Een mager vijfje!

Vrijdagochtend rond de klok van tien kijken we op naar de slogan van Gerrit van der Valk, die levensgroot op de gevel is aangebracht. Jullie kennen allemaal wel die hotelketen met zo’n vreemd gekleurde tropische vogel op het dak. We zijn in Gilze op het parkeerterrein voor het motel waar onze wandeling van start gaat.

Eerst lopen we onder de snelweg door en een stuk nieuwbouw volgt, hier worden wij niet blij van. Gelukkig komen we daarna uit bij een waterplas die ontstaan is door een zandwinning. Een verliefd koppeltje brandganzen glijdt rustig door het water. De tamme kauwtjes zijn volop aan het nestelen en hebben hun snavel vol met gras. Aan de rand van het water staat een oeverzwaluwwand met een vleermuiskelder. De oeverzwaluwen vliegen af en aan met insecten die ze vangen boven het water. Ze hebben de zware taak om hun jongen te voeren, die verscholen zitten in de nestjes in de wand. Mooi om te zien, moeilijk om te fotograferen.

Even verderop staan tussen de struiken, mooi gekleurde wilde hyacinthen. Nadat we de plas hebben gerond komen we uit bij Siertuin D’n Overkaent. We twijfelen nog even of we deze tuin met tweeduizend verschillende planten gaan bezoeken. Nee, we gaan door. Wandelend door het oude deel van Gilze komen we het Mollebos tegen. Dit bos is een groene plek in het hart van het dorp. Er staan bijna 80 bomen, waarvan er vijf rijksmonument zijn. Alle vijf zijn ze ruim een eeuw oud. Dan volgt het Hippelpad, dit pad is een oud kerk-en schoolpad dat gebruikt werd door de inwoners van Nerhoven, Haansberg en Hulten. Het pad werd vroeger bij het ploegen van de akkers dikwijls half omgeploegd, zodat de gebruikers van het pad moesten ‘hippelen’, een oud woord voor springen of huppelen.

Wij hippelen ook weer verder, maar zijn teleurgesteld over het pad. Er pal naast ligt een industrieterrein. En een rustig dorp is Gilze ook niet, wat een lawaaivervuiling. Constant heb je de helicopters van vliegveld Gilze-Rijen die over het dorp heen vliegen. Brrrrrrr. Maar we gaan gewoon verder, er wacht ons een bijzonder kruisbeeld. Boven het kruisbeeld is een roodborstje geplaatst, met een rode vlek op zijn borst. Volgens de legende zag het vogeltje hoe op Goede Vrijdag Jezus aan het kruis extra pijn had door een gemeen uitstekende doorn. Het vogeltje pikte deze doorn weg. Daarbij kwam een druppel bloed op zijn borstje terecht die er niet meer af ging.

Tsjaah, het is maar waar je in geloof. Wij gaan verder en komen uit in Klein Zwitserland. Nou, dan verwacht je bergen toch? Een paar kleine heuveltjes hebben we gezien en beklommen en daarna kwamen we uit bij een waterplas. Toen hadden we er genoeg van, deze wandeling krijgt echt maar een mager vijfje. Gelukkig had Moederlief nog een opstekertje bij zich en werd het toch nog gezellig daar bij die waterkant. Vlakbij het eindpunt waren we, vijf minuten verder stond Suzi trouw op ons te wachten. Ik probeerde Moederlief nog te verleiden om blackjack te gaan spelen in het casino. Maar helaas, ze wilde niet. Het kan niet altijd feest zijn!