Van Lake Doirani naar de Bronnen van Pozar!

Zaterdag 28 Augustus

Het is een relaxte dag bij Lake Kerkini. Een pelikaan glijdt statig voorbij, de Adonissen nemen een uitgebreide siësta, maar toch besluiten we terug te keren naar Mandraki. Op deze leuke plek blijkt het ‘s avonds/ ‘s nachts nogal onrustig te zijn…..Ja, Ja, ook hier zijn hangjongeren. Maar eerst gaan we buffelen….we vinden een authentieke taverne in het dorpje Kerkini. Het werd tijd om het zo beroemde Buffalo meat te proberen. Christos de ober adviseert ons Buffalo Meat uit de oven met pasta gemaakt van buffelmelk.

Op ons gemak eten we heerlijk. Een aantal uren later rijden we de 10 hele kilometers weer terug naar de leuke plek bij Mandraki. En hebben we een rustige nacht met op de achtergrond het gehuil van de jakhalzen in de bergen….

Zondag 29 Augustus

Vroeg in de morgen klinkt er een luid gesnater…..er is een kolonie flamingo’s neergestreken op de oevers van Lake Kerkini. Ze zijn druk aan het foerageren. De Buffalo-meiden zijn weer naar de graslanden gewandeld om zich weer vol te buffelen, en wij maken ons klaar voor vertrek.

Via een landelijke route rijden we naar Lake Doirani. Dit stokoude meer is een overblijfsel van het oude Paiona-meer, wat een reusachtig meer was in de ijstijd. Ongeveer 4 kilometer ten noorden van het grensdorp Doirani en vlakbij het dorp Mouria ligt het Mouria-bos, een zeldzaam bos. Dit Monument of Nature is bekend onder de naam “Thousend Trees”. Het is werkelijk een bijzonder gebied met een vreemde, misschien wel een beetje “spookachtige” natuurlijke schoonheid. De “verdronken” bomen heffen hun stakerige takken in een stille,  lugubere roep naar de hemel…..Dit gebied is een bijzonder belangrijke plaats tijdens de vogeltrek…..een paradijs voor vogelaars. Pippie de Vogelaar kon haar hart weer ophalen met al die vogels….zelfs Geert en Ineke zijn nu verslaafd geraakt aan het vogelen…..😂😉

We vinden een leuke plek in het dorp Doirani onder de Populierenbomen aan de oever van het meer. Aan de overkant van het meer ligt Noord-Macedonië, we staan 200 meter van de grens. Het dorp zelf is vergane glorie, maar toch het meer maakt het alleszins de moeite waard om dit gebied te bezoeken. Een dreigende lucht nadert, een onweersbui barst los…. Het meer neemt afscheid van deze dag met een gloed van paars…..het leven is zoet!

Maandag 30 Augustus

We ontwaken met windkracht zes, de wind giert om de camper…..de golven op het meer hebben witte koppen. We hadden een plan…..we dachten via binnendoor weggetjes richting de watervallen van Skra te rijden. Eerst een stukje pal langs de grens van Noord-Macedonië maar in het eerstvolgende dorp rijden we ons alvast. Dan maar via Polikastro, boven het stadje beginnen we direct te stijgen. Er volgt een bergachtige route, langs de weg plantages met tamme kastanjebomen, een geitenhoeder lacht zijn vriendelijkste lach.

Een steile daling en we arriveren op de parking van de watervallen van Skra. Het is een idyllische omgeving, kabbelende beekjes, zwemmeertjes met ijskoud water, kleine watervallen en als bonus een ondiepe grot. Een heerlijke koele oase om te picknicken en van de natuur te genieten. De Adonissen sturen de campers richting Aridea, Mount Paiko overdondert ons met zijn imponerende schoonheid. Bij een klein kerkhofje worden de watertanks weer gevuld. Dertig kilometer lang zoeken we naar de ideale plek om te overnachten. Niks te vinden…..dan maar door naar Loutraki. We arriveren eind van de middag enigszins gaar op de parking van Taverne To Petrino…..Het is weer “blookertijd”….😉

Dinsdag 31 Augustus

Onze volgende bestemming ligt 3,5 kilometer verderop…..onze kortste rit ooit! We komen aan bij de Bronnen van Pozar….wat een leuke plek weer om te staan met de camper. Een grasveldje met een WC hok meer is het niet…..maar de omgeving is prachtig. Het is een natuurlijke spa in een groene fascinerende omgeving. Het “open” zwembad en de “vijvers” zijn op een natuurlijke wijze gevormd in een stromende beek. Het helende water is 37 graden en voor €2 p.p mag je hier zo lang als je wilt van genieten.

Het woord “pozar” betekent ember, “brandende kolen”. De oude Griekse schrijvers en filosofen prezen in een ver verleden al de thermale bronnen van Pozar. Waar de Nimfen de goddelijke gaven van gezondheid, welzijn, kracht en geestverruiming aanboden.

Het werd verder een ontspannende dag in een rustgevende omgeving……