Op de Plaats.......Rust!

Dinsdag 6 Oktober

Terug naar de kust......dat was onze bedoeling. Het gaat er eindelijk van komen. Het weer verslechtert hier dermate de komende dagen dat we besluiten te vertrekken uit dit onvergetelijke natuurgebied. Hetzelfde smalle weggetje leidt ons het dorpje Vikos uit met zijn twintig vriendelijke bewoners. Wat hebben we hier weer mooie herinneringen gemaakt......

Bij het dorp Kalpaki volgen we een klein stukje de weg richting de Albanese grens. Maar algauw slaan we linksaf om via een prachtige route binnendoor aan te sluiten op de E92 richting Igoumenitsa. Nee, we gaan nog niet naar huis......nog lang niet. We hebben alleen ons ferryticket voor de terugreis alvast geregeld. Van Zaterdag op Zondagnacht 20 December om half 1 ‘s nachts hopen we op de boot te zitten die richting Ancona vaart. En zijn we net voor de Kerst in Nederland.

Vanuit Igoumenitsa rijden we over de slechte kustweg de tien kilometer naar Plataria. Dit plaatsje is bij veel camperaars niet onbekend. Hier staan altijd wel campers die net zijn aangekomen, of op het punt staan te vertrekken met de boot naar Italië. Maar het is zoals te verwachten erg rustig. Het is gelukkig wel tien graden warmer dan in Vikos en omgeving. We staan langs de boulevard aan het strand. Ik wandel nog even naar de jachthaven terwijl Griekse Adonis zijn siësta houdt. Later eten we een pizzaatje bij het laatste restaurant voor de scheepswerf. En daar op de scheepswerf brengen we ook de pikdonkere nacht door.

Woensdag 7 Oktober

Vanuit het weinig spannende Plataria vertrekken we al bijtijds. Over de hobbelende weg passeren we het schilderachtige gelegen Syvota, mooi maar erg toeristisch. Wij tuffen door richting Perdika. Bij Perdika zijn er twee afslagen naar Karavostassi Beach. Ik ben hoofd-kaartlezer en kies natuurlijk het avontuurlijkste en slechtste weggetje.🤷‍♀️ Echt een leuk weggetje, maar veel overhangende takken......Oeps! Krassen....Griekse Adonis zijn gezicht staat op onweer......dan is de camper wel erg klein😉 We staan stil op een kruising vlakbij het strand.....Ik neem de kans waar om te ontsnappen........even kijken waar we kunnen staan.

Vlakbij staat een huisje waar ik Spiros ontmoet, een spontane goedgehumeurde Griek.....laat ik toch ook spontaan zijn, en we zijn zo in gesprek. En ik heb geeneens geflirt......😇 Ik roep Chris erbij, en Spiros laat ons zijn vaten met Tsipouro zien. In die vaten worden de druiven gekiept en dan kapot gestampt, totdat het sap eruit komt. Daarna moet de druivenbrij een aantal dagen iedere dag omgeroerd worden, en dan worden de vaten 40 dagen afgesloten. Na die 40 dagen kan je er wijn of Tsipouro in de destilleerderij van laten maken.

We vinden een mooi plekje aan een verder bijna leeg strand. De allerlaatste toeristen turen melancholiek over de zee, en proberen niet aan de naderende winter te denken. Rechts in zee ligt het langgerekte eiland Corfu, en links het veel kleinere Paxos. Wat een heerlijke rust hier......misschien blijven we hier wel een daagje hangen? Tegen de schemering arriveert er nog een stoere off-road truck uit Oostenrijk en een iets kleiner camperbusje uit Duitsland.

Donderdag 8 Oktober

Het geruststellende geluid van de golven wiegde ons in slaap. Maar om 1 uur ‘s nachts breekt er een gigantische onweersbui los. We lagen eerste rang om door het camperraam de lichtshow te aanschouwen boven zee.

Vroeg in de morgen, de lucht is schoongeveegd. Een frisse bries en een mooie wolkenlucht. Het kleine busje met zijn Duitse bewoner is stilletjes vertrokken. De stoere truck staat er nog. We blijven vandaag nog hier.......lekker rustig! 
Voor de komende dagen heb ik weer genoeg plannetjes..........alleen dat weet mijn Griekse Adonis nog niet! 🤫😉