Black Thursday!

Zwarte Donderdag had ik vroeg in de morgen een afspraak met Koen zijn ‘gouden’ handjes. Nou, dat heb ik geweten hoor. Na een paar handgrepen had hij mijn verrekte nek weer in de juiste stand met een vreselijk gekraak dus 🤬🤬🤬Auuuuuuuuw! Goedemorgen Pippie!

Rond tienen parkeren we Suzi in de Schoorstraat vlakbij de Mariakapel in Udenhout. Het is een grijze en gure dag maar we hebben er zin in. Eerst een weesgroetje bij de Mariakapel op een behouden wandeling, daarna verder richting Udenhout. Even snel een kijkje bij Kasteel Strijdhoef, een mooi onderhouden landgoed. We lopen het gastvrije Udenhout binnen, we voelen ons welkom. Aan onze linkerhand passeren we Huize Vincentius, vroeger een tehuis voor zwakzinnigen meisjes. We slaan bij de kruising linksaf de Groenstraat in. Een zeer lange straat met nog vele woningen in oude stijl. Mooi!

Bij het volgende wandelknooppunt gaan we een bosgebied binnen. En dat doen we zeer voorzichtig, speurend kijken we angstvallig om ons heen. We zijn weer in Natuurgebied De Brand, hier hebben we al eens een gruwelijk avontuur beleefd. ( Als je dit verhaal wil lezen, kijk bij reisverhalen op 4 mei 2018 Aanvallen!!! Vluchten kan niet meer ). Maar deze keer lijkt het veilig dus besluiten we er voor te gaan.

We lopen over de Brandse Steeg dieper het bos in. Het is een troosteloos bos, donker en geheimzinnig. We drinken een theetje bovenop een boomstam. Moederlief ging er nog even bij liggen, ze viel languit in een greppel vol bladeren. Ik zie zwarte paddestoelen. Er zweven hier kwade krachten rond in dit bos. Huiverend kijk ik om me heen, als dit maar goed gaat!

We gaan gauw verder. En dan slaat de zwarte magie weer toe. Er is geen wandelpad meer te bekennen. Foetsie!  Heel het bos staat op zijn kop, alle bospaden zijn verdwenen. In de verte zien we een bulldozer, als hij ons ziet gaat hij er snel vandoor. Plotseling een obstakel op ons pad, een grote berg grond. Dan maar er om heen. Moederlief zit gelijk verstrikt in de bramenstruiken. Slappe lach! We zitten verkeerd, terug maar weer. Nu gaan we maar over die berg heen. Het is een echte surviveltocht voor de 77 jarige Moederlief. Ik ben trots op haar.

We zijn compleet verdwaald. Die Miep op de telefoon is ook helemaal dolgedraaid, maar wijst ons uiteindelijk richting het Buntsteegje. Mooi weggetje, brengt ons tussen de rietvelden door naar de Schoorstraat. Dit is paardenland, vele stoeterijen en een aantal veehouderijen met leuke koeien. We hebben toch weer 9 kilometer weggetippeld. Maar dit wordt een Zwarte Donderdag voor Natuurgebied De Brand want wij zullen hier nooit geen voetstappen meer achterlaten. Want in dit ongastvrije bos voelen wij ons niet thuis!