Landgoed Haarzuilens.......een Oase van Rust!

Vrijdag 1 Januari

Om een dreigende depressie voor te zijn (en dan heb ik het niet over het weer) gaan we even weg........Ik ben Coronamoe.....Weten jullie dat er zelfs al een corona woordenboek is met 700 woorden. Om heel dat gebeuren even te vergeten hebben Griekse Adonis en ik een date.....

We gaan een bezoek brengen aan Landgoed Haarzuilens. Het zeshonderd jaar oude landgoed is een oase van rust vlakbij de stad Utrecht. Bij Geertjes Hoeve steken we de weg over en lopen langs de Haarrijnse Plas. Een Blauwe Reiger zit onbeweeglijk ineengedoken op de oever langs het water. Deze vogels houden wel van een gokje, een deel van hen blijft in de winter in Nederland, het andere deel vertrekt naar zuidelijke oorden. En als de overblijvers pech hebben en er komt een strenge winter dan hebben ze kans omdat niet te overleven. De Blauwe Reiger is namelijk afhankelijk van open water.

Linksaf slaand lopen we het veenweidegebied binnen met weilanden en boerenslootjes. Het is drassig, twee hazen zigzaggen in volle vaart over de velden. In de verte spot ik een fazant. Griekse Adonis heeft er een flink tempo in, hij heeft het koud en is bijna onherkenbaar door vele lagen kleding....🙄 We komen nu in de buurt van het dorpje Haarzuilen, vooral bekend door Kasteel de Haar. Het grootste en meest luxueuze kasteel van Nederland. Hier leefde de familie van Zuylen een flamboyant leven.

In 1890 erfde Baron Etienne van Zuylen van Nylevelt van de Haar de kasteelruïne van zijn vader. Hij was pas getrouwd met Barones Hélene de Rothschild. Dat had hij goed bekeken, want zij was een steenrijke erfgename uit de Franse tak van de rijke bankiersfamilie De Rothschild. Dankzij haar fortuin had Etienne de middelen om het voorvaderlijke kasteel op een grandioze manier te laten herbouwen.

Ook wilde de Baron een park om het kasteel hebben, er was echter een probleem; het dorpje Haarzuilens lag naast het kasteel. Om het park toch te realiseren moest het dorp maar verplaatst worden naar de huidige plek, één kilometer verder. Dit vond in 1898 plaats.

We lopen een rondje rondom de Brink, in het hart van het pittoreske dorpje Haarzuilens. De huizen dragen dezelfde kenmerkende rood/witte kleuren als het kasteel. Dat is ook geen wonder want het dorp is gelijk met het kasteel ontworpen door de architect Pierre Cuypers. Deze architect was toen al beroemd door het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam.

Over de Ockhuizerlaan verlaten we het dorp, een paar honderd meter verder linksaf bij een hek wandelen we struinweide Klein Limburg in. Het was een modderig zootje, ik banjer gewoon verder.....meisje uit de polder hé. Griekse Adonis kon er de lol niet van in zien.......en hij mag van mij niet meer mee op date. Even later was het leed geleden en komen we uit op de Rijndijk. Daar spot ik twee geluksbrengers.......namelijk twee ooievaars.

Aan de linkerkant van de dijk liggen het park en de tuinen van Kasteel de Haar. Omdat Baron Etienne direct wilde genieten van een volgroeid park, liet hij circa 7000 volwassen bomen aanvoeren en planten. De bomen werden op ‘mallejannen’ midden in de nacht door de stad Utrecht naar Kasteel de Haar vervoerd om herplant te worden. Een leuke anekdote is dat er zelfs een pand in de binnenstad van Utrecht werd gekocht en afgebroken zodat zijn bomen ‘de lastige bocht’ makkelijker konden nemen.

Dan staan we voor de hermetisch afgesloten poort van Kasteel de Haar. Alles dicht wegens corona, een paar toeristen dwalen rond. Ik sta bewonderend naar het kasteel te staren, het is enorm. Het heeft tweehonderd vertrekken en 25 badkamers. Hier woonde dus het excentrieke echtpaar van Zuylen.....ze waren hier vaak maar twee maanden per jaar. Ze ontvingen hier vele gasten zoals Coco Chanel, Maria Callas, Sophia Loren en Brigitte Bardot.

Verder waren ze altijd op reis. Wat ook nog leuk om te vermelden is dat Barones Helene, één van de eerste drie Franse vrouwen was die in bezit waren van een rijbewijs. Ze deed zelfs als eerste vrouw mee met de Parijs-Amsterdam-Parijs race. Ze kreeg de bijnaam La Brioche (luxe zoet broodje) vanwege haar omvang. En wat ook nog een pikant detail is, ze was ook niet vies van de vrouwenliefde. En wisten jullie ook dat het een oude adelijke gewoonte is om gescheiden te slapen. Dus als Baron Etienne bepaalde behoeftes had, sloop hij door de kasteelgangen naar de vertrekken van zijn Barones. 

Na deze smeuïge kasteelroddels nemen we afscheid van het Kasteel de Haar. Zeker de moeite waard om een keer te bezoeken.....