Voetstappen in de Sneeuw!

In de nacht van donderdag op vrijdag werden we getrakteerd door Koning Winter op een prachtig tapijt van sneeuw. Dus vrijdagochtend parkeer ik Suzi op de parkeerplaats bij het ven “De Ijsbaan”. De Ijsbaan is een ven wat uitgegraven is in de jaren dertig met de bedoeling om het in de winter als ijsbaan te gebruiken. Het ligt aan de rand van de Loonse en Drunense Duinen in Kaatsheuvel en heet zo omdat je zo’n vierhonderd meter om een eilandje kunt schaatsen. Het water is hier maar dertig tot veertig centimeter diep, dus mocht je er door heen zakken, dan wordt je maar tot je knieën nat.

We lopen rechts langs het ven. Normaal is het hier een drukte van belang met honden die elkaar achterna zitten en in het ven plonzen. Nu heerst hier een serene rust in deze witte wereld. We horen alleen het geknars van onze wandelschoenen in de sneeuw. Grote kraters tussen de naaldbomen zijn stille herinneringen aan ons oorlogsverleden. Die zijn ontstaan door het opblazen van munitiebunkers aan het einde van de oorlog.

We steken de Kraanvense Heide over. De lucht is grijs en grauw, er hangt een kille nevel in het bos, de dooi zal niet lang op zich laten wachten. Maar wij genieten nog even van deze witte wereld. Een stop bij een bankje voor een theetje, het is koud dus even opwarmen. Verder gaan we weer richting de indrukwekkende zandvlakte van dit natuurgebied. Levend stuifzand komt namelijk in Nederland niet veel voor. Nu is de vlakte bedekt met een dunne laag sneeuw, indrukwekkend in combinatie met de winterse silhouetten van de bomen.

Ploeterend door de sneeuw komen we uit bij de Roestelberg. Tijd voor een pannekoek met spek. Later, weer opgewarmd,  gaan we verder met onze winterse wandeling. Het dooit nu en de bomen beginnen te druppen. Net op tijd bereiken we de auto, een regenbui volgt. Maar wij hebben heerlijk gewandeld en onze voetstappen in de sneeuw achter gelaten.