Van Cape Cavo Grosso naar Boza Beach……

Vrijdag 20 Oktober 

Al vroeg vertrekken we uit Porto Kaghio na afscheid genomen te hebben van Jelle en Jannie. Zij trekken richting Kalamata, wij gaan nog een dag terug naar Geroliménas.
Cape Cavo Grosso wacht op ons…..We installeren de camper weer onder de vertrouwde eucalyptusboom…..wat later scheuren we op de brommer het smalle, steile weggetje op richting een angstaanjagend en verlaten landschap. Het plateau bovenop de kaap is een grimmig stenen landschap met kleine olijfbomen. De takken buigen diep door onder hun kostbare lading levenselixer…..

Voor zo’n klein gebied is het belachelijk gemakkelijk om te verdwalen……Constant staan we stil om te kijken waar we ons nu eigenlijk bevinden. Een met zout beladen wind waait over dit niemandsland……omringd door boomloze bergen.
We bevinden ons in “the middle of nowhere”……desolaat maar toch met een sobere schoonheid. Er zijn talloze kleine gehuchten met bouwvallige woontorens die oprijzen uit een woud van enorme cactusplanten.
Opeens een bord langs de weg…..een restaurant met de zeer toepasselijke naam…..To Nowhere……😂😂

Bij het gehucht Stavri bekijken we een verzameling torenhuizen die liefdevol zijn gerestaureerd…..hier vandaan kun je ook een onvergetelijke tocht maken naar het kasteel van Mina, gebouwd door de Franken in 1280 in een rotswand aan het einde van het schiereiland Tigani (dat betekent koekenpan). We volgen een weggetje zo ver mogelijk met de brommer……het leidt ons naar het begin van een grillig aanhangsel dat als een koekenpan 😉 in de zee uitsteekt. Hier vandaan loopt een pad over vlijmscherpe rotsen…..we worstelen ons tussen de groene, elegante bollen Wolfsmelk en stekelige struiken door. Griekse Adonis loopt voorop…..ik ben bang voor slangen…..
Een paar honderd meter verderop stoppen we…..Het is veel verder dan we dachten en bloedheet……geen schaduw te bekennen. Wie had dit plannetje ook alweer bedacht…..😅😂🙈 Griekse Adonis kijkt al bedenkelijk…..Oké, Oké, we keren om…..het is niet te doen……een goede beslissing deze keer…..

Dit was ook ons afscheid van Mani…..ik heb geprobeerd jullie Mani te laten zien door mijn ogen…..Als voorbijganger heb je drie dagen nodig om Mani te zien…..
Als bezoeker heb je drie maanden nodig, maar om haar ziel te leren kennen heb je drie levens nodig.
Eén voor haar zee, één voor haar bergen, en één voor haar volk…..

Zaterdag 21 Oktober 

Van Geroliménas gaan we via Areópoli richting Ghythio. Een gezellige havenstad met veel visrestaurants. We parkeren in de haven…..we gaan op zoek naar een apotheek. Er zijn er vier…..één moet er open zijn. Het is de laatste die we vinden natuurlijk 😅…..drie kilometer gelopen. Maar het is geen straf om door Ghythio te dwalen met zijn mooie neoklassieke huizen. Ghythio is nog echt Grieks…..
Een mooie route langs de kust volgt, we werpen even een blik op het beroemde Griekse scheepswrak Dimitrios op het zandstrand Selinitsa. In Skala snel boodschappen……lunch aan zee bij Kokonia Beach…..a room with a view……
Om de dag te eindigen bij het altijd relaxte Boza Beach…..