Drie Verzopen Katten.....

Maandag 17 Mei

Het weerbericht is ronduit slecht, maar Moederlief staat te trappelen en heeft de rugzakken al vroeg klaar staan met een “natje” en een droogje.....En “nat” zou het worden.....maar dat wisten we gelukkig nog niet op deze vroege morgen. Zusjelief geeft gas op de lolly en in een half uurtje tijd parkeren we voor de deur van Landgoed De Wamberg vlakbij Berlicum.

Op het landgoed staat het uit 1620 gedateerde kasteeltje “Huys De Wamberg”. Het landgoed is in het bezit geweest van de familie Van Lanschot (vanaf begin 17e eeuw) en later de familie Van Ryckevorsel (vanaf 1768). Deze familie Van Ryckevorsel komt eigenlijk uit België. Rond 1684 ging een Van Ryckevorsel in -‘s Hertogenbosch wonen. De familie telde nogal wat wijnkopers, artsen en politici. Sommige delen van het landgoed zijn nog steeds in bezit van de familie.

We lopen de toegangspoort door en direct aan de linkerkant staat de prachtige tuinmanswoning. Hier woonde vroeger Dorus Abdele, hij was de eerste tuinman van het landgoed. In het Brabants Dagblad haalde zijn kleinzoon een aardige herinnering op.....Mevrouw Maria Van Ryckevorsel passeerde op een zomerse dag mijn grootmoeder die buiten onder de veranda met blote benen aardappels zat te schillen. Toen mijn grootvader op het kasteel ontboden werd, kreeg hij daarvoor op zijn “lazer”. Zo werkte dat in die tijd!

Aan het einde van de oprijlaan staan we even stil voor het poortgebouw, behorende bij het koets -en jachthuis. Iets verderop ligt verscholen tussen het groen het prachtige Huys De Wamberg. We steken de Wambergse Beek over en arriveren in het Sint-Janslaantje. Over dit laantje werden vroeger goederen vanaf het landgoed naar de stad Den Bosch vervoerd. Wij lopen terug, we zijn alweer van het padje af.....🤷‍♀️ Twee vriendelijke mannen met een hond zetten ons weer op het juiste spoor.

Door een groene wereld lopen we een stuk langs de Wambergse Beek. Tijd voor een plasstop! Moederlief duikt de bosjes in en komt er even later met een noodgang weer uit......er was een billengluurder😂🙈 Van de schrik bekomen😅 slaan we bij het kanaal linksaf een grasdijk op. Er wordt veel stil gestaan en op de routebeschrijving getuurd. Zero Points voor Route.nl......of wij zijn gewoonweg te blond 😉😆 Maar het is hier mooi, heel mooi.....

Een jonge spreeuw kijkt nieuwsgierig de wereld in.....hij heeft honger en roept luidkeels om zijn ouders. We lopen een beekdal in, met aan onze linkerhand De Wamberg en aan de rechterhand een beekje en daarachter een dijk die langs het kanaal loopt. Bovenop de dijk spotten we een jager met zijn drie honden. Even tossen.....wie laat zijn charmes op hem los om de geheimen van dit gebied te ontfutselen.....Zusjelief wint. De vissen blijken aan het paaien in de meanderende beek.....we turen en turen maar geen vis te zien, laat staan één die aan het kuitschieten is.

Dreigende wolken beginnen zich samen te pakken boven het prachtige beekdal. We verlaten het beekdal via een wankel knuppelbruggetje en een smal pad tussen het Fluitekruid door. Even later lopen we op een grasdijk en kijken we uit over het Dal van het riviertje de Aa. En toen gingen de hemelsluizen wijd open.... nergens een schuilplaats en in een mum van tijd zagen we er uit als drie verzopen katten. Toch maar even pauze ook al regent het gestaag door....Ik voelde nattigheid.....grote lekkage in mijn jas, dan maar ons roze zitkleedje omgetoverd tot een charmante regencape. Ondertussen gaat Moederlief bijna de lucht in met plu en al......Van Zusjelief druipt het water af, maar dat mag de pret niet drukken....😂

Soppend in onze wandelschoenen lopen we richting Berlicum. Mooie oude huizen worden afgewisseld door wat nieuwbouw, maar het blijft toch een charmant dorp. Wat bijzonder is, dat hier in dit dorp de enige kamelenmelkerij van Europa is gevestigd. Zulke bijzonderheden, dat vind ik nou echt genieten.....

De kamelen van het bedrijf zijn feitelijk dromedarissen, geïmporteerd van de Canarische Eilanden. Er lopen dus 85 dromedarissen in het Brabantse land, waarvan er 25 gemolken worden.....de melk is zeer geschikt voor degene die een koemelkallergie hebben. Knooppunt 19 leidt ons het dorp weer uit. Op een smal pad, waar het Fluitekruid twee kontjes hoog staat krijgen we de tweede hoosbui op ons hoofd. Nu, kunnen ze ons helemaal uitwringen.....

Door een klaphek komen we weer uit in Landgoed De Wamberg. Nu volgt het mooiste stuk van het bosrijke landgoed. We ontdekken oude bomen uit verre streken, ze zijn wellicht ontsproten uit zaden die de toenmalige eigenaar Van Lanschot verkreeg via zijn handelsconnecties. Al wandelend via prachtige lanen met imposante Rode Beukenbomen en bloeiende Rhododendrons komen we weer uit bij de ingang van het landgoed.

Als Drie Verzopen Katten keren we huiswaarts......maar we verheugen ons alweer op de volgende keer!