Allemaal Beestjes!

Op deze mooie eerste Pinksterdag was het file lopen in het eerste stuk van Natuurgebied Huis ter Heide. Dit mooie gebied ligt vlakbij Tilburg. Wij komen hier graag, het is niet ver rijden en het is heel afwisselend. Dus de Mutsen liepen in ganzenpas, achter elkaar het gebied in. Eerst door een prachtige laan met lindebomen, het kleine dorp De Moer ligt te glinsteren in de zon.

Opeens zien we een echtpaar, dat zeer geheimzinnig gedrag vertoont. Wat zijn ze toch aan het doen? Ze lopen speurend in het rond, bijna met hun neus op de grond. Daar moeten de Mutsen meer van weten! Even een praatje, en onze nieuwsgierigheid wordt bevredigd. Dit zijn moderne schatzoekers, ze zoeken een schat met behulp van GPS. Ze noemen dit geocaching, overal in de wereld liggen schatten verborgen, wat ze een cache noemen. Dit is een waterdichte doos, voorzien van een logboek en een schat. Spannend hoor.

Wij laten ze verder zoeken en gaan verder met onze wandeling. We zien iets gruwelijks, alle eikenbomen die we tegenkomen zitten vol met nesten van de processierups. En Huis ter Heide stikt van de eikenbomen. Deze vervelende beesten zitten vol met gevaarlijke brandharen. Het is een regelrechte plaag in Nederland en in Vlaanderen. De processie rups zit vooral in gesponnen nesten aan de zonnige zuidkant van de eikenstammen. De nesten bestaan uit een dicht spinsel met vervellingshuidjes, brandharen en uitwerpselen.

De rupsen verplaatsen zich ‘s nachts op zoek naar voedsel, waarbij ze in meerdere rijen dicht achter elkaar lopen, als in een processie. Overdag zijn ze in hun nest. De rupsen vreten soms eikenbomen bijna geheel kaal. De brandharen van dit vervelende beest zijn een gevaar voor de mens. De brandharen zijn pijlvormig, en hebben weerhaakjes. De haren, die bij een bedreiging worden afgeschoten, kunnen dan makkelijk de huid, ogen en de luchtwegen binnendringen. En veroorzaken huiduitslag, zwellingen, rode ogen en jeuk. De haartjes verspreiden zich met de wind en kunnen zo in contact komen met fietsers en wandelaars.

Met gevaar voor eigen leven, zet ik deze akelige beesten op het portret. Alleen er naar kijken veroorzaakt al jeuk. Tijd voor een theetje. Onze schatzoekers zijn ook weer in de buurt, en al gauw wordt er weer een schat gevonden in een dode boom. Als ze verdwenen zijn, gaat Pippie Speurneus toch eens even kijken wat daar allemaal verstopt ligt. Nou, dat valt tegen hoor. Een plastic koker met een schriftje, dat is alles.

Over het brede pad langs de Leikeven, komen we nog meer gevaarlijke beesten tegen. Hoornaars, deze wespen zijn ook geen lieverdjes. We steken een weiland over. Midden in het natuurgebied staan enorme hoogspanningsmasten. Op een bepaalde manier heeft het ook een bizarre schoonheid. De andere Mutsen beginnen te klagen over jeuk, wat een aanstellers. Het laatste bospad heeft nog een verrassing in petto. Onder een aantal dennenbomen staat het vingerhoedskruid te pronken. In twee kleuren nog wel, paars en wit. 

Er volgen weer een aantal bomen vol met rupsen. De Mutsen lopen te krabben en kijken speurend in het rond. Allemaal beestjes! We hebben last van beestjes roepen ze jammerend uit! Het is niet veilig hier. Ik denk dat de volgende aflevering van de Mutsen zich afspeelt op het platteland. Ohhhh! Ohhhhh! Ik krijg ook jeuk! 😳😳😳