Een doodgewone Woensdag!

Woensdag 6 Mei

Een doodgewone Woensdag in Huize Groen. Al vroeg in de morgen is het al een drukke bedoening. De ene Muts kwekt nog harder dan de andere. Eindelijk zijn we klaar om te vertrekken, Vaderlief haalt opgelucht adem. Weg met al die vrouwen, lekker rustig het krantje lezen en een puzzeltje leggen.

Wij stappen in de auto bij Oppermuts. In het kader van zo lang mogelijk zelfstandig blijven, rijdt deze al wat rijpere dame nog steeds auto. En hoe! Ze start en laat de motor loeien en scheurt weg. Max Verstappen is er niks bij. Pippie zit op de achterbank, mijn beide handen heb ik voor mijn ogen geslagen, dan zie ik gelukkig niet wanneer het mis gaat. Blonde Muts is copiloot en slaat een afgrijselijke gil, als het maar net goed gaat op de rotonde. Na een enerverende twintig minuten stappen we enigszins trillend uit in het mooie dorpje ‘s Gravenmoer.

De laatste tijd zijn we hier al vaker geweest, maar een klein gedeelte hebben we nog niet onderzocht. Langs het Kerkebos naderen we het riviertje de Donge. Eigenwijs volgen we de route niet en steken de Donge over en slaan linksaf het pad in wat langs de oever slingert. Een Blauwe Reiger scheert over onze hoofden en land bovenin de hoge treurwilg. De reiger bouwt zijn nest hoog in de boom, maar ik kan zo gauw geen nest ontdekken. Met zijn kille ogen en zijn geeloranje dolksnavel blijf de reiger een indrukwekkende verschijning.

Dan volgt een lang stuk over de Hoge dijk vol met eikenbomen. Over een aantal weken moet je hier niet meer zijn, overal wordt gewaarschuwd voor de eikenprocessierups. Nu zijn we nog veilig. In het smalle slootje naast de dijk, zien we een aantal Woerden. Dit is het mannetje van de Wilde Eenden, het vrouwtje is bruin en lang niet zo kleurrijk. De Woerden zijn op het moment erg schuw, en trekken zich na het paren terug op een veilige plek. Want ze gaan dan een dubbele rui in. Eerst verliest hij zijn slagpennen. Hij kan dan niet meer vliegen en is dus heel kwetsbaar. Daarna verliest hij zijn veren en krijgt nieuwe, vaalbruine veren. Dit wordt zijn eclipskleed genoemd. Hij is met die bruine veren minder goed zichtbaar en dus ook minder kwetsbaar zolang zijn nieuwe slagpennen moeten groeien. Wilde Eenden zijn daarom minder gemakkelijk te vinden in Juli en Augustus, ze zijn dan allemaal lichtbruin.

De schuwe Woerden laten we achter ons, sommige beginnen hun groenige glans al te verliezen, en verschuilen zich tussen het riet. We komen uit op de Vaartweg. Heel vroeger was ‘s Gravenmoer een schippersplaats, waar gehandeld werd in turf, stro en rijshout. Er lag een turfvaart wat later de ‘s Gravenmoerse Vaart werd. Dit stukje dorp wordt ook wel het Giethoorn van het Zuiden genoemd. Aan het water liggen prachtige huizen die bereikbaar zijn over prive bruggetjes. Prachtig stukje ‘s Gravenmoer.

Het einde van onze wandeling vieren we aan een kleine wiel in het Kerkebos. Op een boomstam zittend drinken we een glaasje bubbels, de klok van de Martinuskerk slaat twaalf uur. Wij proosten op deze doodgewone Woensdag op het Leven! 🍾🥂 Of drinken we ons moed in voor de terugreis........😉