Beetje Luilakken!

Ik werd wakker van de rollende donder. Onweer. De bui hing boven de baai van Moudros, maar zette niet door, het bleef bij dreigen. De boeren snakken naar regen en Pippie ook. Limnos is droog en dor maar wel vruchtbaar door de vulkanische grond. Laatste dag aan deze kant van het eiland. Eerst een ontbijtje, nu ook met sappige perziken en abrikozen. Ik voel me als een Godin in Griekenland.

We zijn een beetje lui vandaag, maar we gaan toch even weg op de Sprinkhaan. De motor brengt ons over rustige weggetjes, zo nu en dan een kleine dorp. In de dorpjes veel afgesloten huizen, eigendom van Grieken. Die al vele jaren geleden het geluk zijn gaan zoeken in Australië en Amerika. De huizen nu verlaten en in verval met verzakte deuren en klepperende luiken, de verf opgebleekt in mooie tinten door de felle zon.

Via de dorpen Atsiki en Propouli rijden we een pad in wat ons naar Kaap Trigies brengt. Een boer is zijn graan aan het oogsten en groet ons vriendelijk. Vele oude vervallen schuren met wat kippen en schapen, de schapen staan dicht bij elkaar om aan de zon te ontsnappen. We maken een stop in het traditionele dorpje Varos. Een ijskoude citroenlimonade, gebotteld op het eiland Limnos smaakt lekker op het terrasje in het midden van het dorp. We zijn vlakbij Kotsinas en dan wordt de keus niet moeilijk waar we zullen gaan eten. En weer worden we verrast met een heerlijke maaltijd. Ik schrijf niet wat want vriend Frankie krijgt er honger van heeft hij laten weten.

We worden lui hier, dus tijd dat we morgen gaan verhuizen naar de andere kant van het eiland. We zijn nieuwsgierig, en staan te trappelen om met de Sprinkhaan nog meer te ontdekken van dit wonderlijke eiland.