Een lovestory van al ruim 32 jaar!

Vandaag 3 December is voor ons een dag met een speciale betekenis. Toen stonden we op een grauwe en mistige dag om 10 uur in de ochtend voor de vrouwelijke ambtenaar van de burgelijke stand die ons zou trouwen. Er staat me van de dag zelf niet zoveel meer bij. Alleen dat ik op Griekse muziek op de tafel heb gedanst en dat we om 1 uur 's middags allen lichtelijk aangeschoten waren van de champagne. We waren meer bezig met onze huwelijksreis van 4 weken naar Egypte dan met het hele huwelijkgebeuren.

Maar het " liefdesverhaal " begint ruim 32 jaar geleden in Gorinchem. Waar ik Chrisje ontmoet in Grieks Restaurant Mykonos. Het was een volhouder die Griekse Adonis van me, na 3 maanden afspraakjes en telefoontjes, ging ik toch voor de bijl. En dat was het begin van een afwisselend leven.

Ik had al vele vriendjes versleten, de eerste was een boer, de tweede een trucker en de derde een baardaap. Toen was het tijd om eens over de grens te kijken, en een Fransman en een Engelsman passeerde de revu. Maar toen kwam er een vurig Griekje in beeld en ging het van Hopa! Hopa!

Vele avonturen volgden, Chrisje moest aan Nederland erg wennen. Hij werd achtervolgd door een kudde koeien en sprong prompt uit angst in de sloot waar we hem uitgevist hebben. We hebben heel de middag slap van de lach gelegen! Even een rondje fietsen werd bijna een uitzending van Opsporing Verzocht omdat Chrisje zoek was.

Toen begon het serieuzere leven, met de Delifrance zaak in Goes. Dat was heel hard werken en dat viel niet altijd mee in dat keurslijf wat eigenlijk niet zo paste. Maar wat we deden, deden we goed. Prachtig huis gebouwd in Griekenland en toen we de zaak na 11 jaar goed konden verkopen, namen we al huppelend de sprong naar Griekenland.

Toen begon ons avontuur op Thassos, het huis op de berg afgebouwd en binnen een paar jaar drie hele mooie winkels. Voor velen een idyllisch leven en dat was het vaak ook. De rust, het geluid van de golven in de nacht door het slaapkamerraam, het ruisen van de pijnbomen in de wind, de geur van de salie, de strakblauwe lucht en de stralende zon. Maar er was ook een keerzijde natuurlijk, het harde werken in de zomer, de uitputtende hitte en het moeilijk zaken doen met de eilandbewoners. En de grootste boosdoener " de Griekse Chrisis ". Nou ga ik daar geen verhaal aanwijden want dat heb ik achter me gelaten, en het is goed zo!

Na 17 jaren paradijselijk gewoond te hebben, hebben we de beslissing genomen om alles te verkopen en weer richting Nederland te vertrekken. Na jaren van veel stress om alles keurig af te handelen, zijn we één van de weinige gelukkigen die redelijk ongeschonden aan de crisis in Griekenland zijn ontsnapt. Met opluchting maar ook veel weemoed namen we afscheid van Griekenland. Maar dat is zeker geen definitief afscheid, want het land woont voor altijd in ons hart.

We wonen op dit moment heerlijk aan de vestingwal in Gorinchem, voor mijn Griekje vaak moeilijk maar hij doet zijn best. Zo zie je, een onwaarschijnlijke combinatie van twee mensen die eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen maar toch een levensverhaal te vertellen hebben. Met net als vele anderen mensen, hoogte en dieptepunten. Voor ons een bijzonder verhaal en het is nog niet ten einde, we hebben hopelijk nog vele dromen te leven.