Op de Griekse Prairie…..en afscheid van Loutra Loutrakiou!

Woensdag 1 September 

Het was niet pluis afgelopen nacht, er waren er een paar op dievenpad…..Beide Adonissen liepen al vroeg naar hun slippers te zoeken. Geert vindt ze bij het WC-hok, die van Chris blijven onvindbaar😆 Camperaars wees dus gewaarschuwd, er lopen hier een paar viervoeters rond die niet schromen om alles mee te nemen en kapot te vreten…..zoals bv. onze bandenhoes.

Geert en Ineke gaan badderen…..wij gaan een tourtje maken op ons scheurijzer. In Loutraki slaan we rechtsaf een steil weggetje in richting Kali Pediada, dat betekent “mooie vlakte”. Mount Vouras ook wel “Kaimaktsalan” genoemd baadt in het speciale ochtendlicht. We passeren talrijke kastanjeplantages, de Grieken zijn dol op kastanjes. Nog even en dan zie je karretjes met geroosterde kastanjes in het straatbeeld verschijnen.

Een snelle fotostop bij een uitzichtpunt, vroeger was hier een militaire post, alleen het wachthuisje herinnert aan deze periode. Ook hier natuurlijk weer een kerkje. Ik kon het niet laten om even aan het heilige koord te trekken en de bel te laten galmen…..Rondje van de zaak…..😉 Hier stopt de asfaltweg, en we gaan verder “off the road”…..zelden zo’n slechte steenslagweg gereden. Reusachtige kastanjebomen, eikenbossen, platanen en manshoge varens passeren we. De pittige geur van de herfst hangt zelfs al iets in de lucht. We hobbelen over een klein plateau, groene varenvelden……een natuurlijk contrast met het dorre goudgele gras. Pffff! Eindelijk een bordje, nog 2 kilometer…..

Een golvend vredig landschap strekt zich voor ons uit, in de verte een eenzame koe, beekjes borrelen. Een “hop” vliegt weg, zijn prachtige kuif staat recht overeind, een roofvogel zweeft hoog in de lucht……Zo nu en dan wat mooi gevormde rotspartijen……we zijn aangekomen op de Griekse Prairie. Mijn Griekse “cowboy” scheurt steeds hoger en hoger op zijn zwarte “paard”. Tot onze verrassing staan we ineens op de Grieks-Noord/Macedonische grens. We steken natuurlijk even illegaal de grens over…..Wat bijzonder toch weer om hier te staan…..dit zal weer een deel van onze herinnering worden. Een steen met zijn verstorven kleuren. Het is weer tijd om af te dalen naar de bewoonde wereld……

Donderdag 2 September 

Het is tijd om afscheid te nemen. Ineke en Geert gaan weer “On Tour”, wij blijven hier nog een paar dagen staan bij de Bronnen van Pozar. Wat hebben we het leuk gehad. Heel veel gelachen, diepzinnige gesprekken, sterke reisverhalen…..Zij zijn heel harmonieus samen, Griekse Adonis en ik zijn meer van de “Vlam in de Pan”😅🙈 Maar wonderwel klikte het helemaal……We zullen jullie missen!

We brommen wat later naar Aridea. En we hebben geluk, op donderdag is de wekelijkse markt met prachtige lokale produkten. Dit gebied van Griekenland is vooral bekend om zijn rode paprika’s en pittige pepers. En zo zie je dus de vrolijke kleuren van de paprika’s overal op de markt…..het is een kleurrijk spektakel. Druiven voor een habbekrats, kakelverse eieren, Mountain-thee, van koekjes tot verse vis…..etc.

Terug bij de camper een lekker lunchje, we kijken nog een keer treurig naar de lege plek naast ons…..Later zijn we even niet thuis, we zijn badderen…….

Vrijdag 3 September 

Een rustige dag in een rustgevende omgeving…..We rijden op ons gemakje een rondje met de brommer. Onverwachts ontdekken we nog een kleine canyon met een zwemmeertje, erg mooi. Later doet Griekse Adonis zijn schoonheidsslaapje en ik wandel nog wat rond op het terrein van de Bronnen van Pozar.

Bij de toegangspoort is een pleintje met wat kramen met lokale produkten. De honing, marmelades in kleurrijke potten en lokale zoetigheden vinden gretig aftrek bij de Griekse toeristen. Ja, het is hier een komen en gaan van bussen vol met toeristen die hier komen badderen in de bronnen. Voor de camperaars is er een hoger veldje gereserveerd met een klein toiletgebouwtje, water en zelfs stroom. Bij de info kan je betalen……kosten €7 per nacht. Wij vonden het erg leuk hier, een rustige plek met het ruisen van de bronnen als achtergrondmuziek. Maar het is nu weer tijd om wat kilometers verderop te gaan kijken….

’s Avonds krijgen we een berichtje. Waar zijn jullie? Wij komen richting het noorden……een afspraak is zo gemaakt! Jullie begrijpen het al, we krijgen weer gezelschap……

Zaterdag 4 September

Om 6 uur liepen we al te rommelen…..de Roemeense buren waren vast niet blij met ons 😉 Acht uur precies rijden we de toegangspoort van de Bronnen van Pozar uit…..we hebben het hier heerlijk gehad. We nemen een binnendoor weggetje door de bergen richting Lake Agra. Het lijkt of we door de “kersenboomgaard” van Griekenland rijden. Tsjaa, die heerlijke kersen moeten ergens vandaan komen, uit dit gebied dus.

Bij het kleine Lake Agra maken we een korte stop…..mijn vogelhart gaat sneller kloppen. Ik “kiek” nog een paar aalscholvers die hun uitgespreide vleugels laten drogen. Over een goede weg rijden we richting Kastoria, maar halverwege slaan we rechtsaf richting Nymfaio. Dit dorp blijkt één van de mooiste bergdorpen van Griekenland te zijn, we gaan het ontdekken.  Bij het buurdorp Aetos gaan we stijgen, hoger en hoger gaan we, tot we een plateau bereiken op 1350 meter. Nymfaio wordt omringd door vredige beukenbossen en is alleen zichtbaar vanuit de lucht. 

We parkeren op een grote parking net voor het dorp…..en nu is het wachten op.

Ja, we krijgen gezelschap…….Big Toy komt eraan!