Griekse Piepers en een Kale Berg!

Zaterdag 12 September

Rond de klok van negen vertrekken we van Camping Katharina. We zijn een beetje in dubio. Qua natuurschoon is Chalkidiki werkelijk prachtig, de stranden zijn fantastisch, er zijn geen mooiere. Maar de klik ontbreekt.....In Porto Koufo doen we nog een paar boodschappen en dan gas op de lolly, weg uit de drukte. Langs Nea Marmaras richting Nikiti, ondertussen is de weekenddrukte volop op gang gekomen. De stranden stromen vol met weekendgasten uit Thessaloniki.

De camper tuft rustig door, bij Poligiros nemen we de afslag richting Arnea. Een prachtige route volgt door eikenbossen en bermen vol manshoge varens. Mount Athos houdt ons met zijn duistere blik nog steeds in de gaten en blijft het uitzicht domineren. We hebben geluk dat we vandaag deze route rijden, morgen is deze bochtige weg afgesloten i.v.m de jaarlijkse autorally.

Arnea is een traditioneel bergdorp ten noorden van de berg Cholomontas. De huizen zijn in Macedonische stijl gebouwd en de straatjes zijn geplaveid met stenen. Een kleur die opvallend veel gebruikt wordt om de huizen te schilderen is een soort paars/blauw. Griekse Adonis parkeert de camper op het dorpsplein, het is werkelijk een schoonheid dit dorpje. We besluiten hier wat te eten, het is inmiddels ver in de middag. Later besluiten we nog in de schemering door te rijden naar Apollonia, een dorp aan Lake Volvi. We weten dat we daar achter het infocentrum kunnen overnachten. Morgen besluiten we wel wat we verder gaan ondernemen.

Zondag 13 September

Het is Zondag. Het gezang van de Pope, is tot ver in het dorp te horen. Even later start Griekse Adonis de camper en tuffen we richting Asprovalta. Voorbij Asprovalta slaan we een zijweg in richting strand. We komen uit bij een krakkemikkige, vervallen taverne. We zijn aan het overleggen of we hier zullen blijven staan, als er een brommertje aan komt rijden. Het is Antonius, de eigenaar van de al jaren gesloten taverne. Hij roept direct; Welcome! Welcome!  Blijf hier maar staan.....Wil je stroom, water.....en daar kun je douchen....

Dus we blijven een nachtje, en het werd gezellig natuurlijk. Een ‘kliekje’ op leeftijd komt hier altijd zwemmen. Nieuwsgierig als de Grieken zijn....komen ze een praatje maken en de éne bezichtiging van de camper volgt op de andere. Later worden er wat visjes gebakken in de ‘smetteloze’😉 keuken van Antonius. Hij blijft natuurlijk een Tsipouro drinken, de tong wordt losser. Hij vertelt dat hij een ex-politieagent is van de narcoticabrigade, en dat hij nog steeds een pistool onder zijn zadel van de brommer heeft.......😆🤫

Later als het donker wordt, bewapend mijn Griekse Adonis zich ook. De bijl en de hamer liggen grijpklaar op tafel en de raamalarmen gaan erop vannacht. We zitten niet ver van een doorgaande weg en het voelde niet helemaal 100% safe. Paar uur later schrik ik wakker, ik hoor geritsel rond de camper. Met gespitste oren lig ik te luisteren, manlief snurkt gewoon door. Ik kijk voorzichtig uit het camperraam, een grote hond vlucht weg......Pfffff!

Maandag 14 September

Vroeg op pad. Om 8 uur rijden we al langs de leeuw van Amfipoli en steken de brug over. Een stuk rijden we richting Drama, maar net ervoor slaan we af richting Prossotsani en nemen we de weg die langs Kato Nevrokopi gaat naar Bulgarije. Kato Nevrokopi ligt op een groot plateau omringd door bergen. Hier worden de beroemde Griekse Piepers verbouwd. Hier zijn vele aardappelvelden, deze aardappels zijn net zo beroemd als in Nederland de Zeeuwse kleiaardappelen. Maar hier blijven we niet. We volgen een mooie route en stoppen wat later midden op de brug die over de Nestos River ligt. Ik moest gewoon wat foto’s maken van de prachtig gevormde zandbanken en apart gekleurde oevers van deze rivier. Op dit punt voegt de zijrivier Despatis zich samen met de Nestos. En tussen deze twee ‘beauty’s ligt het dorpje Potami.

Er komt een brommertje aan met twee mannen erop. Chris vraagt aan ze of ze een leuke plek weten waar we kunnen staan met de camper. Natuurlijk! Ze brengen ons er naar toe, en scheuren er even later weer vandoor. Het is 1,5 km. buiten het dorp bij een kerkje en een bos vol platanen aan de Despatis River. Werkelijk een superplek.......maar we worden direct aangevallen door vele irritante vliegen. Ik kijk even bij het kerkje, daar is ook een rots waar gelovigen om ‘hulp’ vragen en allerlei geschenken achter laten. Even de vis schoonmaken en wegwezen hier......Even verderop langs de rivier is een soort plateau waar we ook leuk kunnen staan.

