Op zoek naar Verkoeling!

Maandag 27 Juli t/m Woensdag 29 Juli

Ons tempo is gedaald naar slow-motion. De zon komt op met de belofte van weer een warme dag. De stem van Chris de visverkoper schalt over Golden Beach......Fresh Fish! Fresh Fish!

Ik klauter achter op de brommer en we brommen de berg op richting Panagia. We stoppen een half uurtje later in Skala Prinos bij een kleine oude scheepswerf. Ik schiet een paar foto’s. In het dorp Prinos is het een chaotische drukte met toeterende auto’s op de smalle doorgaande weg. Het is maandag dus marktdag. Ik zie een zee van mensen en prompt heb ik geen behoefte meer om me daar tussen te begeven. Maar als je van een leuke markt houdt, moet je deze niet overslaan.

De zon brandt op mijn ‘noordelijke’ huid. Griekse Adonis is bijna zwart geblakerd maar met zijn zuidelijke genen is dat geen enkel probleem. Over een mooie weg gaan we richting Kazaviti. Vroeger was het een groen paradijs, maar de grote bosbrand in September 2016 heeft hier een eind aangemaakt. Het was een helse bosbrand, het gehele midden en een deel van het zuiden van Thassos heeft erg onder de vuurzee geleden. Het was onze laatste zomer op het eiland. De winkel was al verkocht en we waren met onze laatste week bezig. De noodtoestand werd uitgeroepen. Het was zelfs op het nieuws in Nederland. Voor ons was het een treurig afscheid, van een ‘bijzondere’ periode in ons leven.

Kazaviti bestaat uit twee gedeeltes, Mikro-Kazaviti (klein) en Megalo-Kazaviti (groot). Eerst kom je aan in Mikro-Kazaviti, ik kijk even bij het afgesloten kerkje Agios Georgios uit 1810. Daarna volgen we het bord ‘Monastery’ dat ons steeds hoger de bergen inleidt. Wij zijn hier zelfs nog nooit geweest. In het klooster van Agios Panteleimon kunnen pelgrims overnachten. Volgens oude verhalen heeft de heilige ‘man’ vlakbij Prinos in een grot geleefd. Het is druk bij het klooster. Iedereen die Panteleimon heet heeft zijn naamdag vandaag, en volgens traditie bezoek je dan de kerk met dezelfde naam.

Er hangt een waas van hitte over het eiland. Het verzacht de contouren van de omringende heuvels. Een prachtig uitzicht op het dorp Prinos in de diepte, verder weg het vaste land met de stad Kavalla. Even later parkeren we op de parking van Megalo-Kazaviti. Hier eindigt ook de weg vanuit Prinos. Nu alleen verder met de benenwagen of je ezel. Dit charmante dorpje heeft één van de mooiste dorpspleinen van het eiland. Steile smalle paadjes leidden naar de traditionele huizen in Macedonische stijl.

Iets boven het dorpsplein staat nog een sober kerkje. Werp even een blik naar binnen want het is zeer overdadig en fraai gedecoreerd. En niet onbelangrijk.....lekker koel binnen. Wij klimmen verder omhoog over de beschaduwde steile klinkerpaadjes. Er zijn nog steeds huizen bewoond, sommige prachtig gerestaureerd, andere vervallen en vergeten.......

Nog steeds op zoek naar verkoeling.......

En dat vinden we iedere dag op ons gouden strand. Er is altijd iets te beleven en te kijken. Een familie wordt voor altijd vereeuwigd op de kiek, een schelpenverkoper probeert zijn waar aan de man te brengen. Een voluptueuze dame maakt een heerlijk strandwandelingetje, en Griekse Adonis zoekt verkoeling in de zee. Ik houd een hand boven mijn ogen en tuur in de verte naar een zeilboot die wacht op de aantrekkende wind. Het ritmisch gekabbel van het water werkt rustgevend. Plots wat leven in de brouwerij, volop zomerplezier. Een speedboot vaart voorbij, een waterskiër blijft in balans. Een hond en zijn baas nemen een verkoelende duik. De tijd verstrijkt. De goed geoliede toeristen liggen te bakken in de verzengende hitte.

Ik sla alles gade vanaf mijn strandbedje en leg alles vast in mijn herinneringen...........en wacht op koelere tijden.