Vijftig tinten groen in Virgin Forest!

Donderdag 27 Augustus

Na afscheid genomen te hebben van Burgemeester Georgos, tuffen we Livaditis uit. Wat hebben we het hier naar ons zin gehad. Aanrader, voor camperaars die van wat avontuur houden. Bij een uitkijkpost net buiten het dorp stoppen we even om nog wat foto’s te maken en te genieten van het prachtige uitzicht over het Rodopi-gebergte.

De volgende stop vinden we drie kleine kittens van een paar dagen oud die achtergelaten zijn. Wat moeten we hier nu toch mee? Toch maar mee genomen, daar gaan ze zeker dood. We leggen ze zolang maar in een emmer. We rijden de provincie Drama binnen. In Paranesti is een ziekenhuis. Chris wandelt met zijn emmertje kittens naar de ingang en legt ze daar te vondeling.......meer kunnen we niet voor ze doen.

Wat boodschappen en dan rijden we de weg in richting Tholos. Ik ben gelijk enthousiast, het weggetje is smal en bochtig, met zo nu en dan een gat. Het is oppassen geblazen. Prachtig gevormde bergen, na iedere bocht weer een ander uitzicht. Onze Hymer rijdt een bruggetje over, het kraakt en piept flink, maar we halen de overkant. Bij een splitsing nemen we de afslag Thermia, dat wordt ons einddoel vandaag. Op de kaart is te zien dat daar warmwaterbronnen te vinden zijn. De route is een belevenis, we komen uit bij de gigantische stuwdam Platanovrisi. De dam is 95 meter hoog en 270 meter lang en de constructie heeft een spectaculair fjord langs de Nestosrivier gerealiseerd. Eindelijk zien we dan de Nestosrivier, het is een spectaculaire schoonheid met zijn weelderig begroeide groene oevers. Hij snijdt door het Rodopi-gebergte en probeert de zee te bereiken en slingert de bergketen in en uit. Het landschap straalt een puurheid uit wat je bijna nergens meer vindt. Zo nu en dan vangen we een blik op van de rivier. Het water heeft de rotsen wit uitgesleten en daardoor bijzondere creaties van de natuur gecreëerd.

We zijn bijna aan het eind van onze reis vandaag. De asfaltweg stopt. Verwachtingsvol kijk ik om me heen, ik ben totaal overdonderd van wat ik zie. Het lijkt of we een sloppenwijk in Brazilië binnenrijden. Aan weerszijden van de weg, langs de rivieroever en tegen de berghelling, staan allemaal vreemd gevormde golfplaten hutjes. Is dit Griekenland?

We keren de camper en rijden voorzichtig terug naar het begin van het ‘camp’. We kunnen daar langs de weg staan, de rivier ruist en vindt zijn weg diep onder ons. Verwonderd om ons heen kijkend verkennen we het ‘camp’, de mensen die we ontmoeten zijn erg aardig. Ze vertellen dat ze hier al jaren komen in de weekends en in vakanties. Ze genieten van hun privé hotpools en badderen er lustig op los. Morgen gaan we verder op ontdekking, we zijn weer in een bijzonder stukje Griekenland aangekomen.

Vrijdag 28 Augustus

Al vroeg brommen we het ‘camp’ uit. Overal sijpelt water uit de bronnen. Aan het eind van het ‘camp’ een achtergelaten bijna antieke bus. Hij is te koop......De bergtoppen zijn nadrukkelijk aanwezig met hun imponerende uiterlijk. De weg is steenslag maar goed te rijden. Na een uurtje komen we aan bij de eerste slagboom, die staat gewoon open. Er is een klein ‘camp’ met wat vrouwen, de mannen zijn aan het werk in het bos. Iets verder komen we bij het officiële operationele centrum van het bos. We komen nu in het gebied rond Virgin Forest.

Virgin Forest is in 1980 uitgeroepen tot natuurmonument vanwege zijn enorme ecologische en historische waarde. Het wordt Virgin Forest genoemd omdat het sinds 500 jaar is ontwikkeld volgens de regels van de natuur en zonder enige tussenkomst van de mens. Begrazing en jacht zijn verboden maar houtbewerking en recreatie zijn toegestaan. We brommen verder. De natuur is overweldigend, zoveel verschillende tinten groen. Kronkelende beekjes, het geluid is rustgevend, licht sijpelt door de bladeren van de dikke groene vegetatie. Groen is de kleur van leven, vernieuwing, natuur en energie......

Bij het uitzichtpunt turen we over de maagdelijke toppen van Virgin Forest. Hier leven nog ongeveer 30 beren en 60 gemzen. Maar ook andere dieren zoals de jakhals, wolf, wilde kat, Europese das, aasgieren etc. voelen zich hier thuis. Op de terugweg pakken we nog even één van de vijf watervallen mee die in dit gebied liggen. Via een eng smal pad komen we aan bij een kleine waterval van maar 7 meter. Klein maar fijn, want hij is mooi. Ieder jaar wordt in Oktober ook de grootste berglooprace van Griekenland in dit gebied gelopen. De Paranesti Virgin Forest Ultra Trail start in Paranesti en is 168 km. lang.

Met spijt in het hart verlaten we dit maagdelijke bos met zijn grote verscheidenheid aan bomen en struiken in wel vijftig tinten groen.

We starten de camper en we tuffen over de lange, bochtige weg terug naar Paranesti. De weg is slecht onderhouden, de bochten zijn onoverzichtelijk. Ik zit op het puntje van mijn stoel. Griekse Adonis heeft ongevraagd een mede-chauffeur......😉 Nog een laatste maal over die dreigend krakende brug en we rijden de bewoonde wereld weer in.

In Paranesti overnachten we bij het oude vervallen station. Er blijkt hier toch nog steeds éénmaal per dag een trein langs te komen. Ik kan het me bijna niet voorstellen.....De volgende ochtend met nog een laatste blik op de Nestos rivier verlaten we dit prachtige gebied. We gaan een paar dagen naar Drama, naar schoonmoedertje......🙄😅 Wens me maar sterkte......woensdag gaan we verder met onze reis. Tot gauw!