We staan net naar onze zin, of we zijn alweer gesignaleerd. Het lukt ons niet om incognito te blijven.....Het is Ilias, die gezellig een praatje komt maken. Even later stapt hij in zijn auto, en komt tien minuten later weer terug met......een grote zak Griekse Piepers. Daar moet natuurlijk op gedronken worden, deze keer een biertje.

Het geklingel van geitenbellen komt steeds dichterbij. Opeens komt er onder de brug een indrukwekkende grote kudde geiten te voorschijn begeleidt door een leuk joch met een open gezicht. Hij vertelt dat het er driehonderd zijn en de vijftien schaapshonden houden de kudde in het gareel. Ze hebben een prachtig gebied om te grazen, zo langs de oevers van de rivier. Wat staan we toch weer op een mooi plekje......

Dinsdag 15 September

Het was doodstil vannacht, alleen het ruisen van de rivier was te horen. We rijden door een straatje in Potami om te gaan parkeren, als we een aantal dorpelingen zien die aardappels aan het sorteren zijn. Even kijken hoe dat in zijn werk gaat, we werden enthousiast begroet......de mensen zijn zo vreselijk vriendelijk en gastvrij. Ze vinden het leuk om ‘Xenos’ vreemdelingen te ontmoeten. Even een praatje, een paar foto’s en we gaan weer verder. Jullie raden het zeker al.........met tien kilo Griekse Piepers als geschenk. Weigeren was onmogelijk.

De camper parkeren we in het midden van het dorp, en even later brommen we richting Mikromilia. Het is een gehuchtje met een aantal huisjes en heel veel notenbomen en niet te vergeten koeien. De eerste bewoner die we tegen komen zwaait vriendelijk en lacht ons toe met een tandeloze grijns. Even later stoppen we bij een tachtigjarige man die langs de weg walnoten aan het pellen is. De oude Papou blijkt de vader te zijn van één van onze vrienden op de brommer, zij wonen dus hier in het gehucht Mikromilia.

In Potami kopen we nog gauw een broodje in de Griekse SRV. Deze mobiele supermarkt gaat ieder dag een aantal dorpen af met brood en wat levensmiddelen. We pikken de camper weer op en gaan terug naar ons fijne plekje aan de rivier. Jaaah, tien minuten later is Ilias weer van de partij voor een praatje en een glaasje.

Woensdag 16 September

De ochtendnevel hangt over de Nestos River. Wat een mooi afscheid...... We wurmen de camper even later door het gehuchtje Mikro Klissoura, verwonderd nagekeken door de weinige bewoners. Na een aantal fikse bochten, stijgen we weer. Wat later komen we uit in het dorp Volokas. Dit is een flink dorp, vanaf hier bezoeken toeristen de berg Falakro, ook wel ‘Kale Berg’ genoemd. Als je de foto’s ziet, begrijp je waarom......De bewoners zijn druk met hun houtvoorraad voor de komende maanden, de nachten worden hier al kouder. Bij een traditionele bakker, verscholen achter een doodgewone deur, kopen we nog een warm brood, net uit de oven.

We brommen het dorp uit, richting de ‘Kale Berg’. Eerst een paar reusachtige oerlelijke marmermijnen voorbij en dan begint het grote genieten. Twee reeën schieten weg tussen de bomen. Vanaf het dorp tot het skicenter is het ongeveer tien kilometer over een goede asfaltweg. Dus een makkie......deze keer. Als je een niet te grote camper rijdt, kan je zelfs daar overnachten. Neem wel een extra dekentje mee.....

Het Falakro gebergte bestaat uit een drietal bergtoppen, Aghio Pnevma (1629), Aghios Pavlos (1768) en Prophet Ilias (2232). De Falakro is het meest noordelijke skicentrum van Griekenland. Er zijn in totaal 22 pistes en 7 skiliften. Bij de voet van het skicentrum zijn twee chalets om te overnachten, het derde chalet bevindt zich op 2110 meter hoogte en biedt een panoramisch uitzicht over de kust, en het café is het hoogste café van Griekenland.

Nu biedt het skigebied een heel ander aanzicht, kale grijze bergen met grazende roodbruine koeien. Er blijken aan de oostkant van het gebergte nog groepen wilde paarden te leven. Wij zijn hier ooit begin Mei geweest toen lag er nog volop sneeuw. ‘s Ochtends waren we sneeuwballen aan het gooien en in de middag lagen we aan het strand. Het is in Griekenland allemaal mogelijk.

Een uurtje later pikken we de camper weer op en besluiten nog een paar dagen naar Kallyfitos (schoonmoedertje) te gaan voordat we richting westkust gaan reizen. Want daarna   gaat het waarschijnlijk vrij lang duren voordat we Noord-Griekenland weer zullen bezoeken.

Dus we zijn er een paar daagjes tussenuit, verwachten midden volgende week weer verder te gaan reizen. Enne, Als jullie nog wat Griekse Piepers willen.........