Het Piratennest…..Porto Kaghio…..

Dinsdag 17 Oktober 

We zijn nu diep in het hart van Mani-Binnen doorgedrongen. Het landschap is indrukwekkend, bijna grimmig…..met een worstelende vegetatie. Griekse Adonis stuurt de camper met haar zilvergrijze body door de nauwe straatjes van Geroliménas. We vinden een plekje onder een eucalyptus boom…..het is warm, de zon brandt.

Het kleine vissersdorp ligt aan de Baai van Geroliménas en wordt volledig gedomineerd door de dramatische klif Cavo Grosso…..Er loopt een wandelpad steil omhoog naar het plateau waarop diverse Maniotische dorpjes liggen.
Het dorp is als een reis terug in de tijd……

Woensdag 18 Oktober 

Eind van de ochtend arriveren Jelle en Jannie…..we kennen elkaar al een poosje via de app, nu dus een ontmoeting in het echt….het klikt. We besluiten met z’n vieren door te reizen naar Porto Kaghio…..
We naderen Vathia, dit is het best bewaarde torendorp van Mani. De slanke torens op de heuvel lijken heen en weer te bewegen tegen de achtergrond van de hemel en de zee.
De meisjes lopen een rondje…..de mannen drinken een biertje bij de camper…..
De woontoren was het symbool van macht, en de hoogte hing af van de waarde van de familie die de toren bezat. 

We rijden verder langs de dramatische kust…..het lijnenspel van de stapelmuren op de naakte bergen…..kleine eeuwenoude kerkjes opgaand in het rauwe landschap, desolaat en eenzaam….. Mijn hoofd loopt over van alle gedachten en indrukken.
Porto Kaghio…..het ligt daar heel gelukkig te zijn aan het einde van de wereld…..
Maar…..Tijdens de Ottomaanse overheersing in Griekenland tot de jaren 1870 was de beschutte haven van Porto Kaghio een bolwerk van verschillende Griekse piraten.
Ze zochten buiten de wet om naar middelen om te overleven in een tijd van extreme armoede en sociale ongelijkheid in een dor en geïsoleerd land.

Om een boot tot zinken te brengen, verplaatsten ze gewoonlijk de vuurtorens of bevestigde ze ‘s nachts brandende fakkels aan de hoorns van geiten. Als dan de schepen op de rotsen liepen, doodde ze de matrozen, plunderden hun bezittingen of namen ze als gijzelaars. Deze laatsten werden of wel op slavenmarkten verkocht of uitgebuit als roeiers voor hun schepen.
En dan waren de vaak grote piratenfamilies, zoals die van Mavromichalis en de Mantouvalos clans ook nog verwikkeld in bloedige conflicten over de verdeling van de buit.
En nu…..is het een paradijs van stilte…..

Donderdag 19 Oktober 

Al vroeg sta ik buiten te luisteren naar het ritmische, geruststellende geluid van de golven…..
De zon worstelt zich een weg door de wolken. Later loop ik met Jelle en Jannie naar het kerkje Agios Nikolaos gelegen op de rotsen…..Het hele gebied is door de wind geteisterd….de plek straalt stilte uit.
Porto Kaghio is de meest zuidelijk gelegen natuurlijke haven van het Griekse vasteland. In Homerus wordt Porto Kaghio “Psamatheus” genoemd, en Pausanias (de bekende reisgidsschrijver van de oudheid) noemde het “de oude gelukkige haven van Psamatheus”.
Vroeger een piratennest nu nog een handvol huizen in een halvemaanvormige baai…..die gekust wordt door de zon…..
Een rustige haven die een toevluchtsoord biedt aan elke bezoeker die dat nodig heeft…..