Alleen op de Wereld!

Zondag 29 Maart

Ons leven is de laatste tijd ingrijpend veranderd. Onze woordenschat is uitgebreid met woorden zoals social distancing, lock down en stay safe. En dat voelt eenzaam. De afgelopen dagen stonden we op Camperplaats de Punt in Gorinchem. De camperplaats is normaal, zelfs in de winter nooit helemaal leeg. Maar nu krijgen we toch wel het ‘ alleen op de wereld ’ gevoel. Alleen de rivierboten gaan en komen en brengen nog een beetje leven in de brouwerij.

Echtpaar Kraai, houdt geen ’distance’ en als ze het te lang duurt voordat ze eten krijgen gaan ze zelfs op het dak van de camper zitten. Kraaien vergeten namelijk nooit een gezicht en ze onthouden wie ze wel en niet kunnen vertrouwen. Griekse Adonis ziet er heel betrouwbaar uit blijkbaar. Als ze hem zien, komen ze gelijk aanvliegen.

In 1998 kwamen zwarte kraaien in het nieuws toen zij talloze ruiten in de glazen koepel van het Europarlement in Brussel lieten sneuvelen door ze met steentjes te bekogelen. Misschien  hadden deze uiterst intelligente beesten al eerder door dan wij mensen hoe er daar gekonkeld werd over de toekomst van Europa.........🤔

Het ziet er niet uit dat we voorlopig kunnen vertrekken dus Chris is weer een paar dagen gaan werken in de week. Normaal ging ik altijd mee om met Moederlief de boel op stelten te zetten in het Brabantse land. Maar nu blijf ik weg, veel te gevaarlijk. Pipa heeft tien dagen geleden een pacemaker gekregen en heeft ook COPD. Dus in ‘isolation’. Gelukkig is er Facetime, wat zouden we nu zonder social media moeten. Ik loop elke dag een rondje over de vestingwallen. Gelukkig mogen wij nog naar buiten, in veel landen is een echte ‘lockdown’.

Woensdag is Chris vrij en met enig chanteerwerk krijg ik hem zover dat hij meegaat naar het Lingebos. Dit bos is geen favoriet van mij, maar voor even wandelen goed genoeg. Het is uitgestorven. We zijn weer ‘Alleen op de Wereld’. Gelukkig gaat de natuur wel gewoon zijn gang. Bomen en struiken beginnen uit te lopen en de vogels hebben het druk met nestelen. De roep van de Vlaamse Gaai klinkt door het bos. Het is een soort alarm, veel dieren reageren op deze alarmroep en verbergen zich. Even later horen we het roffelen van een specht. Na lang turen en uiterst voorzichtig dichter bij sluipen, is het me eindelijk gelukt. De Kleine Bonte Specht staat op de picture. Toch een beetje blij weer terug naar de camper.

Slecht geslapen, ben al geen beste slaper. Meestal lig ik over mijn vertelsels te denken. Gedachten tollen door mijn hoofd. Maak me zorgen over dit onzichtbare gevaar. Niet voor mezelf, maar voor mijn dierbaren. Zelfs over mijn ‘helse’ Griekse schoonmoeder maak ik me zorgen. Als er nu wat met haar gebeurt, kan geen van haar twee zonen naar haar toe. Griekenland is in een complete ‘lockdown’.

Donderdagmiddag komt Bart van Camperplaats de Punt me vertellen dat we moeten vertrekken. Het Botenhuis was al gesloten, nu moet de Camperplaats ook dicht van de Gemeente Gorinchem. Toen Chris thuis kwam, direct vertrokken naar Campererf Kweetal in Schelluinen. Schelluinen valt gelukkig onder de Gemeente Giessenlanden.

Hier staan we verder weer prima. Niet zo ‘Alleen op de Wereld’. Er staan hier nog een paar  campers met mensen die ook tijdelijk of helemaal in een camper wonen. Nu maar hopen dat we hier niet weg hoeven. Stay Safe!!!