Belevenissen rond het bergdorpje Livaditis!

Maandag 24 Augustus

Om de hitte voor te zijn, rijden we al om 8 uur de poort van Camping Natura uit. Via Nea Kessani rijden we richting Xanthi. Eerste stop is bij een grote supermarkt om voorraad in te slaan want we willen als het lukt een paar dagen vrij gaan staan. Door een smalle straat rijden we Xanthi uit en volgen we de borden richting Stavroupoli. Eigenlijk wilden we proberen een plekje te vinden rond Stavroupoli, maar vergeet het maar. Na veel gezoek, geven we het op, er is hier echt niets te vinden om vrij te staan.

Verhitte discussie volgt. Jullie kennen dat wel hé. Mannetje zegt ‘zus’, vrouwtje zegt ‘zo’. Vlam in de pan.......niet gek bij 35 graden. Wat later, we hebben weer vrede gesloten, slaan we de weg in naar Livaditis. Een mooie route over een redelijke weg. Prachtige vergezichten over het Rodopigebergte. We tuffen het dorpje binnen, het is eerder een gehucht met wat verspreid staande huisjes. Daar tussen door scharrelt een kudde koeien. Negen kilometer verderop ligt een Forest village, daar gaan we eerst kijken of we daar kunnen staan.

De weg verandert in gatenkaas, de ene put na de andere. Maar wat is het hier mooi.....Langs de weg honderden meters met stapels gekapt hout. Zwaar werk voor mens en dier. In Noord-Griekenland wordt nog heel veel, zeker in de dorpen, in de winter hout gestookt om de huizen te verwarmen. Bij het Forest Village blijkt het gedeelte waar je normaal zou kunnen kamperen afgesloten. Dus omkeren maar en we tuffen terug naar Livaditis. Bij de houtkap keren juist de muildieren terug uit het bos met hun lading hout. Bijzonder om te zien.

Midden in Livaditis ligt een plateau, vlak en met een kraan, niet onbelangrijk voor een camperaar. We krijgen algauw gezelschap, Alexandros en Panajotha en hond Bike komen de heuvel opgefietst. Ze zetten hun trekkerstentje op onder de boom vlak naast ons. Gezellig. We maken algauw kennis met Georgos, zijn huisje staat net boven het plateau. Hij heeft zichzelf tot burgemeester benoemd van dit dorpje met ‘twee’ vaste inwoners. De andere Grieken zijn hier alleen in de zomermaanden.

We hebben algauw aanloop, de dorpelingen vinden het prachtig om toeristen te ontvangen. Spontaan krijgen we aardappels en tomaten aangeboden. Wat een leuke plek, hier houden we het wel een paar dagen uit.

Dinsdag 25 Augustus

Een koude nacht, dertien graden. We zitten nu ook op ongeveer 1250 meter hoogte. Het gras is nat van de dauw, de dorpshaan kraait..... De koeien beginnen aan hun ronde door het dorp. Als we het dorp uit brommen, komen we de dorpsstier tegen. Griekse Adonis gaat er vlak achter rijden. Hij is reusachtig. Ik roep paniekerig; Geef gas, ik heb mijn rode jurkje aan........😳 Voorbij het Forest Village gaan we off the road. We brommen door een oneindig bos in vele tinten groen. Korstmossen hangen aan de bomen. In dit vochtige woud bloeien voor mij een aantal onbekende planten. Door dit gedeelte van Rodopi loopt een heel netwerk van wandelpaden.

Overal kabbelt water, vlinders dartelen om ons heen. We zijn niet ver van de grens van Bulgarije. We volgen een pad langs metershoge rotswanden, dit deel wordt de Berenkloof genoemd. Er hangt al een vleugje herfst in de lucht. Hier zijn de zomers kort en de winters lang. Het weer verandert, ze geven onweer op. Voor ons tijd om terug te keren naar ons huis op wielen.

Woensdag 26 Augustus

Burgemeester Georgos komt koffie drinken, het is een bijzondere persoonlijkheid. Hij vertelt; Ik heb drie tractors, twee vrachtwagens en twee vrouwen versleten.....😉
Tijd om de wandelschoenen aan te trekken, we gaan naar de waterval van Livaditis. Dit is de meest beroemde waterval van het gehele Rodopigebergte. Het is een pittige wandeling, je daalt twee kilometer diep een ravijn in, en dus moet je later ook weer twee kilometer omhoog klimmen het ravijn uit. Maar sla het niet over, het is een schoonheid......

We dalen af in een groene wereld. Het is zo stil dat je het gras zou kunnen horen groeien. De lucht is zuiver en geurig. Het afscheid nemen van de zomer is hier al begonnen. Enkele toppen van de bomen beginnen al geel te kleuren. We komen aan bij een wandelhut daar staat een pijl richting de kleine waterval. Hij is dus echt klein, maar de kloof en de rotswand zijn indrukwekkend. Na bijna een uur dalen komen we aan bij de voet van de waterval. Een bruggetje over en nog een smal pad beklimmen van zestig meter en dan zijn we er eindelijk.

Het water valt veertig meter naar beneden in een uitgesleten bassin van leisteen. Echt een geweldige plek om de waterval te zien. Het pad stopt er recht tegenover, je kan op een bankje van dit wonder van de natuur genieten. Na een half uurtje rusten beginnen we aan de terug weg. Die is zwaar, heel zwaar...... Maar wat was het de moeite waard......

Wij gaan morgen weer verder......Als je van indrukwekkende natuur houdt en van wandelen/brommen, sla dit stukje van Griekenland niet over. Een leuke plek voor camperaars midden in het dorp, en Burgemeester Georgos krijg je er gratis bij.......