The Day After!

Rond het middaguur op de zondag na Koningsdag verzamelt zich een miezerig stelletje mutsen in Huize Groen te Kaatsheuvel. De één had te diep in de ‘champie’ gekeken en had last van een kloppend hoofd en scheutjes. De andere had overal raadselachtige pijntjes door het ganse lichaam. Alleen Oppermuts was in een opperbest humeur.

Maar we stappen in Suzi en Pippie Lauda scheurt met gas op de lolly in een half uurtje naar Chaam. We gaan het Laarzenpad lopen. Het ziet er gelijk al veelbelovend uit, een paard met een net geboren veulen en in de Chaamse beek drijft kroos in kunstzinnig gevormde patronen. Nu we toch kunstzinnig bezig zijn, er staat ook een rij dode bomen in het landschap. Zo bij elkaar vormen zij een bijzonder, mysterieus kunstwerk. De bomen reiken naar de hemel en geven een extra dimensie aan het landschap.

We lopen achter Wijngaard Dassemus langs. Hier wordt de wijn ‘Chaams Genoegen’ geproduceerd. Ons hoofd begint nog harder te kloppen, we slaan een keertje over. In de verte zien we een aparte molen. Het is een beltmolen. Dat is een molen die op een natuurlijke of kunstmatige heuvel staat. In de heuvel is aan twee zijden een doorgang gemetseld, waardoor wagens voor laden en lossen de molen binnen kunnen rijden. In de wei staat een reusachtige stier, het is Johannes de Verschrikkelijke. De prachtige hanen zijn niet bang voor hem en kraaien tegen elkaar op. Auwww, ons hoofd!

Een prachtig pad volgt, aan de ene zijde de knotwilgen en aan de andere zijde de bloeiende meidoorns. Mooi, Brabant weer op zijn best. Het weer is ook miezerig en grijs, past goed bij onze stemming. We volgen een route van Natuurmonumenten en we lopen door een geheimzinnig, donker bos naar een uitzichtpunt. Er was niks te zien maar wel een bankje voor een theetje. Deze keer tussen de brandnetels. Ik probeer nog een hommel op de foto te krijgen, die van bloem naar bloem vloog. En dat valt echt niet mee, het beest zit geen seconde stil. We beginnen een beetje op te knappen van de buitenlucht.

Heel in de verte spot Zusjelief een fazant, het was een mannetje. We wandelen voorbij de poort van Landgoed Valkenburg. Verstopt in het bos ligt een landhuis waar vroeger een stoere ridder heeft gewoond. Door een prachtige laan lopend, zie ik onder de statige bomen de net bloeiende lelietjes-van-dalen. Daar wordt je toch blij van. Het laatste stuk gaat door open veld, met zelfs bloeiende mossen met hun bescheiden bloemetjes.

Wat een mooie wandeling weer, we zijn er helemaal van opgeknapt. Zelfs zo, dat het weer tijd is voor een After Party. Het leven moet gevierd worden, toch!