Een treurend hondje en een rode rammelkast!

Bij het eerste ochtendgloren beginnen de hanen te kraaien, dan is het dus half zes. Dan draai ik me toch nog even om maar half zeven moet er gewerkt worden. Ik moet een verhaaltje schrijven, foto's erbij plaatsen,dus een reisblog bijhouden is hard werken. Om acht uur wacht het ontbijt op ons. Boris en een stel ondeugende katten zitten beneden al paraat op het terras.

Bij Boris hoort een ontroerend verhaaltje. Als puppie kwam hij te wonen bij een dame die een huis had naast het hotel. Ze deden alles samen, sliepen zelfs bij elkaar en dat twaalf jaar lang. De oude dame is vorig jaar overleden en Boris heeft twee maanden voor de deur op haar zitten wachtten. Bij elke auto die stopte ging hij kijken of ze al weer terug kwam. Nu woont hij bij Angeliki van het hotel maar je kan zien dat hij nog steeds om zijn baasje treurt. Honden zijn zo trouw!

We hebben een autootje gehuurd tot zondag en om half elf wordt de auto gebracht. Ik heb nog nooit zo'n oude huurauto gezien. Minstens twintig jaar oud,vol met butsen en scharren en de vering is al lang geleden verloren gegaan. Maar was niet duur en de remmen werken prima! En Chris kennende zullen we regelmatig off-road gaan dus dan rammelen we er op los.

Een plan is er nog niet echt, dus we gaan gewoon het eiland verkennen. Aegina is veel rauwer en droger en heeft veel olijfbomen. Maar is ook bekend om zijn pistache noten en dus overal zie je pistache boomgaarden. Apart! De neus van Chris stond direkt richting de hoogste top van het eiland. En we rammelen en hotsen er weer lustig op los. Nu niet met de bromtol maar met een oude rode rammelkast. Op een gegeven moment konden we niet verder en zijn we een stuk gaan lopen. Prachtige uitzichten op het plaatsje Perdika en Moni Island. Moni Island betekent eiland wat alleen ligt.

We zijn natuurlijk niet zo georganiseerd weg gegaan dus geen water en wat te eten bij ons, dus toch maar omgekeerd. De top moet nog even wachtten op ons. Dan maar richting het plaatsje Perdika, daar aan het haventje, vele restaurantjes om uit te kiezen. We eten weer lekker en daarna richting hotel. Even een kleine siësta na al die wijn en ouzo. 

Rond zeven uur gaan we nog naar Aeginastad, we verdwalen en het duurt even in het donker voor we weer in de juiste richting zaten. Wegen in slechte staat en borden niet te vinden of aan de verkeerde kant van de weg. Ach, ja dit is Griekenland! Later slenteren we langs de winkeltjes en eten we nog een heerlijk pizzaatje. Morgen gaan we weer vele leuke dingen doen maar dat verklap ik nog niet. Elke dag is de eerste dag, van de rest van je leven!