Een wandelingetje op z'n Grieks!

Ik had dringend belevenissen nodig voor mijn schrijfsels op dit blog. Maar als ik veel moet werken en het is te warm dan gebeurt er niet veel. Maar ik heb mijn Griekse Adonis zover gekregen dat hij een Grieks wandelingetje mee ging maken. Dat wil dus zeggen, niet ver en very very slow! Nou, had hij zelf een leuk plekje ontdekt op zijn verdwaaltochten op de fiets. Nou, dat wilde ik wel zien, natuurlijk.

Dus zondagmiddag parkeren we onze Suzi op een plekje aan de rivier de Linge, tussen Arkel en Kedichem.Het was echt Nederlands zomerweer, jas aan en jas uit. Ik ontmoet direkt een drietal elegante verschijningen. Het zijn lepelaars, die met hun lepelvormige snavel en helderwit verenkleed sierlijk met hun grote waadpoten door het water bewegen. Ze 'lepelen' het voedsel uit het water door hun snavel heen en weer te bewegen. We lopen de dijk op, en even verderop wordt ik nieuwsgierig gade geslagen door twee ondeugende alpaca's. Je zou ze zo even willen knuffelen, zo leuk zijn ze. De alpaca is een kameelachtige, oorspronkelijk afkomstig uit het Andesgebergte. Ze kunnen goed opschieten met andere dieren, zoals pauwen, kippen, duiven en eenden. Een goede Alpaca levert vier tot vijf kilo wol. Ze eten ook graag gras. Met moeite neem ik afscheid. Even een spurt want dit tempo was zelfs voor een Grieks wandelingetje te laag, dus Chrisje liep al een paar honderd meter verderop.

We volgen de slingerende dijk langs de mooie Linge, drijvende velden vol met witte waterlelies.Het is helaas vochtig en dimmig weer dus voor een mooie strakblauwe lucht moeten we nog even wachten op Griekenland. Een oude boer met een gebogen rug en een verweerd gezicht klimt met moeite de dijk op, om zijn krantje uit de postbus te halen. Hij kleppert op zijn klompen weer terug naar de oude vervallen boerderij, die waarschijnlijk al generaties lang in de familie is.Triest maar waarschijnlijk geen opvolger.

Opeens hoor ik Chrisje allemaal kwakelende geluiden uitbrengen, hij blijkt een stevig gesprek te hebben met twee Amerikaanse bronskalkoenen. Deze kalkoenen laten hun roffelende kwakel over de dijk klinken, de mannetjes zijn zeer territoriaal. Ja,Ja die Griekse Adonis van mij ook nog, na 32 jaar. Het is druk met al die families langs de dijk, al de ganzen en schapen hebben het maar druk met hun snel opgroeiende kroost. Wij houden het voor gezien en wandelen terug met een slakkegang naar het idyllische plekje wat Chris ontdekt had op een van zijn fietsverdwaaltochten. Bij het fiets-en voetveer van Arkel naar Spijk ligt een lieftallig terrasje aan de Linge. En het leuke is dat de echtgenoot van de eigenaresse Carolien een Griek is. Dus dat schept een band hé, dat snappen jullie wel. We chillen nog een poosje op het terras, we moeten vast weer aan het Griekse tempo wennen. Want binnenkort weer nieuwe avonturen in Griekenland!