Het deftige Teteringen!

We rijden Teteringen binnen, het dorp ziet er welvarend uit. Na het parkeren kijken we vertwijfeld in het rond. Waar is ons startpunt van onze wandeling 'Ommetje Cadettenkamp'? In de verte komt een deftige oude heer aanlopen in een roze broek en een klein hondje aan de lijn. We klampen hem aan en onze reddende engel loopt gezellig pratend met ons mee naar het beginpunt. Meneer Pinky gooit zijn charmes in de strijd en zegt tegen me dat we een perfecte match zijn omdat ik ook een roze broek aan heb. We piepen er maar gauw tussen uit en laten hem achter bij zijn hondje Saartje.

Via een nieuwe woonwijk met riante huizen komen we in de Galgenstraat uit. De Galgenstraat vormt de toegangsweg naar de zandverstuiving waar vroeger misdadigers werden opgehangen. Misdadigers die de doodstraf kregen werden naar de galg gebracht om daar vervolgens maandenlang te blijven hangen. Er is niks meer te zien van het lugubere verleden en wij lopen verder langs de mooie zandverstuivingen. Het lijkt wel herfst in het bos, de eikenbomen hebben bijna al hun bladeren laten vallen door de droogte. Zelfs de Mountainbike Routes zijn afgesloten door extreme droogte.

De route volgend komen we uit bij Golfbaan De Haen, de wandeling loopt dwars over het golfterrein. Een prachtig teakhouten bankje staat te wachten op ons, er staat zelfs  gereserveerd op een groot bord. Dat is nu eens aardig! Een kopje thee en we kijken nieuwsgierig in het rond. De jetset van het deftige Teteringen loopt al zwaaiend met hun golfclubs in het rond, van de ene hole naar de andere. Ze hebben zelfs bijzondere kleding aan, een ruitjesbroek of een spierwitte bermuda met een chique v-hals trui. Zou je daar nou beter door gaan golfen? Je kan zelfs bij Trump een golf clinic (dus gewoon les) volgen. Langs de uitgebreide collectie kunstwerken lopen we verder over de golfbaan. Angstvallig luisterend of we iemand FORE horen roepen. Want dan kan er een bal onze richting opkomen en moeten we ons hoofd met beide handen bedekken en ons zo klein mogelijk maken. Zigzaggend en zonder bult op ons hoofd bereiken we de uitgang en gaan richting auto.

Diverse wegen rond het dorp zijn wegens wegwerkzaamheden afgesloten en je wordt omgeleid via een andere route. Na twee keer hetzelfde rondje gereden te hebben, nam Suzi het heft in eigen hand. In plaats van linksaf sloegen we per ongeluk rechtsaf, zo de busbaan op. Oh' Jee! Oh' Jee! Gelijk een grote bus erachter, we konden ook niet meer terug. Dan maar gas op de plank. Pippie in de stressstand en Moederlief zit te gieren van de lach , de tranen biggelen over haar wangen. Een bus ervoor en een bus erachter, zo scheuren we de busterminal binnen. Oh' Jee! Oh' Jee! Iedereen kijkt verbaasd, ze zien een klein rood autootje tussen al die grote bussen rondscheuren. Een buschauffeur die aan komt lopen schudt verbaasd zijn hoofd. We roepen Help! We zijn verdwaald! Hij wijst ons de weg en lacht ons vriendelijk toe (uit). Opgelucht komen we weer op de normale weg uit en vervolgen onze weg naar huis.

Nou, Pippie kan zo mee doen met het programma de slechtste chauffeur van Nederland. Oh' Jee! Oh' Jee!