Amoureuze capriolen en ijsmuziek!

Maandagmiddag parkeren we midden in het dorp Meerkerk. Zoekend kijken we in het rond waar het begin van onze wandeling is. Een aardige mevrouw wees ons al gauw de juiste kant op. We gaan de Purperreigerroute lopen, een wandeling van 10,5 km. Maar dat heb ik Chrisje niet verteld, dat is een verrassing.

We lopen de Zederikkade op. Het begin is gelijk genieten, een prachtig pad langs de Oude Zederik. Volop watervogels, mooie knotwilgen en we spotten gelijk een buizerd. Even verderop worden we in de gaten gehouden door een stel prachtige schapen. Het 19e eeuwse ras Hampshire Down wat afkomstig is uit Engeland.

We kijken uit over de Zouweboezem. Het is een moerasgebied van 4 km. lang en 300 meter smal tussen de plaatsen Ameide en Meerkerk. Er ligt nog volop ijs in de boezem, waar volop gebruik van wordt gemaakt door de vele ganzen. Constant hoor je ze luid gakken. De ganzen zijn onrustig want begin Maart begint de paringstijd. Ze zijn volop aan het sjansen en er worden heel wat amoureuze capriolen uitgehaald. Er wordt gepikt naar kapers op de kust, en er worden paartjes voor het leven gevormd. Ganzen kunnen 30 jaar oud worden en de paartjes blijven hun hele leven lang bij elkaar.

Dan naderen we het eind van de kade. De snelweg A27 snijdt het natuurgebied De Zouweboezem onverbiddelijk in twee delen. We lopen de tunnel onder de snelweg door. Er wacht weer een prachtig weggetje op ons. En in de verte zien we een mooie wipwatermolen draaien. Heel vroeger stonden er minstens achttien van deze molens in dit gebied. De molenaar komt er net aanlopen. We maken een praatje, hij zegt ons dat we bij het ijs moeten gaan luisteren. Ik loop naar de walkant. Door de dooi breken er constant stukjes ijs af, die door de wind en de golfjes op het water tegen elkaar aan komen. En werkelijk waar, er klinkt een hele mooie melodie. De natuur componeert zijn eigen prachtige ijsmuziek. Ontroerend!

We passeren velden vol met ganzen, en aan de andere zijde de rietvelden. Dan komen we een 240 meter lang vlonderpad tegen, wat ons naar een vogelkijkscherm brengt. In de verte ligt de Lekdijk. We passeren het buurtschap Sluis, het buurtschap bestaat uit 30 huizen en 80 inwoners. We verlaten de Lekdijk en lopen de Zouwendijk op. Chrisje begint een beetje te morren dat het wel erg ver is. Dus tijd voor een pauze en een kopje thee, uitkijkend over de Eendenkooi de Zouwe. Er wordt volop gewerkt in de grienden. Mooi om de verschillende fases te zien. Dan volgt er een pittig stuk over de dijk richting Meerkerk. De uitzichten zijn mooi, helaas wel aardig wat verkeer, dat is minder leuk. We hebben bijna geen purperreigers gezien, maar we hebben genoten van de vele andere watervogels. Moe maar voldaan arriveren we weer op het beginpunt in Meerkerk. Deze wandeling is een echte aanrader.