Pippie! Waar ben je toch?

Hier ben ik! Gewoon thuis. Laatste weken zat ik niet in een winterdip maar in een regendip. Ik wist niet dat er zoveel soorten hemelwater uit de lucht kon vallen. Als ik wilde gaan wandelen op de sporadisch vrije dagen in deze drukke tijden was het altijd een natte boel. Of een stortbui, zeikregen of het bleef miezeren de hele dag waar je ook doornat van werd. Op zijn Zeeuws zeggen ze; trehent puupestelen en op zijn Waalwijks; ut régent dettut zekt. En dat deed het de afgelopen weken!

Maar deze woensdag is het droog, dus gelijk de wandelschoenen aangetrokken. En jullie raden al wie het slachtoffer was om mee te gaan............Griekse Adonis.

We gingen niet ver, Noordeloos is een pittoresk dorpje waar je de sfeer van vervlogen tijden proeft. Een deel is zelfs beschermd dorpsgezicht. Noordeloos is het buurdorp van mijn geboortedorp Hoornaar en ik ken het eigenlijk alleen maar van de Jaarmarkt. Maar er blijkt ieder jaar daar nog een zeer belangrijk evenement af te spelen nl. het Nationaal Knikkerkampioenschap. Bijzonder hoor, al dat geknikker. We lopen het dorpje in en komen langs het bekende sterrenrestaurant De Gieser Wildeman. Ouzo en Souvlaki’s zullen ze daar wel niet verkopen dus we lopen toch maar door. We volgen de Noordzijde met aan ons linkerhand het riviertje Noordeloos, met talrijke mooie boogbruggen.

In het riviertje talrijke eenden, de boomgaarden in ruste en de laatste wintergroenten in de boerderijtuinen. Wij steken ook een bruggetje over en komen aan op de Botersloot en lopen weer terug richting het dorpje. Mooie boerderijen uit de 17e en 18e eeuw. Noordeloos heeft ook het gezelligste dorpscafé van de Alblasserwaard, de stamkroeg van vele kroegtijgers uit Noordeloos. Het ging zelfs zover dat het Café ‘t Zwarte Paard gered werd van de ondergang door enkele stamgasten. Niet voor niets is de slogan van de dorpsbewoners ‘met elkaar voor elkaar’. En dat vind ik een mooie afsluiter, laten we gewoon een beetje voor elkaar zorgen in deze harde wereld!