Een dikke Tien!☀️

Valentine veroorzaakte een flinke drukte bij Rituals. Deze commerciële gekte is overgewaaid uit Amerika. Dus donderdag was het enorm druk met heren die hun dame wilde verwennen, de massageolie’s vlogen over de toonbank. Dus dames weet wat U te wachten staat, de heren verwachten wel wat terug.

Vrijdagochtend zet ik mijn Griekse Valentine af bij zijn werk en ik ga lekker op stap met Moederlief. Weeronline belooft ons een prachtige zonnige dag, zelfs een score 10. We parkeren Suzi op het parkeerterrein van Zwaluw VFC, een Australische footballclub uit Vught. We gaan de Vughtse Landgoederenroute lopen en we beginnen al goed, we kunnen het startpunt niet vinden. Gelukkig, een vief ouder echtpaar wijst ons al snel de juiste richting op.

We hebben er flink de pas in, als Moederlief een grote kreet slaat; Oh’ Ik ben de bekertjes vergeten. We kunnen geen koffie en thee drinken. Ik zeg; Tuurlijk wel, we nemen de bovenkant van de thermoskan. Ze was het er niet echt mee eens, want daar kan ze geen koffie in maken. We lopen verder en komen op een punt waar we rechtaf slaan Landgoed Jagershagen in. Ik hoor een grote klap, kijk om en zie dat Moederlief in de vuilnisbak zit te wroeten. Ze kom te voorschijn met een papieren beker, dolblij met haar trofee. Ik bekijk het met afgrijzen. En zeg; Wat ga je daar nou meedoen? Wassen en koffie in drinken, zegt ze. Ik kijk speurend om me heen of niemand het gezien heeft want hier wil ik niet bij horen, hoe ouder hoe gekker.

 Na dit onverwachte vreemde trekje te hebben ontdekt van Moederlief gaan we weer verder. Het is heerlijk buiten, met een strakblauwe lucht en een stralende zon. We passeren een voormalig theehuis en een boerderij en komen uit in een laantje met uitzicht op Helvoirts Broek. En warempel er staat een prachtig houten bankje in de zon op ons te wachten. Nou, ze ging aan het poetsen hoor, en op het eind werd de beker nog ontsmet met Schrobbelèr, een kruidenlikeur met 21,5 procent alcohol. Er zitten toch heel wat geheimen in die overlevingskit van Moederlief. Even later zitten we te genieten van koffie en thee met een verse pain au chocolat. Het leven is goed!

Na een aantal hele grote monumentale bomen lopen we over een pad langs een berkenbos. Even verder op komen we uit bij de begraafplaats van de paters van Sparrendaal. Een vredige laatste rustplaats in het geboorteland na een bijzonder leven in verre oorden. Bij het Landhuis Oud Sparrendaal, zien we nog een moderne versie van een biechtstoel. Je kunt op 10 verschillende knoppen drukken voor een gesprekje met een missionaris naar keuze. Hallo, Hallo, helaas was er niemand thuis anders had ik ze wel even een interview afgenomen. Jammer! Via diverse Landgoederen met prachtige namen zoals; Eik en Ven, Wargashuyse, Elzenburg en Kapellebos komen we weer uit bij ons startpunt.

Onderweg naar huis spot ik nog een bijzonder beest, namelijk een Albino Wallaby, een soort kleine witte kangaro met rode ogen. Apart.

Nu de score van vandaag;

Wandeling een 7-                                                                                                                                    

Weer een 10☀️

Gezelschap een 11+               Tot Zondag!