzaam in de polder. Ik kom te dichtbij, hij slaakt een rauwe kreet en vliegt met sierlijke bewegingen weg.

Ik loop de Voordijk op, in de verte de kerk van Schelluinen. Blauwe Anemoontjes aan de waterkant van de Schelluinsche Vliet. De fluweelzachte katjes staan in volle bloei, wiegend in de wind, de roep van de Grutto klinkt over de polder. Stilletjes kijk ik minutenlang naar de bezigheden van een fuut. Prachtige helgele Dotterbloemen langs de tot leven komende oever. Zelfs al een enkele Pinksterbloem. Vroeger plukten we daarvan hele boeketten.

Op eens zie ik in de polder een mooi schouwspel. Tussen Februari en Mei worden vaak grote groepen hazen gezien. Overdag rennen de hazen over de kale velden. Dit schouwspel heet ‘rammelen’. Een rammelplaats is overzichtelijk open gebied; het achter elkaar aan rennen (drijven) duurt lang en gebeurt over grote afstanden. Meestal beginnen één of enkele rammelaars (mannen) met het opdrijven van de moeren (vrouwtjes). Dit werkt aanstekelijk en steeds meer andere hazen sluiten zich aan. Tijdens dit spektakel vindt de paarvorming plaats. Een uur of langer loopt de rammelaar achter de moer aan, waarbij de afstand steeds kleiner wordt. Als hij te dichtbij komt, neemt de moer zittend op de achterpoten ,en met teruggeslagen oren een dreighouding aan. Dit kan overgaan in afweren; het bekende boksen met de voorpoten. Dit is het spel van de liefde; er wordt gebokst en geïmponeerd, maar uiteindelijk gaat de moer overstag.

Mijn ogen beginnen te tranen van de koude wind en het turen in de verte. Ik was in de ban van het rammelen hoor. Prachtig om te zien. Ik keer om en loop terug naar Campererf Kweetal. Een mooi plekje in mijn geliefde polder.