Even weer Thuis in Hoornaar!

Maandag 28 December

Hoornaar mijn geboortedorp blijft altijd aan me trekken.....het voelt thuis. Vandaag haalt Zusjelief mij op bij de camper en tien minuten later rijden we het DirkIV plein op, het bruisend hart van dit lieflijke dorp in de Alblasserwaard.

Plotseling zie ik een bekende verschijning, het is mijn oude jeugdliefde. Ik neem mijn kans waar en sprint de auto uit, even bijpraten. Mijn hart slaat toch echt een paar keer over, maar ik heb mijzelf ‘engelachtig’ 😇 gedragen, ik had zelfs een chaperonne bij me, mijn zusje😉

We weten dan nog niet, dat ons een ochtend wacht met vele onverwachte leuke ontmoetingen.... Iets verderop kijk ik recht in de woeste ogen van verreweg de bekendste figuur in Hoornaar. Dat is namelijk de legendarische fokstier Dirk IV, deze potente jongen zorgde voor heel veel nakomelingen die veelvuldig in de prijzen vielen. Hierdoor werd Hoornaar bekend in de fokkerswereld in binnen en buitenland. Zo zie je maar, waar een klein dorp groot in kan zijn. Dirk IV is wel in brons gegoten, want deze stamvader waaruit later zelfs de Fokveedag uit voort kwam, werd aangekocht door de Hoornaarse fokvereniging in 1911. Ik heb nog één oude foto kunnen vinden.....

We slaan bij het standbeeld van Dirk IV linksaf en even later staan we even stil bij The Ponderosa. Hier brachten wij in onze jeugdjaren.....héél veel uren door. Deze dancing/discotheek was beroemd in heel de Alblasserwaard....soms stond er een rij buiten tot aan de kruising. Er vlogen ook wel eens een paar barkrukken door de lucht maar dat maakten het alleen maar spannender. Dat waren nog eens tijden.....

We lopen de Hoge Giessen in, druk kletsend over vroeger spotten we ineens een krokodil in de sloot.....lachen natuurlijk. De reigers staan ineengedoken doodstil langs de oevers van het water. Een roofvogel hoog op zijn uitkijkpost, een groep waterkippen scharrelt in de wei. Hoornaar wat ben je mooi! Het Binnenstebuiten Pad loopt dwars door de polder, mooi uitzicht op de Oudendijk en de kerk van Hoornaar.

Aan het eind van dit pad lopen we het Oude Dorp binnen, hier staan nog een aantal authentieke boerderijen. We lopen langs de firma Slomp, daar kwam mijn rode hippe brommer vandaan toen ik zestien lentes oud werd. Ik herinner me alleen dat ik regelmatig stil stond met dat rot ding, vuile bougies of zo. Maar ik hoefde niet meer naar Gorinchem te fietsen.....want daar had ik pas echt een hekel aan. Met de aversie tegen de fiets is het ook nooit meer goed gekomen......🙈 ik wandel liever.

Bij de brug over het riviertje de Giessen, staan we even stil. Dit is het begin van Overslingeland, een prachtig stukje polder met mooie uitzichten op Hoornaar. Plotseling komt er een auto aanrijden....Hé, het is familie, even later zitten we aan een kopje thee bij Nichtje 1. Weer bijgepraat gaan we een half uurtje later weer verder. In de verte de Oudendijkse Molen, daar heb ik ook nog een leuke herinnering aan. Met diezelfde jeugdliefde vaarde we met zijn bootje naar de molen, om daar vlierbessen te plukken. Ik had het lumineuze idee om daar wijn van te maken. En dat deed ik ook......maar jullie weten daar moet je geduld voor hebben. Dus die grote glazen fles was op zolder terecht gekomen met zijn dieprode kostelijke inhoud. Jaren later toen mijn ouders gingen verhuizen, kwam daar die compleet vergeten megafles te voorschijn......jullie raden het al natuurlijk. Moederlief en Pipa aan de wijn natuurlijk......en hij was toch lekker......🤪😂 

Bij de historische Pinkeveersebrug rusten we even uit op het bankje. Deze brug komt uit 1962, en het is één van de laatste tolbruggen uit Nederland. Vroeger was het een belangrijke verbinding in de route Gouda-Schoonhoven-Gorinchem. Het begon ooit als een echt veer, mens en dier maakte er de overtocht mee. En ook de postkoets, die van Gorinchem naar Gouda reed, deed Pinkeveer aan als pleisterplaats en vervolgde de route via de Postkade. Later kwam er een tolbrug. Naast de brug stond het tolhuis. Tijd om verder te gaan.

Via Muisbroek komen we uit op de Lage Giessen, hier hoop ik wat watervogels te zien. En dat klopt ook, zwanen, fuuten, meerkoeten, waterkippen en zelfs een ooievaar stapt rustig in het rond. Mooi! Hier op de Lage Giessen woont heel wat familie van ons. Een tante, twee neven en een nichtje. Nichtje 2 krijgt ons in het vizier, eerst herkende ze ons niet echt. Er was een venijnige koude wind komen opzetten, dus we hadden mutsen op. Even bijpraten en weer verder. Om de moed er in te houden zingen we het lijflied van Hoornaar. Ja, zelfs dat hebben ze in Hoornaar. Hou je vast....

De keu is dood, de keu is dood,

Wat moeten we nu beginnen,

Hij woog zowat tweehonderd pond,

Nou is hij dood die donderhond,

De keu is dood, de keu is dood

Wat moeten we nu beginnen........?

Zo warm gezongen gaan we verder, en op het laatste stukje komen we nog een oude vriendin tegen en Nichtje 3 lopen we ook nog tegen het lijf.

Ons rondje Hoornaar zit er weer op. Zusjelief is de polder trouw gebleven, ze is wel in een andere polder neergestreken. Ik ben een trekvogel, andere landen en culturen verkennend,  al verhalen schrijvend zwerf ik rond. Nu even op de plaats rust......

Maar diep in mijn hart weet ik, dat ik eens..........eens zal ik terugkeren naar huis.