Pootjebaden in Februari!

We lieten de mannen weer aan hun lot over, onze verslaving is te groot. Een zonovergoten zondagmorgen ligt te wachten op onze avonturen.

Doel; Zaltbommel.     Ontmoetingsplaats; Meeuwen.     Chauffeur; Zusjelief, veel veiliger dan Pippie.     Gezelschap; De Mutsenclub.

Over Bommelskonten scheuren we door de Bommelerwaard naar Zaltbommel. We parkeren bij het Stadskasteel in Zaltbommel en lopen door het mooie centrum richting de stadspoort en komen uit op de Waalkade. Over een graspad langs de rivier lopen we richting de imposante brug over de Waal. Vroeger de Bommelse brug genoemd, deze is in 1996 afgebroken nadat de Martinus Nijhoff brug ernaast is komen te liggen. Het verkeer van de A2 raast er over heen. We lopen er onder door en daarnaast ligt de Spoorbrug. Dat is nog even een dingetje. Je moet niet onder de spoorbrug doorlopen als daar een trein overheen rijdt, het brugdek is wat open, als er iemand in de trein zit te poepen, vliegen de drollen je om de oren.

Moederlief heeft het niet in de gaten, en staat op haar gemakje van het uitzicht te genieten, maar ze heeft geluk, geen vliegende drollen. Verder struinend langs de rivier, komen we uit op een dijkje. Het is druk met vrachtboten op de Waal. Theestop bij een Moutainbikepark. Heerlijk bankje in de zon met zicht op de rivier. Nog een stuk over de dijk en daarna een klaphek door. We lopen het natuurgebied de Hurwenense Uiterwaard binnen. Over een graskade hebben we een mooi uitzicht op de Kil van Hurwenen. Die is ontstaan in 1639 in een afgesneden rivierarm van de Waal. Bij hoog water in de rivier stroomt het water door het gebied.

Dan willen Moederlief en ik naar rechts, van het pad af, we hebben een doorsteek ontdekt,  Zusjelief wil rechtdoor, maar meesten stemmen gelden. Dus we gaan letterlijk en figuurlijk van het padje af, en er ligt een waar avontuur op ons te wachten. Langs een waterplas aan onze rechterzijde lopen we over het pad richting hek. Groepen ganzen gaan er gakkend vandoor, wij zijn indringers in hun gebied. Als het goed is moeten we uitkomen op de Roerdompweg. En dat klopt als een bus. We staan midden in een uitgestrekt weids landschap met plassen, rietvelden en weilanden. Mooi! Mooi!

Maar deze Mutsen hadden geen rekening gehouden met hoog water in dit gebied. Het weggetje is een beetje overstroomd. Maar laverend tussen de plassen en de ganzenpoep komen we toch een heel eind. Tot we niet meer verder kunnen, de weg staat zeker over een lengte van dertig meter onder water. De meerkoeten steken zwemmend de weg over. Opgeven is natuurlijk geen optie. Uit die schoenen! Broek opgetrokken tot onze knieën , we gaan gewoon pootje baden. Onder veel gelach, lopen we het water in. Jeetje, het is heeeeeel koud, binnen een minuut voel je je voeten niet meer. Dus snel lopen we glibberend naar het droge deel. Pootjebaden in Februari is toch een beetje anders dan in de zomer. Maar wat hebben we een lol gehad!

We komen uit bij de Waaldijk, waar we onderlangs lopen. Overal zijn ze de wilgen aan het knotten. De bomen staan met hun voeten in het water. Het pad stopt, we moeten de steile helling van de dijk op klauteren. Moederlief gaat als een tierelier vandaag, ik vroeg of ze een pilletje had genomen. Nee, was het antwoord.

Boven op de dijk lopen we verder, met een spectaculair uitzicht over de uiterwaarden. Weer een pauze bij het Mountainbikepark. Nu een welverdiend broodje met een piepklein glaasje rood. We lopen weer richting brug, waar we weer onderlangs moeten, over het vliegende drollenpad. De Mutsen hebben het nu wel in de gaten, en met hoofdbescherming lopen ze er onder door. Langs de mooie watertoren van Zaltbommel komen we moe maar tevreden uit bij de auto. Als een speer naar huis want we zijn alweer veel te laat. Plezier kent geen tijd!