Het Ecopad en een zoenende kameel!

Maandagochtend was het weer qualitytime met Moederlief. We wilden niet te ver, want het is eigenlijk te warm om te wandelen. Ik had een stukje gelezen over het Ecopad in Dongen, dus wij er op af. Het pad is een ecologische verbindingszone tussen Dongen en 's- Gravenmoer. We parkeren net voor Dongen. We staan te twijfelen welke kant we op gaan lopen. Een aardig echtpaar helpt ons  en geeft ons informatie over een rondje wandelen via het gehucht Klein-Dongen.

Het pad ziet er helemaal niet spannend uit, het loopt langs een spinazieveld en de nieuwbouw. Waarschijnlijk is dit pad fietsend een beter idee. Maar het wordt toch nog avontuurlijk. Moederlief van bijna 77 jaren jong, slingert zich hangend aan de touwen als een echte 'Jane' over een wildstromende rivier naar de overkant. Haar eigen 'Tarzan' hebben we thuis gelaten. We komen op een soort avontureneiland terecht en springend over de rotsblokken moeten we ook weer dezelfde weg terug.

Na deze belevenis lopen we verder langs de saaie, warme route. We zien hooiland en bloemkool en spinazievelden. Het lijkt wel of Dongen de groenteschuur van Waalwijk is. Opeens horen we de lokroep van de groene kikker. De mannetjes kwaken in het voorjaar om de vrouwtjes te lokken. Hij versterkt het geluid met behulp van twee uitwendige kwaakblazen. ( luister maar naar het videootje) Wij zijn natuurlijk nieuwsgierig en kunnen de lokroep niet weerstaan. Er is een kikkerpoel vol met groene kikkers. Kikkermannetjes willen zich onder invloed van de paringsdrang nog wel eens vergissen en pakken alles wat maar op een vrouwtje lijkt, zoals een kikkermannetje, een kikker van een andere soort of een vis. Een triootje komt ook regelmatig voor en soms ontstaat er zelfs een hele kluwen van kikkers. Wegwezen hier, het is hier niet pluis met al die oversexte kikkers.

 Het Ecopad stopt op de Brouwersdijk, waar een bankje op ons wacht in de schaduw voor ons gebruikelijke theetje. Daarna lopen we de wonderlijke wereld van Klein-Dongen binnen. Eerst denk ik dat ik een zonnesteek heb opgelopen, want ik zie namelijk een kameel in de verte. Dit schip van de woestijn schommelt naar het hek toe en ik ga maar even met hem kennis maken. Maar hij is wel erg enthousiast want hij wil me gelijk zoenen. Maar dat gebeurt natuurlijk niet want hij rook niet al te lekker uit zijn bek en hij had zijn eigen niet geschoren. Hij was direkt beledigd en hij liep verwaand met zijn neus in de lucht weg. Er liepen ook nog een soort kangoeroes rond, waarschijnlijk zijn het wallabies. Ook leuke beestjes. We nemen afscheid van deze wonderlijke dieren. Moederlief sjanst nog even met de mannen van de Gemeente en dan zijn we weer bij ons beginpunt aangekomen.

Was het een leuke route? Nee, maar we hadden het weer gezellig en we maken altijd wel weer wat mee!