Achter de Rhododendron!

Donderdag 6 Februari

Het is stilte voor de storm, iedereen is in de ban van Ciara, de storm die het komend weekend Nederland zal bereiken. Wij gaan er nog even tussenuit, en vertrekken naar Moergestel. Dit mooie dorpje ligt vlakbij Tilburg, dus binnen een half uur parkeren we Suzi in het buitengebied vlakbij een brug over het riviertje de Reusel.

We lopen over een verhoogd dijkje, vanaf het pad langs het water heb je een mooi uitzicht over de velden en het dorp. Een knappe woerd spiegelt zijn eigen in het water, de vrouwtjes zullen om hem vechten. Hoog in een boom zit een stelletje eksters genoeglijk bij hun imposante nest. In het oude dorpshart zie je enkele fraaie monumentale panden, iets verder kom je langs de St. Janskerk. In de dagkapel zijn een paar mooie glas-in-lood ramen te bewonderen van een Moergestelse kunstenaar.

Via allerlei steegjes en achterafstraatjes komen we uit bij een kunstwerk dat onderdak biedt aan vogels, vleermuizen en insecten. Mooi. Dan lopen we de villawijk binnen van Moergestel, er staan juweeltjes tussen, na ons gegaap gaan we langs de weg richting Landgoed  Zonnewende. We duiken een rhododendronbos binnen. Achter een stel rhododendrons ligt een uit de kluiten gewassen omgevallen boom. We hebben ons riante theeplekje gevonden. Er is een liedje “ Achter de Rhododendron” van Tol Hansse, maar we komen steeds niet verder dan de eerste regel. Mien, Waar zit je? Hoehoe Mien. Lachen natuurlijk. Thuis gelijk even googelen.

Achter elkaar lopen we zeker een kilometer tussen en achter de rhododendrons door. We krijgen er de slappe lach van. Hoehoe Mien! Waar zit je? Ten westen van Moergestel lopen we de bossen in van Ter Braakloop, een ontginningslandgoed waar het stuifzand is getemd door het planten van naaldbomen. Een beukenboom begroeid met verschillende zwammen, weer een kunstwerk van de natuur. Een weg overstekend komen we uit bij een wit kapelletje, behorend bij het particuliere Landgoed Hooge Braaken.

Dan een stukje moerasachtig bos, en we eindigen bij een bruggetje over de Reusel. Bij natuurgebied Oude Hondsberg komen we weer op het dijkje wat ons naar het eindpunt van deze wandeling brengt. Thuis googel ik even naar “Achter de Rhododendron” van Tol Hansse. Ik wil jullie de tekst niet onthouden, want die is hilarisch. Geniet ervan!

Achter de Rhododendron

Elke man gaf haar een schok, zo schuchter was ze, en zo bang

En ze droeg een minirok van anderhalve meter lang

Eens kwam een vrijer bij haar aan, die liet ze in z’n hempje staan

Hij brulde, Schat ik hou van jou

Kom nou eens hier, Doe niet zo flauw

Maar Mien zat in haar nachtjapon achter de rhododendron alwaar hij haar niet vinden kon

Zomaar weg, zonder pardon

Heeft u haar soms gezien, misschien? Mien waar zit je? Hoehoe Mien

Maar Mien zat in haar nachtjapon achter de rhododendron

Mien

Hij was uitgekookt genoeg en groef een valkuil voor haar deur waarin hij haar ten huwelijk vroeg, in maneschijn en rozengeur

En voor ‘t altaar met z’n bruid, klonk eindelijk zijn jawoord luid

Het hare was niet te verstaan, ze was er stil vandoor gegaan

Maar Mien zat in haar trouwjapon achter de rhododendron alwaar hij haar niet vinden kon

Zomaar weg, zonder pardon

Heeft u haar soms gezien, misschien? Mien waar zit je? Hoehoe Mien

Maar Mien zat in haar trouwjapon achter de rhododendron

Mien

Maar hij vond haar al weer gauw en toen hij haar had thuisgebracht zei ie,

Schat, je bent mijn vrouw en dit wordt onze huwelijksnacht

Maar bij ‘t bed schrok ze zich dood, haar huwelijkspartner die stond bloot

Verwachtingsvol lag hij in bed maar Mien schoot heen als een raket

Mien zat in haar nachtjapon achter de rhododendron alwaar hij haar niet vinden kon

Zomaar weg, zonder pardon

Heeft u haar soms gezien misschien? Mien waar zit je? Hoehoe Mien

Maar Mien zat in haar nachtjapon achter de rhododendron

Achter de rhododendron, Achter de rhododendron

Mien Hoehoe