Route 82 en Brabantse gezelligheid bij Boza Beach!

Donderdag 22 Oktober

Langs de weg van Pylos naar Kalamata ligt bij het kleine dorpje Havaghi, één van de best bewaarde geheimen van Griekenland. Wij parkeren de camper midden in het dorpje, de opa’s op het terras van het dorpscafé vinden de camper prachtig. Op de brommer rijden we over de dirtroad de 2 kilometer tussen de olijfbomen door naar het begin van de Polylimnio Waterfalls. Hier is ook een café en een parking, je zou met een kleinere camper of buscamper hier wel kunnen parkeren en zelfs overnachten.

Over een steile weg daal je af de kloof in. In de kloof is een 3 kilometer lang wandelpad langs 15 kleine verborgen zoetwatermeertjes op verschillende niveaus en veel van hen hebben hun eigen waterval. Via een bomen omzoomd pad wandelen we van het ene meertje naar het andere. Het is wel oppassen, het is glad en erg ongelijk. Het pad wordt steeds moeilijker, Griekse Adonis klimt en springt als een Griekse bok soepeltjes over de grote rotsen....het kost mij duidelijk wat meer moeite. Ik ben dan ook een Nederlandse geit uit de polder......🙄

Dan komen we uit bij het Kardoula meer, kardoula betekent in het grieks ‘klein hartje’. Dit meertje heeft de vorm van een hart en heeft prachtig aquablauw water. En of dat nog niet genoeg is, er komt ook nog een prachtige waterval in uit. Voor de mooiste foto moet je echter langs een steile wand omhoog. Ik durf echt niet, maar Griekse Adonis klautert langs de ijzeren handgrepen gewoon naar boven.......En maakt met veel moeite een foto dat je de hartvorm van het Kardoula-meer goed kunt zien.

Als we weer terug bij de camper zijn, krijgen we van een oude opa nog een fles eigen gemaakte wijn mee. Hoe leuk toch weer.....

Voorbij de grote en drukke stad Kalamata begint één van de mooiste routes van Griekenland. Geen Route 66 maar Route 82, ook wel de Langada-pas genoemd. Bereid je maar voor op een schitterende rit met ontelbare bochten door een prachtig landschap. Langs brutale heuvels, beboste kloven en adembenemende uitzichten. Het laatste stuk is werkelijk gewoonweg spannend. De rotsen hangen over de weg, en ik zat echt op het puntje van mijn stoel.....Ohhhh, als dat maar past met de camper..... En dan ook nog door een tunnel uitgehakt in de rotsen. Wat een kick geeft het het om hier met de camper te rijden😅

Bij het dorpje Trypi volgen we het bord richting Mystras. Op de parking is gelukkig plaats om te overnachten. Later komt er nog een ‘ongezellige’ Oostenrijkse Truck (nog geen hallo)  bij en een Duits camperbusje. De schemer valt en we bakken zelfs nog een visje met een prachtig uitzicht op de betoverende spookstad Mystras.

Vrijdag 23 Oktober

Na eerst een kleine lekkage verholpen te hebben, ehuuh Griekse Adonis natuurlijk, ik geef alleen maar advies😉, trekken we de wandelschoenen aan. Mystras is een spookstad op een steile heuvel en is een herinnering aan het Byzantijnse Griekenland. Binnen de imposante vestingmuren woonden tot begin 18e eeuw ongeveer 40.000 mensen. Wij gaan via de Uppergate naar binnen en beginnen aan de klim naar de restanten van het kasteel. Boven wacht je een panoramisch uitzicht over de vlakte van Sparti met zijn ontelbare olijfbomen. We wandelen weer naar beneden en bekijken dan het kerkje Agia Sophia, ik althans. Chris houdt niet van kerken en blijft buiten. Er zijn nog prachtige muurschilderingen te zien.

We kijken nog een poosje rond en gaan rond de middag terug naar de camper. Tijd om te vertrekken. Via Sparti nemen we de weg naar Skala. We rijden de provincie Lakonia binnen, het zuidoosten van de Peloponnesos. Dit is vooral agrarisch gebied met olijfbomen en citrusplantages. Ik dacht een leuke camperplek gevonden te hebben bij Asteri Beach. Nee, dat was het niet, een vreselijke slechte weg er naartoe. En we rijden ons vast, dus keren en weer die rotweg terug. Ja, het valt niet altijd mee om een plek te vinden, Griekse Adonis was in ieder geval niet te genieten. Ik denk dat ik in de campergarage ga wonen......🙄

Maar het komt altijd weer goed natuurlijk.....We komen aan bij Boza Beach en het voelt gelijk relaxed. Heerlijke plek, hier blijven we een paar dagen.

Zaterdag 24 Oktober

Weer een prachtige dag. De vroege ochtenden zijn kil, maar als de zon door is het gewoon zomer. Er staat ook een Belgische camper met een Italiaans/Frans echtpaar. En een Duits busje met een vrouw alleen, die heel de dag aan het mediteren is op het strand. Eind van de middag arriveert er een grote Nederlandse Overland-Truck. Zeg maar een villa op wielen.....dat vraagt om een nadere kennismaking.

Zondag 25 Oktober

En die kennismaking kwam er natuurlijk. Wat een hartelijke mensen, kan ook niet missen het zijn gezellige Brabanders.....En laat ik nou toch ook wat Brabantse genen hebben.....Rond de middag kwam de Tsipouro en de wijn te voorschijn. Een tweetal authentieke oude Grieken met een zak walnoten en waterflesje met Tsipouro maakten het gezelschap compleet. De Italiaan kwam uit de zee met een inktvis aan zijn harpoen, die werd onder veel belangstelling schoongemaakt. De gezellige Brabanders zijn doorgewinterde reizigers die bijna heel het jaar onderweg zijn dus verhalen genoeg te vertellen. Het bleef nog lang gezellig........